Αν τολμάς

Παρτ 22

Μετά απο μια ακόμη βασανιστικη σχολική μερα ήρθε επιτέλους η ώρα να πάω στο πολυαγαπημένο μου στούντιο να ξεδώσω . Αλλα πρώτα πρέπει να βρω τον Γρηγόρη  .
"ΕΠ που πας μικρή ; " τον άκουσα να μου φωνάζει απο πίσω μου .
"Θα σου έλεγα τώρα ποια ειναι μικρή αλλα εχε χάρη που αποφασησα να είμαι καλή !" Είπα και τον χτύπησα στο μπράτσο .
"Μην με προκαλείς Βανεσάκι ."
"Γιατί ;"
"Δεν θες να ξέρεις .."
"Με ξέρεις να κωλώνω αγοράκι ;"
"Τι είπαμε για αυτο το αγοράκι ;"
"Οτι θα το κόψω αλλα εσυ το ξεκίνησες ."
"Αυτο ειναι που λατρεύω σε εσένα . Παντα ξεκάθαρη ."
"Ελα καλέ μας πήραν τα μέλια !! Λέω να πάω να δω την Έλλη και μετά να πάω στο στούντιο . Είσαι μεσα ;" Ρώτησα και προχωρούσα προς το αυτοκίνητο μου .
"Παντα . Καλά λοιπόν εγω θα πάω σπίτι να αλλάξω και θα έρθω να δω τον Λουκά . Οταν έρθεις παμε μαζί στούντιο . " ειπε καθώς έψαχνε τα κλειδιά του .
"Παιδι μου τι κανεις εκεί ; Τα κρατάς τα κλειδιά σου !" Του είπα και έλιωσα στα γελια .. Παει καλέ αυτος έχασε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο που μπορει να ειχε .
"Μην γελάς εσυ φταις !"
"Εγω ; Τι εκανα εγω παλι ;"
"Σε βλεπω και αποσυντονίζομαι !"
"Ελαα ρε Γρηγόρη εχουμε και δουλειές ." Είπα και αφου του εκλεισα το μάτι μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα αμέσως για το σπίτι της Έλλης . Σε λίγο ήμουν έξω απο την πόρτα της .
Μετά απο λίγο η κυρία Ρεβέκκα μου άνοιξε την πόρτα και έμεινε να με κοιτά . Ωχ αυτό δεν μου αρέσει . Μαλλον έμαθε .
"Γεια σας μπορώ να περάσω ;"
"Το ήξερες ;"
"Κυρία Ρεβεκκα .. "
"Απάντησε μου ."
"Ναι αλλα δεν έχω το δικαίωμα να  το πω ."
"Γιατί δεν μου το είπατε ;"
"Μπορω να περάσω ;"
"Ναι ελα μεσα ."
"Ευχαριστώ ." Είπα και μπήκα στο σαλόνι . Έκατσα στον καναπέ και αυτή απέναντι μου .
"Λοιπόν ;"
"Δεν σας το ειπε γιατί φοβόταν την αντίδραση σας ."
"Έχω άδικο ;"
"Αυτο δεν μπορω να το κρίνω . Αλλα σας παρακαλώ μην της κάνετε πρόβλημα γιατί ειναι ήδη χάλια . Για αυτο πέρασα ."
"Απλά με πειράζει που το μαθαίνω τελευταία . Ειναι κόρη μου και την αγαπάω . Θα την βοηθήσω ."
"Αποφάσισε τι θα κάνει ;"
"Οχι δεν έχω ιδέα ." Είπα μια φωνή απο πίσω μας . Γύρισα και είδα την Έλλη να στέκεται στην σκάλα και να μας βλέπει με βουρκωμένα ματια .
"Καρδιά μου .. Ελα εδω ." Ειπε η κ. Ρεβεκκα .
"Μαζί θα βρούμε άκρη σ' αυτο . Μην μου στεναχωριέσαι !" Συνέχισε αφου της σκούπισε τα δάκρυα .
"Οτι και να αποφασίσεις εμεις ήμαστε εδω για εσένα . " είπα και της χάιδεψα το χέρι .
