💓

736 44 0
                                    

Part 24

"Time tu......"

Dia berhenti lagi. Adeh. Sakitnya lah bah hati saya ni dia main stop stop mau bercakap.

"Time apa shah?"

"Time tu aku ada meeting ngan client dari Singapore."

Dia berhenti lagi. Ni mau uji keimanan saya ni. Malas saya dia berhenti henti mau bercakap.

"Shah , straight to the point bah!"

Dia kiss kepala saya baru dia sambung balik.

"Lepas aku meeting tu ingat nak ajak awak keluar. Aku call tak dapat , whatsapp tak replay. Even seen pun awak tak kasih. Awak tak pernah macam ni , aku risau lah. Tengah hari tu Maya datang office , dia bagitau yang dia nampak awak kat hotel ngan sorang lelaki. Aku pula tak kenal mana mana lelaki kawan or cousin awak selain Carl and and Ayah awak. Macam macam Maya cakap. Siap dia kata awak dah rosak. And...."

Panasnya hati saya. Mau lagi saya tumbuk tumbuk si Maya oh. Sampai macam ni dia fitnah saya?

"So kau percaya 100% lah? Senangnya kau kena tipu."

"Aku sayang awak. Aku salah sebab percaya kat Maya tu. Aku tau hal sebenar pun selepas seminggu awak balik Sabah. Aku tak tau pula Awie tu uncle awak."

Saya cubit dia.

"Jadi kenapa lambat kau cari saya? Dua bulan saya di Sabah shah."

"Macam mana nak cepat kalau awak pindah. Nenek pun tak bagitau awak pindah kat mana."

"Macam mana kau dapat cari saya hari tu?"

"Pristin. Dia yang bagitau aku. Awak nak lari pun agak agak lah. Nak hantar wedding card pun awak tak hide nama kampung tu. Siapa ada Peta jalan lagi. Haha."

Oh god. Ya bah pula. Hahaha. Time saya hantar gambar wedding card sama si Pristin hari tu kan saya tidak kasih blur tu nama kampung. Shit.

"Hm. Cukup lah. Sakit kepala saya."

Saya terus tutup mata. Saya rindu dia betul betul. Saya tidak sanggup berdrama semata mata mau kasih sakit hati orang even orang tu pernah kasih sakit saya. Saya bukan macam si Maya yang kuat makan drama. Shah peluk saya sampai saya tertidur.

********

Masih dalam mood musim sejuk sini Osaka. Masih bersalji. Kawasan kejiranan saya banyak yang masih pasang lampu lampu neon. Lampu lampu lip lap. Masih dalam mood Christmas lagi dorang yang lain.

Saya tengok rumah sewa saya. Mentang mentang lah kecil ja ni rumah kan , siok siok tu snow pi bertimbun di depan pintu ah. Saya tengok kiri kanan. Tiada ranting ranting pokok. Takkan saya mau pi minta pinjam jiran? Ish , tidak mau lah. Terpaksa lah juga saya kasih basah ja ni sarung tangan saya. Berabis saya korek korek tu timbunan salji.

"Can i help you?"

Terkejut saya. Saya tengok belakang. Ceh. Si yahya bah pula.

"Terkejut saya yaya. Hm. Ya actually. Lama saya tidak datang sini kan."

Sambil saya korek korek tu salji. Yahya pi ambil scoop baru dia korek. Nasib ada dia , kalau tidak memang sampai ke petang lah saya di luar ni.

Siap saja kena kasih timbun tu ais di sebelah kiri baru saya unlock rumah. Rindunya saya sama ni rumah. Sini lah saya menangis , ketawa , termenung , kecewa sendiri sendiri.

"Awak apa kabar? Dah okay ke?"

Dia belek belek tu rambut saya mau tengok bekas luka.

"Okay bah. Dont worry"

Crazy L.O.V.E (COMPLETE)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu