"Τελικά καλή είσαι για κορίτσι " της είπε κάνοντας την να γίνει κοκκίνη από τον θυμό της .
"Τι λες ρε; Τι σημασία έχει το ότι είμαι κορίτσι στο αν είμαι καλή η όχι σε κάτι ;" Απάντησε με νεύρο .
"Έχει και μάλιστα μεγάλη . Ανήκεις στο αδύναμο φύλο...
2 χρόνια μετά Σήμερα τα παιδιά κλείνουν δυο χρόνια γάμου . Δυο χρόνια γεμάτα χαρές , γέλια και πολλά μα πολλά Κυριακάτικα τραπέζια . Πλέον είμαστε στο τρίτο έτος σπουδών . Η Ζωή είναι ήδη τεσσάρων και σήμερα ο Γρηγόρης για κάποιο λόγο φέρεται αλλόκοτα . Και φαίνεται να είμαι η μόνη που το έχει προσέξει γιατί κανείς άλλος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία . Βασικά ας το πάρουμε από την αρχή .
Ώρα 7 το πρωί Το τηλέφωνο μου χτυπάει για 3η φορά μέσα στα αυτιά μου και ειλικρινά οποίος κι αν είναι έχει να ακούσει πολλά πρωί πρωί . Ανοίγω μετά βίας τα μάτια μου και απλά κοιτάζω το ταβάνι μέχρι να αποφασίσω αν έχω τη δύναμη να το σηκώσω . "Ποιος ;" ρωτάω με την αγουροξυπνημένη φωνή μου . "Ναι καλημέρα και σε εσένα μωρό μου ." Απάντησε από την άλλη μεριά όλο χαρά ο Γρηγόρης . "Γιατί καλό μου μου με πέρνεις από τις .. 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ; παιδάκι μου πας καλά ;; " απάντησα με απελπισία . "Αρχικά σε περνώ γιατί σε λιγότερο από μια ώρα έχεις μάθημα . Και είμαι σίγουρος πως δεν άκουσες το ξυπνητήρι σου και επειδή θέλω να έρθεις να πιούμε ένα καφέ πριν φύγεις . " απάντησε εξίσου χαλαρός με πριν άσχετα αν εγώ πάθαινα κρίσεις . "Ξέρεις ποσό μισώ που έχεις σε όλα δίκαιο έτσι ;" "Και εγώ σ'αγαπω κοριτσάκι μου . " "Που είσαι εντομεταξυ ;" "Στην καφετέρια κοντά στο σπίτι σου . Πήγα ευχήθηκα στα παιδιά και τώρα περιμένω τα παιδιά της ομάδας ." "Αχ ναι ρε . Πρέπει να τους πάρω τηλέφωνο . Καλά θα το κάνω καθ' οδών . Άντε σε δέκα είμαι εκεί ." "Έγινε . Καλημέρα !" "Καλημέρα !" Απάντησα σαρκαστικά αλλά συγχρόνως χαμογελούσα . Άνοιξα την ντουλάπα μου και έβαλα αυτά .
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πήρα το τετράδιο μου και την τσάντα μου και κλείδωσα. Μπήκα στο μωρό μου και αφού χαμήλωσα το ραδιόφωνο χτύπησα στην Ελλη . Μετά από δυο χτυπήματα το σήκωσε και από πίσω ακουγοταν ένας χαμός . "Ναι ;" "Να μας ζήσετε να σας χαιρόμαστε τρέλα μου ! Τι κανείς ;" "Ότι μπορώ ρε φιλενάδα !" "Παιδάκι μου τι είναι αυτό που ακούγεται από πίσω ;" "Άσε με ρε Βανέσα . Η Ζωή διάλεξε την μέρα της να μας κάνει όλες τις ιδιοτροπίες μαζί . Όχι δεν θέλει να φάει , όχι δεν της αρέσει αυτό που της έβαλα να φορέσει , όχι δεν θέλει να βάλει μαζί της σάντουιτς , όχι θέλει το παγουρίνο της Μινη και όχι αυτό με την Μπάρμπι ,έχουμε ήδη αργήσει και δεν έχω καταφέρει μέσα στο χαμο να δω τον Λουκά ούτε λεπτό !