De volgende morgen word ik als eerste wakker. Waarschijnlijk was ik gisteren zo moe dat Jonas me in m'n bed heeft moeten dragen. Jonas ligt nog met een vredig gezichtje te slapen. Ik leg me op m'n zij naar hem toe en met m'n vingers draai ik cirkeltjes op z'n wang. Zijn oogleden trillen en er vormen kuiltjes aan z'n mondhoeken. Ik giechel zachtjes terwijl ik me dichter naar hem toe schuif. Jonas legt z'n arm om me heen. 'Nog even slapen, Santiago', zegt Jonas met z'n schattige ochtendstem. Ik glimlach. 'Nog eventjes dan', geef ik toe. In die sterke armen van hem wil ik
toch wel blijven liggen, hoor.
Als ik m'n ogen open, zie ik Charlie in de deuropening staan. 'Schattig', fluistert Charlie. Ik glimlach als antwoord terug. 'Ik kom zometeen wel, geef ons een minuutje', fluister ik uiteindelijk als Charlie gewoon bij de deur bleef staan. Na dat gezegd te hebben, gaat ze weg.
Teder kus ik Jonas z'n neusje waarna ik z'n lippen ook zachtjes kus. 'Kunnen Charlie en Jimmy niet meer wachten?', fluistert Jonas met een lachje. 'Ze kunnen niet zonder hun super knappe Jonas', vertel ik hem. 'Ik ken die niet, moet ik me zorgen maken?', speelt hij. Met veel plezier speel ik het spelletje mee. 'Ja, heel erg veel zelfs! Zie dat je niet jaloers wordt!', grijns ik. 'Zo zit dat dus, dan moet je het nu anders gewoon gedaan maken tussen ons en volledig voor hem gaan', zegt hij met een gespeelde verdrietige toon. 'Dat zal ik doen!', zeg ik. Meteen erna kus ik hem onder. Ik krijg ook weeral de slappe lach. 'Waar was dat goed voor?', vraagt Jonas met een lach. Na even te bekomen kan ik hem eindelijk antwoorden. 'Ik moest er toch voor gaan?', knipoog ik. Jonas schudt al glimlachend z'n hoofd. 'Gekkie'. Deze vakantie kan nu al niet meer stuk.
Maar toen hoorden we een scherp geluid. Zoals iets dat breekt. Snel kruip ik m'n bed uit en ga ik naar de woonkamer. Charlie is scherven aan het opkuisen van een tas. 'Sorry mila, het was een ongeluk', legt Jimmy uit met een bibberende ondertoon, bang dat mila boos gaat worden. 'Chill Jimmy! Het is maar een tas!', zeg ik met een lach. Jimmy zucht diep van opluchting. 'Goed gedaan Jimmy, nu is ze eindelijk uit haar bed', grinnikt Charlie. Ik steek m'n tong naar Charlie uit en help mee de scherven op te ruimen. Jonas komt ook kijken. Z'n haar ligt helemaal in de war. Wie beweert dat hij niet schattig is, is gewoon blind. Na de scherven in de vuilbak gegooid te hebben, ga ik naar Jonas toe en geef ik hem een kus. 'Goedemorgen'. Charlie slaat haarzelf op haar hoofd. 'Waarom zou je elkaar nog een ochtendzoen geven als jullie daarnet nog heel de tijd bij elkaar in bed lagen?', vraagt Charlie met vele vraagtekens. Ik hef m'n schouders op. 'Waarom niet?', glimlacht Jonas. Charlie rolt haar ogen en maakt er geen woorden meer aan vuil. Het heeft toch geen nut. 'Jullie zijn raar', zegt ze om dit onderwerp af te sluiten. 'Dank je', zeg ik trots met een glimlachje.
Na een stevig ontbijt gaan we samen in de zetel zitten. 'Wat gaan we nu doen?', vraagt Jimmy. 'Wat dacht je ervan om kerstinkopen te gaan kopen?', stel ik voor. Charlie gaat zoals altijd té enthousiast op in het idee. 'Wat dacht je ervan als iedereen voor elkaar koopt?', zegt Jimmy. Iedereen knikt. Na deftige kleren aangedaan te hebben, vertrekken we naar het winkelcentrum.
'Oké, wie koopt voor wie? De meisjes voor de jongens en omgekeerd of de meisjes voor de meisjes en de jongens voor de jongens?', vraagt Jonas. Ik kijk Charlie in de ogen en zonder wat te zeggen weten we exact wat we allebei als antwoord hebben. 'Meisjes voor de jongens en de jongens voor de meisjes', zeg ik met een brede glimlach. De jongens stemmen ook toe. Ik ga wat dichter naar Jonas toe en leg m'n armen om z'n hals. 'Wat je ook koopt, ik ben al de gelukkigste vrouw ter wereld om met jou kerst te vieren', zeg ik oprecht. Jonas geeft me een kus. Die wordt al snel doorbroken door Charlie die wilt vertrekken naar de winkels. Terwijl Charlie me meetrekt aan m'n arm gooi ik hem nog een handkusje.
