Time Traveler's Quest | The Immortal Royalties Book 2

XXIX. Blooming Friendship

" Wahhhhhh!"--A little boy was about to fall on the cliff!

I immediately run towards him in order to save him but there's a little girl who reached for him.

"Kumapit ka!"-sabi ng batang babae.

Lumapit ako doon para sana tulongan sila pero hindi yata nila ako nakikita.

I tried touching them pero hindi ko sila magawang hawakan! I am like a ghost now, blending with the wind.

That little girl finally saved the little boy. Both of them are panting while still looking at each other.

When I guess they settled their breathing, they started to talk.

" how come? Hindi ka tinatablan ng kapangyarihan ko!?"--little girl.

The little boy sneered at her.

"You mean your eyes? What on earth are those about? Those are just pair of blue eyes.tsk.Anong kakaiba don?"--little boy.

After he said that, the little girl draw a smile on her face and a drop of tears from her right eye is streaming down.

" I'm so happy! Kasi...kasi....hindi ka tinatablan ng sumpa ko. I'm so happy."--little girl.

Tinatablan?

Blue eyes?

"Hu--Huhh!?"

Boggg!

Nabangga ba ako sa pader?

"Heck." Napahawak ako sa noo ko na medyo sumasakit pa habang hindi ko pa rin binubuksan ang mga mata ko.

I am now thinking about that. Yong batang lalake...batang babae...the blue eyes...ang sumpa. I tried thinking about their faces, how they look like? But it's quite blurry.

I slowly opened my eyes nang maanigan na ito ng sikat ng araw. 

That was an odd dream.Just another odd dream.

Anong klaseng panaginip ba yon?

I looked around. Nandito na ako sa bahay-bahayan namin.I embraced myself and I noticed na nakapagbihis na ako. I wonder kung sinong nagbihis sakin? I'm sure, the girls did this.

I stretched my arms. Nararamdaman kong bumalik na ang lakas ko. See? All I need is a good sleep para manumbalik ang dati kong lakas.

Nakaupo ako sa kama. When I woke up with that dream, agad akong napabangon kaya nabangga ako.

Teka. Nabangga ako? Sa pader ba talaga ako nabangga?

Ngayon ko lang napapansin na parang may mabigat dito sa paa ko.

"Anong--anong ginagawa mo dito!?"

Nagulat ako nang makita kong parang nakahandusay si Austin sa paanan ko! Parang nai-knock down ito ng isang suntok lang!

Napahawak ako sa noo ko na medyo sumasakit pa. And then, I realized na ang layo ng pader para doon mabangga ang noo ko.

So, I conclude na baka nagbanggaan kami ng ulo. As a result, dahil malakas ako, siya tong nakahandusay.

"Hoy! Gumising ka! Buhay ka pa ba?"

Habang inaalog ko siya. At agad naman siyang napasigaw sa sakit dahil nakalimutan kong may sugat pa pala siya sa braso at nahawakan ko yon.

"Yan. Buhay ka naman pala eh."

Then I sarcastically smiled at him. Mangiyak-ngiyak siyang napatingin sakin habang hinahawakan niya ang braso niya at ang noo niya.