အပိုင္း(၁၅)

Depuis le début
                                    

"အင္း အင္း အလုပ္ခြင္မဝင္ခင္ လုပ္အားလာေပး
ထားေတာ့ Experienceရတာေပါ့။ လိုတာရွိ
ရင္ ဒီက ဆရာမေတြကို ေျပာလို႕ရတယ္။ ပင္မ
ေဆာင္ဖက္လည္း လာေလ့လာလို႕ရတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္။ ဒါနဲ႔ Dr နာမည္"

"ကို႕ နာမည္ ခန္႔ေသာ္ဇင္ပါ"

"ဟုတ္"

ကေလးေတြ အားလံုးက ရည္ရည္မြန္မြန္နဲ႔
သြက္သြက္လက္လက္ေလးေတြ။

"ကို သြားမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေအာင္ျမင္စြာေနာက္ေႀကာင္းျပန္လွည့္ႏိုင္လိုက္
ျပီ။ ကေလးဆိုးကြာ။ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားရလား
ဒီမွာ Busကားစီးရင္ ႀကာမွာဆိုးလို႕ Taxi
ေတာင္ေစ်းႀကီးေပးျပီး ငွားလာရတာ။

ခင္ဗ်ားေလး အဲ့လိုေတြ ဆိုးေနရင္ ခင္ဗ်ားေလး
ကို တင္ေတာင္းဖို႕ေတြ ေလ်ာ့ကုန္မွာေနာ္။
ဘာရယ္မဟုတ္။ အူျမဴးျမဴးနဲ႔ ေတြးျပီးမွ တစ္ေယာက္တည္း တျပံဳးျပံဳးျဖစ္မေနေစရန္
မ်က္ႏွာပိုးျပန္သတ္ထားရသည္။
ကေလးကို လက္ထပ္ဖို႔ထိ ရည္ရြယ္ေနပါလား
ဆိုျပီး အေတြးဝင္လာေတာ့လည္း တစ္ဆက္တည္း ခုန္လာတဲ့ ရင္ခုန္သံက
ေႀကာက္စရာ။

ဘာပဲေျပာေျပာ။ ကေလးလည္း က်ေတာ့္ကို
ေရွာင္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္သည့္အျပင္ က်ေတာ္ရွိ
ရာ ေနရာသို႕ပါ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာ
ခဲ့ျပီ။

ကိုယ္တို႕ေတြ နီးလာတယ္လို႕ မဆိုသာေပမယ့္
ေဝးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

             >>>>>NO<<<<<

သင္တန္းေရာက္တဲ့ထိ Volunteerကတ္ျပား
က ဆြဲထားမိတုန္း။

"Don't let me,don't let me down"

"ေအး ေျပာ ျဖိဳးႀကီး"

"ႏိုးႏိုးေရ...ငါတို႕ သူ႔ကို ျပန္ေတြ႔ျပီဟ"

ေမေလး၏ ဝမ္းသာလံုးဆို႕သံႀကီးက ဟိန္းထြက္
လာသည္။ သိလိုက္ျပီ ဒီေလာက္ဆို။ ဒိန္းခနဲ
ေဆာင့္တက္ခုန္သြားေသာ ရင္ကို ဟန္ေခ်ာင္း
တစ္ခုန႔ဲ ဖံုးဖိရသည္။

"အဟမ္း။ဘယ္သူလဲဟ"

"Danielေလဟာ...ဟိုတစ္ခါ ငါတို႕ သန္လ်င္
သြားတုန္းက အရိုးပြ ေရာဂါအေႀကာင္းေဟာေျပာ
သြားတဲ့ Dr ေလဟာ။ ငါတို႕ကို လာႏႈတ္ဆက္တာဟ။ သိလား?ရွင္းသန္႔ျပီး
စကားေျပာလည္း ျငင္သာလိုက္တာဟယ္"

NO Où les histoires vivent. Découvrez maintenant