Καρτερώντας το φεγγαρόφωτο

Καρδιά και μυαλό... Ποιο αντέχεις να υπερισχύσει;

Κέρκυρα 2000, παρόν

Η Βάλια έκλεισε με δύναμη το τετράδιο, ενώ τραντάχτηκε σαν να την είχε μόλις χτυπήσει ρεύμα.
Αδύνατον, σκέφτηκε, η Μαριάνθη ήταν κάποτε έτσι;

Ναι η Μαριάνθη ήταν κάποτε η μικρή Ανθή που αγαπούσε το Νάση, απλά τον αγαπούσε, χωρίς έχθρες, μίση και ίντριγκες...
Αυτή η γυναίκα που έμοιαζε να είναι η πιο σκληρή εχθρός της Βάλιας, ήταν κάποτε ένα τόσο γλυκό πλάσμα που υπέφερε κι εκείνη από τα ήθη και τα καθεστώτα της εποχής.

Και εάν ξέρει πόσο δύσκολο είναι να αγαπάς και να υποφέρεις, πώς μπορεί να είναι τόσο σκληρή μαζί μου; αναρωτήθηκε ξανά.

Νομίζει πως έχεις σχέση και με τους δύο γιους της Βάλια, τι περίμενες; της απάντησε το υποσυνείδητό της, γλαφυρό και αντικειμενικό όπως πάντα.

Το τηλέφωνό της χτύπησε και το σήκωσε αμέσως, αφήνοντάς δίπλα της το τετράδιο.

«Φρίντα μου!», αναφώνησε, μόλις άκουσε τη φωνή της φίλης της στο τηλέφωνο.

«Που είσαι τρελή Κερκυραία, πως περνάς;».

«Καλά είμαι, που λέει ο λόγος δηλαδή...».

«Γιατί; Έγινε κάτι;».

«Που να στα λέω τώρα... Ο Αντρέας...».

«Άντε πάλι ο Αντρέας... Τι έγινε βρε κορίτσι μου, ακόμη δεν τον παράτησες αυτόν τον γλίτσα;».

«Έλα μην μιλάς έτσι τώρα...».

«Τι να μη μιλάω έτσι μωρέ. Που είχες το Θεό και πήγες στον... εξ' από δω!».

Η Βάλια δεν καταφέρνει να κρύψει το γέλιο της, στο πετυχημένο σχόλιο της Φρίντας.

«Έι φιλενάδα... τον ξαναβρήκα τον... Θεό».

«Το Χριστόφορο; Πλάκα μου κάνεις... Το κάνατε;».

Η Βάλια συνέχισε να γελάει και συνειδητοποίησε το πόσο της είχε λείψει η Φρίντα όλες αυτές τις μέρες. Είχε έρθει στην Αθήνα για να την επισκεφτεί για λίγο, ενώ σύντομα επέστρεψε πίσω στη Ρώμη εξαιτίας της δουλειά της.

«Αυτό είναι που σε νοιάζει; Όχι δεν το κάναμε!».

«Αυτό θα έπρεπε να νοιάζει κι εσένα φίλη μου, όμως... συγνώμη που θα στο πω, πετάς αετό!».

«Τι κάνω;», ρώτησε ανάμεσα στα χαχανητά της η Βάλια, μετατρέποντας άθελά της τη φωνή της σε τσιρίδα.