"Το ξέρω . Αλλα Θεέ μου δεν ξέρω . Δεν θέλω να το σκοτώσω αλλα ξέρω μετά απο αυτο η ζωή μου τελειώνει ."
"Δεν χρειάζεται να συμβεί τίποτα απο αυτά . " ειπε σκεπτική η κυρία Ρεβεκκα .
"Τι λες μαμά ; Πως θα γίνει αυτο ;" Ρώτησε μεσα απο το κλάμα της η Έλλη .
"Μπορεις να το κρατήσεις και να πηγαίνεις κανονικά σχολείο . Ο γιατρός ειπε οτι είσαι ενός μηνός  και στο σχολείο σας έμειναν μονο τρεις μήνες ακόμα . Οπότε θα είσαι εντάξει για φέτος . "
"Βλέπεις ρε Έλλη υπάρχει λύση !"
Είπα και της χαμογέλασα .
"Πρέπει να μιλήσω με τον Λουκά ."
"Αν θες ελα τώρα μαζί μου θα πάω να τον δω ."
"Μαμά ;"
"Να πας αλλα θέλω να μιλήσω και με του δυο σας ! Να προσεχείς ψυχή μου ." Ειπε και την φίλησε .
"Εντάξει . Σαγαπώ !" Ειπε και έκλεισε την πόρτα . Φτάσαμε στο σπίτι μου και η Έλλη αμέσως πήγε  προς το σπίτι του Λουκά και εγω την ακολουθούσα .
"Γεια σου Γρηγόρη  . Ο Λουκάς ;"
"Μεσα στο σαλόνι ειναι . Τι κανεις Ελλακι μου ; "
"Το παλεύω ρε Γρηγόρη μου τι να κανω ; "
"Ελα ρε σας θέλω χαρούμενους ! "
"Καλώς τα μωρά μου ." Ειπε ο Λουκάς καθώς μπήκε στο δωμάτιο.
"Δεν βιάζεσαι λίγο ;"
"Όχι . Το είπα στην μαμά μου . Και ειναι ενθουσιασμένη ."
"Χαίρομαι για αυτο αλλα δεν ξέρω .. Μετά απο αυτο τι ; Ολα μου τα όνειρα θα κανουν φτερά .."
"Εμ παιδιά εμεις θα παμε στο στούντιο τώρα . Παμε καμία βόλτα απόψε να ξεσκάσουμε ;"
"Το έχουμε νομίζω όλοι ανάγκη ." Ειπε η Έλλη και μου χαμογέλασε μετά απο τόσο καιρό . Να η Έλλη που αγαπώ τόσο πολυ .
"Ετσι αυτή την χαμογελάρα να κρατήσεις ! Μου έλειψες μαρη !"
Είπα και έτρεξα κοντά της .
"Και μένα μαρη τρελή ! Αλλα σιγα πρόσεχε ! Τώρα δεν είμαι μονη μου ."Ειπε και κοίταξε τον Λουκά.
"Θέλετε να έρθετε μαζί μας στούντιο ;" Ρώτησε ο Γρηγόρης .
"Ναι ρε η γυμναστική κάνει καλο στις έγκυες . Δεν θα κάνουμε τίποτα δύσκολο ." Είπα εγω ενθουσιασμένη με την ιδέα .
"Και δεν ερχόμαστε ; Στο κάτω κατω τι θα κάνουμε εδω ;" Ειπε ο Λουκάς και ξεκινήσαμε για το στούντιο . Γελια και πειράγματα κυριαρχούσαν κατα την διαδρομή . Καιρό είχα να τους δω να χαμογελάνε . Φτάσαμε στο στούντιο και βάλαμε μουσική . Ξεκινήσαμε να κάνουμε διάφορες ασκήσεις και μετά απο λίγο εγω και ο Γρηγόρης ξεκινήσαμε να κάνουμε μια χορογραφία του wiggle .

••••••••••••••••••••••••••
Γεια σας ! Ναι το ξέρω ειναι ενα βαρετό κεφάλαιο .. Λοιπόν διαβάστε το και περιμένω τα σχόλια σας !! Και σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ  που διαβάζετε την ιστορία και μου δίνεται κίνητρο να συνεχίζω . Σας αγαπώ παρα παρα πολυ !! 💘💘💘💘💘💘💘💘💘💘💘💘