'Genoeg gelachen ten koste van mij.' zei ik, en ik klapte de kofferbak dicht en deed de auto op slot.
'Ik lach niet.' Hij kon zijn gezicht nauwelijks in de plooi houden. 'Maar je had je gezicht moeten zien.'
Ik wilde zijn hand pakken, maar hij hield zijn arm achter zijn rug.
'Je krijg je elastiekjes nog niet.' zei hij streng.
'Ik wou alleen je hand pakken.'
Hij stak zijn andere hand uit, dus trok ik hem alsnog mee naar het strandje terwijl hij achterstevoren mee liep. Ik zocht het rustigste plekje uit en gooide daar onze handdoeken in het warme zand. Louis schudde zijn hoofd, mompelde een paar keer afkeurend mijn naam en legde zijn eigen handdoek netjes op de grond.
'Ga je niet zwemmen?' vroeg ik verbaasd. Meestal was hij degene die als een vijfjarig kind op het water af rende.
'Nog niet, later misschien.' Ik voelde aan zijn voorhoofd. 'En?'
'Je bent warm.'
'Goh.'
Ik wilde naast hem op de handdoek gaan zitten, maar hij duwde me weg. 'Je hebt je eigen handdoek.'
'Je bent echt vervelend vandaag.'
Hij dacht even na en haalde zijn schouders op. 'Kan wel kloppen.'
Ik ging in het zand zitten en gaf hem zijn zonnebril terug. Hij zette hem op en ging op zijn handdoek liggen.
'Ga je echt niet zwemmen?'
'Straks, eerst zonnen.'
'Niet verbranden.'
Hij lachte zacht en ik stond weer op. Het meer zag er zo verkoelend uit, en het leek bijna mijn naam te roepen. Maar toch was ik doodsbang om mijn shirt uit te trekken. Ik draaide me om naar Louis en vroeg me af wat ik moest doen.
'Ik ga wel zwemmen.' zei ik.
'Leef je uit.'
Ik rolde met mijn ogen, trok eerst mijn spijkerbroekje uit en vroeg me toen af of ik niet gewoon met mijn shirt nog aan kon zwemmen.
'Ze zullen je rug heus niet zien. Zo heel erg valt het niet op... en je haar zit er toch voor.' zei Louis met een uitdagende glimlach.
'Ik wil zo wel een elastiekje, anders schop ik zand in je gezicht.'
'Ik heb toch een zonnebril op.'
'Klootzak.' Ik draaide me om, met mijn rug naar hem toe en trok mijn shirt uit.
Ik liep over de steiger die in het meer stond, tot aan de rand en bekeek het water. Zou het diep genoeg zijn om erin te kunnen springen zonder wat te breken? Ik wachtte even tot ik zag dat er andere mensen vanaf de steiger in sprongen en maakte aanstalten om ook het water in te gaan, maar eigenlijk wilde ik niet. Nu ik op het punt stond om het water in te gaan, wilde ik weer terug naar het warme strand. Ik sloeg mijn armen over elkaar, leunde over de rand en keek naar mijn eigen spiegelbeeld in het water. Toen er iemand naast me verscheen, schrok ik even, maar toen zag ik dat het Louis was. Ik draaide me om en stapte bij hem vandaan, omdat hij me erin wilde duwen.
'Je doet het niet hoor.' zei ik waarschuwend, en ik probeerde hem weg te duwen, maar hij greep me bij mijn bovenarmen en duwde me naar de rand van de steiger.
Voordat ik het water in viel, greep ik zijn shirt stevig beet en probeerde hem mee te trekken, maar het lukte hem nog net om los te komen. Ik viel het - verassend warme - water in. Toen ik weer boven kwam, zat Louis op de rand van de steiger. Hij keek me vrolijk aan, maar zorgde wel dat hij buiten mijn bereik bleef.