Jonas en Jimmy zijn in een winkel met allerlei kleine spulletjes en hebbedingetjes. Het zijn geen grote cadeaus, maar het zijn ook geen prutsen. 'Jimmy, ik weet echt niet meer wat ik moet kopen voor mila, ik geef haar altijd juwelen terwijl ik weet dat ze dat eigenlijk niet draagt, ik bedoel ze vindt het leuk en apprecieert het, maar ik kan geen juwelen blijven kopen', zegt Jonas lichtelijk paniekerig,'straks is het kerst en heb ik niks voor haar'. Jimmy houdt z'n vinger omhoog als teken dat hij iets weet en rent dan weg. Even later komt hij terug met een knuffeltje. 'Als jij er niet bent kan dit knuffeltje jou even vervangen en hoe dan ook een knuffeltje is altijd schattig!', zegt Jimmy met een glimlach. 'Wat zou ik toch zonder jou zijn?', zegt Jonas al glimlachend.
Bij de meisjes duikt net hetzelfde probleem voor. Onwetend van de andere, komen ze met net hetzelfde idee.
'Charlie, heb jij geen idee? Ik weet het echt niet meer', zeg ik somber. Charlie trekt m'n mondhoeken omhoog zodat ik zou lachen. 'Je vindt wel iets voor je troetelbever', zegt Charlie om me op te peppen. Deze keer gaan m'n mondhoeken vanzelf omhoog. 'Charlie, je bent geniaal!', vertel ik haar terwijl ik haar bij de arm meetrek.
'Heeft iedereen iets?', vraagt Jonas. We knikken allemaal. Nadat we zeker waren dat we niks vergeten waren, gingen we naar huis. 'STOOOOP!', beveel ik. Iedereen stopt onmiddellijk. 'Wat is er??', vraagt Jimmy half hyperventilerend. 'Ik ben het allerbelangrijkste vergeten!', zei ik. Voor de rest bleef het nog steeds een mysterie waarover het ging. 'De kerstboom', zeg ik met rollende ogen. Jonas slaat met z'n hand op z'n voorhoofd. 'Goed dat je er nu nog aan denkt, Santiago, ik zal wel met jou mee terug gaan', zegt hij. Ik glimlach dankbaar naar hem en we zwaaien de rest vaarwel.
In het winkelcentrum komen we in een kerstwinkel terecht. Allerlei foute kersttruien, kerstballen, boompjes... Je kan er alles vinden wat maar met kerst te maken heeft. In deze kerstwinkel was het onmogelijk om serieus te blijven. Ik ontsnap naar de kleren en daar vind ik een superleuke muts. Ik Jonas om zich heen kijken, zich afvragend waar ik naartoe ben. Ik sluip naar hem toe langs achter. Als ik achter hem kom te staan, druk ik op een knopje en m'n muts begint te zingen. Jonas schrikt zich rot. Eens hij mij ziet lacht hij zo hard dat hij buikpijn krijgt. 'Wat denk je? Zou ik het kopen? Staat het me niet goed?', zeg ik ironisch. Beide staan we hardop te lachen om het rendierachtige, lawaaierige mutsje. Ik leg de muts terug. We kijken verder op de bomen afdeling. Hetgeen wat we zien is: spar, spar, den, spar, den, den... Of beter gekend als: bomen. 'Wat dacht je van deze? Dit zou echt iets zijn voor Charlie', lachte ik. Ik wees naar een roze neppe kerstboom. 'Misschien is het roze er een beetje over, vind je niet?', vraagt Jonas subtiel. Ik lach. 'Tuurlijk wil ik dit niet kopen hoor gekkie! Zo zot ben ik niet!', zeg ik. We wandelen verder. 'Nog niet', fluistert hij tegen zichzelf. Ik geef hem een speelse mep. 'Dat heb ik gehoord, meneertje!', zeg ik met een waarschuwende vinger in z'n richting. 'Maar je hebt misschien wel een beetje gelijk', knipoog ik. Ik giechel nog maar wat. Een beetje later kochten we een normale boom en lampjes voor in de boom.
Eens we bij ons thuis zijn installeren we de boom. Jonas wou geen naalden opruimen, dus we kochten een valse boom. 'Vier je normaal kerstmis bij je mama haar thuis?', vraag ik terwijl we de boom in elkaar steken. Jonas knikt. 'Hoe vier jij kerstmis?', vraagt Jonas. 'Niet, het is al zeker jaren geleden dat ik het gevierd heb', zeg ik. Jonas gat al zwijgend verder met de boom, niet goed wetend wat te zeggen. 'We kunnen je mama uitnodigen om op kerst te blijven eten', stel ik voor. Jonas raast wild door m'n haren. 'Dat is dus eens een slim idee', zegt hij enthousiast. Ondanks ik blij ben omdat hij mijn idee leuk vindt, kijk ik hem boos aan. 'Mijn haar!', roep ik. 'Ziet er mooi uit, vind je niet?', zegt hij ironisch. Net voordat ik hem een speelse mep kan verkopen, neemt hij me bij m'n hand. Hij trekt me naar zich toe en neemt me bij m'n middel vast. 'Ik vind dat je er prachtig uitziet', zegt hij voordat hij me kust. 'Charmeur', zeg ik met een glimlach. Het heeft wel uren geduurd voordat de boom klaar was, maar van die uren heb ik geen spijt.
