Mila neemt haar pyjama en gaat naar Charlie's huis. Charlie verwelkomd mila hartelijk. Haar ouders waren naar familie in Duitsland. Dus ze hadden het huis voor hun alleen. 'Worden jou ouders niet gek van al die beverspullen?', vroeg mila. 'Worden jou ouders niet gek je relatie met Jonas?', vroeg Charlie zonder erbij na te denken. Ineens kreeg ze het besef. 'Owh sorry, dat was niet de bedoeling', zei Charlie. 'Is niks', zei mila stil maar met een glimlach. Ze heeft zichzelf belooft het verleden achter haar te laten en haar niet te fel meer aan te trekken van wat ze zeggen over haar ouders. Maar dat wil niet zeggen dat ze haar moeder niet meer mist. 'Waar heb je voor gezorgd?', vroeg mila. 'Een ganzenbord', zei Charlie. 'Een ganzenbord? Meen je dat?', vroeg mila. 'Ja maar niet zomaar ganzenbord! Bij elke keer dat je een vraag juist hebt mag je twee vakjes vooruit als het ongeveer juist is één vakje en als het niet juist is moet je blijven staan dus je hebt geen dobbelstenen nodig', zei Charlie. 'Vragen waarover?', vroeg mila. 'Over jezelf, bevoordeeld heb ik een hond? Het is een beetje een vriendinnentest of je me werkelijk goed kent', zei Charlie. Mila knikt. 'Begin jij maar met een vraag', zei mila. 'Wat is m'n lievelingskleur?', vroeg Charlie. 'Absoluut roos!', zei mila. 'Ja, dat is juist', zei Charlie. 'Nu jij en vraag'. Mila dacht diep na. Voor ze een vraag zou geven moet ze wel eerst het antwoord hebben. Geen vragen over haar verkeerde verleden. Geen vragen over haar ouders. Misschien toch een vraag. Ze zou het toch ooit moeten zeggen. 'Heb ik een tweelingzus?', vroeg mila. 'Nee', zei Charlie en schudde met haar hoofd. 'Fout', zei mila stil. 'Heb jij een tweelingzus?!', vroeg Charlie. 'Ja, eigenlijk had, m'n tweelingzus heeft één dag geleefd en daarna was ze er niet meer', zei mila. Charlie vond het al veel om te weten. Mila heeft haar moeder, haar tweelingzus en zo goed als haar vader verloren. Hoe kan een meisje van amper 18 jaar zoveel belangrijke mensen in je leven missen?! 'Weet Jonas dat?', vroeg Charlie. 'Nee, maar ik wil hem niet weer lastigvallen met m'n verleden', zei mila. 'Maar je valt hem daar niet mee lastig! Je moet het hem zeggen', zei Charlie. 'Ik zal het doen maar niet morgen dan verpest ik Valentijn ook al gaan we niet echt iets bijzonder doen maar dan nog, ik vertel het hem deze week wel', zei mila. 'Dat is goed', zei Charlie. 'Weet je waar ik nu zin in heb?', vroeg mila. Charlie schudde haar hoofd. 'Een meet and greet met al de fans, ik had nooit gedacht het zo leuk te vinden, al die blije gezichtjes als ze ons zien en met ons op de foto gaan, al die lieve berichtjes en complimentjes, zelfs soms liefdesbriefjes', zei mila en lachte. 'Oeh! Ik zou zeggen we gaan even naar de stad voor de fans maar het is al half negen', zei Charlie. 'Gaan we dit spel wel doen? We kunnen boven toch al de kamer gereed zetten en een beetje tv kijken', zei mila. 'Je hebt gelijk, dit zal oneindig lang duren, waarom bedacht ik dit zelfs', Charlie begon zichzelf uit te lachen. 'Kom, ruim dat morgen maar op', zei mila. De meisjes liepen de trap op. Ze schoven twee matrassen tegen elkaar. De matrassen zijn bedekt met kussens en dekens. 'Ik denk dat we vannacht goed gaan slapen', zei Charlie. Mila knikte. Ze keek uit naar middernacht. 'Zet jij de tv, ik ga chips nemen', zei Charlie. Mila deed wat ze vroeg. Ze deed de tv aan en zag een programma dat bezig was. Normaal zou ze nooit naar zo'n programma kijken maar nu is het anders. Charlie kwam erbij zitten. 'Blind getrouwd?! Dat jij dat kijkt!', zei Charlie. 'Waarom niet? Alleen ik zou nooit zo'n experiment nodig hebben want ik heb m'n perfecte partner al gevonden', zei mila en droomde weg van Jonas. 'Ik heb het ook niet nodig maar misschien zou..laat maar', zei Charlie. 'Dat komt wel, een beetje geduld, Jimmy is verlegen, hij heeft nog even tijd nodig', zei mila. 'Je hebt gelijk', zei Charlie. 'Ik?! Altijd', zei mila en glimlachte. 'Ik vind jou wel schattig met Jonas maar jullie kunnen echt geen dag zonder elkaar, dat is wel vermoeiend hoor!', zei Charlie en rolde met haar ogen. 'Sorry, maar je lijkt wel een hond die reageert op twee namen', zei Charlie. 'Bedankt, maar dat is liefde, toch liefde zoals hoe het bij mij is', zei mila. Uren gingen voorbij. Ondertussen was het al elf uur. 'Gaan we slapen?', vroeg mila. Ze gaapte. Dat was niet 100% echt gegaapt. Charlie knikte. Ze gingen naar boven. Om beurten gingen ze de badkamer in en deden ze hun pyjama aan. Daarna gingen ze op de matras liggen en vielen ze in slaap.
