"Τελικά καλή είσαι για κορίτσι " της είπε κάνοντας την να γίνει κοκκίνη από τον θυμό της .
"Τι λες ρε; Τι σημασία έχει το ότι είμαι κορίτσι στο αν είμαι καλή η όχι σε κάτι ;" Απάντησε με νεύρο .
"Έχει και μάλιστα μεγάλη . Ανήκεις στο αδύναμο φύλο...
Κάθομαι εδω και 2 ώρες στην καφετέρια και μιλάω με τον Γρηγόρη . Πρέπει να παραδεχτώ πως τον είχα παρεξηγήσει ειναι πολυ καλός ! Δεν μπορω να καταλάβω γιατί τόσο καιρό ήμουν τόσο αρνητική μαζί του . Καθώς σκεφτόμουν αυτά δεν είχα καταλάβει οτι κάτι με ρωτούσε . "Παιδάκι μου ακούς ; ΕΠ Βανέσα ακούς ;" Ρώτησε κουνώντας τα χέρια του μπροστά μου αφού δεν του απαντούσα . "Ναι ναι πες μου ." "Ακούς τι σου λέω ή τα λέω για να τα ακούει ο τοίχος ;" Ρώτησε γελώντας πλέον μάλλον από την έκπληκτη έκφραση μου . "Οχι κάτι σκεφτόμουν . Συγνώμη ." Απάντησα γελώντας . "Λέω ο σερβιτόρος σε εχει φάει τόση ώρα . Ώρα μας να παμε ;" "Χαχαχ δεν το πιστεύω !! Ζηλεύεις ! Ποιος από όλους ειναι ;" Ρώτησα κοιτώντας πίσω μου διακριτικά (λεμε τώρα 😂😂) . "Αυτος καλέ με το τζιν πουκάμισο ." Αμέσως τον εντοπίζω και κολλάω . Τι ειναι τούτο μάνα μου ; Έχω και επισήμως πεθάνει ! Οι ματιές μας συναντιούνται και ενα περίεργο συναίσθημα με διαπερνά . Τι βλέμμα ειναι αυτο αγόρι μου ;
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Ε εγω πάω να πληρώσω και φύγαμε . " ειπε βιαστικά και πήγε προς το ταμείο . Αμέσως ήρθε και φύγαμε χωρίς να ξανά κοιτάξω τον κούκλο σερβιτόρο . Αμέσως μόλις συνήλθα κοίταξα το πρόσωπο του Γρηγόρη κάτω από το φως του δρόμου . Δεν άντεξα . "Τι ; Γιατί γελάς ;" "Ζηλεύεις !" Είπα κάνοντας τον να με κοιτάξει . "Εγω ; Δεν ζηλεύω ; Γιατί να ζηλεύω αυτον ;" "Μμ για να σκεφτώ .. Ίσως επειδή ειναι μαναρι ; Λεμε τώρα ;" "Ελα καλέ μαναρι.. Καλός ηταν ." "Ζηλεύεις και μάλιστα πολυ !" Είπα καθώς γελούσα σαν τρελή καθώς περπατούσαμε στον δρόμο . "Είπα δεν ζηλεύω ! Και σταματά να φωνάζεις ετσι σαν τρελή ! Μας κοιτάνε ! " ειπε προσπαθώντας να μην γελάσει και αυτος . "Ε και ; Ποιος χέστηκε για όλους αυτούς ; Ούτε που μας ξέρουν !" "Τελικά είσαι πολυ πιο τρελή από οτι φαίνεσαι ." Ειπε κοιτώντας με κατευθείαν στα ματια αφού πλέον είχαμε σταματήσει σε ενα πάρκο λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου . "Χμ αυτο να το πάρω σαν κομπλιμέντο τώρα ;" Ρώτησα ακόμα καρφωμένη στα υπέροχα