Τα νεύρα μου τσατάλια με λίγα λόγια .." "Κλείσε κλείσε έρχονται οι μεγάλες δυνάμεις . Σε πέντε είμαι εκεί !" Έκλεισα βιαστικά το κινητό και πήρα ξανά τον Γρήγορη . "Έλα αγοράκι προέκυψε θέμα . Η Ζωή τους έχει ρημάξει τα νεύρα . Πάω για διάσωση . " "Να έρθω τουλάχιστον από εκεί ;" "Ξέρω εγώ ; πάντως επικρατεί χαμός !" "Εντάξει θα αναλάβουμε εμείς τη Ζωή και βλέπουμε . Τα λέμε σε 5." Απάντησε απλά και χωρίς να περιμένει απάντηση έκλεισε . Πέντε λεπτά μετά βρεθηκαμε και οι δυο στο σπίτι των παιδιών . Χτυπήσαμε το κουδούνι και το θέαμα που αντικρίσαμε με το που άνοιξε η πόρτα ήταν το κάτι άλλο . "Ωχ . " είπε χαμηλόφωνα στο αυτί μου ο Γρηγόρης . "Μα για να δω . Που είναι η Κυρία Ζωή ;" φώναξε δυνατά και μια κατενθουσιασμένη Ζωή έτρεξε πάνω του αγκαλιάζοντας τα πόδια του . "Ωω καλημέρα Βασίλισσα της ιδιοτροπίας . Έλα να δούμε τι θες ." Είπα εγώ σηκώνοντας την και προχωρώντας στο δωμάτιο της . "Καλημέρα ." Είπε απλά η Ελλη που φαινόταν εξουθενωμένη . "Έλα να βλέπω κέφια ! Ήρθε η ομάδα διάσωσης . Πήγαινε ετοιμάσου και φύγε με τον Λουκά . Είναι η μέρα σας . Αναλαμβάνουμε εμείς ." "Ευχαριστώ .. σας ευχαριστώ παρά πολύ ." Απάντησε απλά και χάθηκε μέσα στο δωμάτιο τους . Με την Ζωή είχαμε ετοιμαστεί σε λιγότερο από 10 λεπτά και την πήγα στον παιδικό . Κανονίσαμε να βρεθουμε με τον Γρήγορη για το καφέ που είχαμε πει και έτσι και έγινε . Αφού άφησα την Ζωή πήγα κατευθείαν στο καφέ . Μπαίνοντας μέσα σκάλωσα . Εκεί ήταν οι πάντες . Τα παιδιά από την ομάδα , οι κόρες του μπαμπά μου , ο Αλεξ , η Μαριάννα , η Ελλη , ο Λουκας , ο μπαμπάς μου , η μαμά μου .. γενικά όλοι . Είχα μείνει κάγκελο . "Απαρτία παίδες ;" "Κάπως έτσι μικρη ." απάντησε ο Μάριος πίσω από την Ειρήνη . "Είστε εδώ ! Θεέ μου ! Μου λείψατε !" Είπα λιγη ώρα μετά όταν το συνειδητοποιήσα . "Με σάρκα και οστά ." Απάντησε ο πατέρας μου και μου έκλεισε το μάτι . "Και προς τι το συμβούλιο ;" ρώτησα και όλοι κοίταξαν τον Γρήγορη σαν να περίμεναν να πει κάτι . "Ναι εγώ τους μάζεψα όλους επειδή θέλω να πω κάτι πολύ σημαντικό . Εμ .. λοιπόν δεν ξέρω πως να το ξεκινήσω . Λοιπόν .. Βανέσσα . Είμαστε καιρό μαζί και έχουμε περάσει πολλά σε αυτό το διάστημα . Έχω μαζέψει όλους τους σημαντικούς σου ανθρώπους μαζί και θέλω να σου κάνω μια πρόταση . Ξέρω ότι τις τελευταίες μέρες φέρομαι αλλόκοτα απλά σκεφτόμουν τι θα πω και να τα αποτελέσματα τώρα δεν ξέρω πως να στο πω και .." "Γρήγορη .. Στο θέμα ." Είπα χαμογελώντας αφού είχα ήδη μπει στο θέμα απλά ήθελα να το ακούσω . "Βανέσα θες να γίνεις γυναίκα μου ;"
••••••••••••••••••• Ταν ταν ταν ταν 😇😇👰🏻🤵🏻 Μυρίζω γαμήλια τούρτα ή είναι η ιδέα μου ; Γεια σας παιδιά ! Εεε τι λέτε ; Ναι ή όχι ; Θα περιμένω τις απαντήσεις σας ! 🤔😘😘 φιλία πολλά ❤️