ματια του . "Το καλύτερο που θα μπορούσε ποτε να σου κάνει καποιος ." Είπα καθώς έβαζε μια τούφα πίσω πήγα το αυτί μου . Και τότε έγινε κάτι που υπό κανονικές συνθήκες ποτε δεν θα έκανα . Τον φίλησα ! Αμέσως απότραβήχτηκα και πήγα να φύγω αλλα με τράβηξε αμέσως πίσω φιλοντας με ξανά για να μην προλάβω να πω ή να κανω τίποτα. "Γρηγόρη . Σταματά . Αυτο δεν πρέπει να γίνει ! " "Άα θα με κάνεις να πάρω πίσω αυτο που είπα πριν . Είπες δυο απαγορευμένες λέξεις . " ειπε και μου χάιδεψε τα μαλιά απαλά . "Α ναι ; Και ποιες ειναι αυτές ;" Είπα και χαμογέλασα σαν χαζό . Καλέ εγω είμαι αυτή ; Νομίζω πως ναι ! Αλλα πως ; Γιατί ; "Το "δεν" και το "πρέπει" ." "Τι θα κανω ρε με εσένα μου λες;" του λέω χαϊδεύοντας του το μάγουλο απαλά . "Εμ ξέρω ; Να με φιλήσεις ; Λέω εγω τώρα ; " "Οχι καλέ μου Γρηγόρη ! Θα πρέπει να το κερδίσεις ! " είπα καθώς συκωθηκα και πήγα μπροστά του χαμογελώντας του . "Ωχ Θεέ μου τι έχω να τραβήξω με την τρελή που έμπλεξα !! " "Να σου πω άντε πάμε σπίτι γιατί πάω στοίχημα πως θα νομίζουν οτι σε σκότωσα ." "Στα δικά σου χέρια δεν πειράζει ." "Ελα ελα μας πήραν τα μέλια .." "Και ναι κυρίες και κύριοι αυτή ειναι η Βανέσα που όλοι ξέρουμε και λατρεύουμε ." Αφού φτάσαμε σπίτι ξεκλείδωσα και όλοι πετάχτηκαν από το καναπέ . Καλά ρε πως κάνουν ετσι ; Τι ώρα πήγε ; Ουπς ! Μαλλον είχε παει αργά ! "Παιδί μου δοξα σόι ο θεός ! Είστε και οι δυο καλά ! " είπε η μάνα μου αγκαλιάζοντας μας . "Ναι μαμά . Γιατί να μην ήμαστε ;" "Παιδί μου ξέρεις τι ώρα ειναι ; Και από τι ώρα φύγατε ; " ρώτησε η Έλλη φωνάζοντας . "Εμ όχι ; " "Είστε έξω εδω και 5 ώρες ! " ειπε κι ο Λουκάς με την σειρά του . "Ξεχαστήκαμε παιδιά αυτο ειναι όλο . " απάντησε ο Γρηγόρης ψύχραιμα . "Ναι λοιπόν αν δεν σας πειράζει εγω πείνασα οπότε πάω στην κουζίνα . Μαμά τι εχουμε ;" "Δεν ξέρω αγαπη μου ψάξε ." Ειπε η μάνα μου που ξεπέρασε πιο γρήγορα από οτι νόμιζα την όλη φάση . Μαλλον είχε καταλάβει οτι κάτι είχε γίνει μεταξύ μας . "Αν φυσικά θέλετε μπορω να σας φτιάξω κάτι εγω ." Ειπε ο Γρηγόρης διστακτικά στην μαμά μου . Σιγά καλέ ! Ηρέμησε δεν ειναι και ο κόμης δράκουλας . "Ναι γιατί να μην σε αφήνω ; Κοίταξε τι εχουμε και αν θέλεις κάτι πες μου . " ειπε η μαμά μου χαμογελώντας . Δεν θέλω να ξέρω το σκεφτόταν αυτή τη στιγμή γιατί σίγουρα δεν θα μου αρέσει !
