POV KATHY
Ik kijk om me heen. Ik sta in een lege kamer, er staat een kleine bank en er is een kleine keuken. Ik loop door de kamer en trek een deur open. Een slaapkamer. Eén kast en twee bedden. Ik kijk naar mijn twee koffers waar mijn kleren in zitten en gooi ze op het bed dat naast de kast staat. Dan loop ik terug naar de kamer bedoeld als mini-woonkamer en trek de laatste deur open. Het is een wc met een wasbak en een inloop douche. Geen bad. Het is zoveel kleiner dan wat we thuis hadden, en ik moet er aan wennen, ja. Maar dit wordt vast geweldig.
Toch vind ik het wel jammer dat Joyce er niet is. Of Jai. Of iemand anders. Joyce wilde theater school doen. En als ze dat wil kan ik haar daar niet van weerhouden natuurlijk. Maar eigenlijk moet ik me al gelukkig prijzen dat ik deze kamer heb. Het scheelde niet veel. Er waren wat problemen met de indeling en het geld dat wij nog moesten betalen. Je zou denken dat alles zo gemakkelijk gaat, maar nee, helemaal niet.
Het leek allemaal zo mooi voormekaar. Maar als je opgroeit ga je merken dat de wereld niet zo mooi in mekaar zit. Het is overal eigenlijk gewoon een spelletje. Een strijd van wie de hoogste rang heeft. En we weten niet beter, omdat onze cultuur is. We kunnen niet anders dan mee doen. En zodra je je dat realiseert gaan al je zachte kinderlijke gedachten weg. Maar aangezien ik hier ben moet ik er het beste van maken. Ik moet mijn eigen ding doen en me niks van de rest aantrekken. Hoewel ik de rest mis.
Ik mis ze allemaal. Louis en Jai, Connor en Ella en Shawn en zelfs Andy. Joyce, Bella, Alex en zelfs Merel, een heel klein beetje. Grapje. Mijn wereld wordt beter zonder haar. Zij is de enige, samen met Demi en Bruno, die ik niet zou missen. Maar ook al mis ik iedereen, ik mis Ella, Connor, Jai en Louis het ergst. Ella? Connor? Ja, heel erg. En hoewel ik nog steeds kwaad ben ergens op Ella, mis ik haar. Ik mis mijn maatje. De iemand waaraan ik alles kwijt kon. Maar sinds onze grootste ruzie ooit is het nog steeds niet goed gekomen. En Connor en ik hebben geen ruzie, maar hij was altijd een goede vriend, en hij heeft voor Ella gekozen. Wat ik snap.
Jai.
Ik mis hem verschrikkelijk. En soms kan ik niet stoppen met staren naar de ring die hij me maanden geleden heeft gegeven. Dan herinner ik me dat vredige moment weer en weet ik dat ik op hem kan vertrouwen. Ik kan vertrouwen dat hij naar een soort "sport academie" gaat. Waar waarschijnlijk allemaal hele knappe en dunne meisjes rondlopen. En dan gaan ze hem versieren omdat hij nou eenmaal zo iemand is die mensen aantrekt zonder het te merken, en hij heeft megaknapheid natuurlijk.
Ik moet stoppen met hierover nadenken. Ik maak mezelf nog gek. En ik ga hem ook niet bellen. Ik bel hem wel ergens aankomende week. Ik wil niet overkomen als een creepy stalker. Ik kan mijn leven leiden zonder Jai. Nou ja, op dit moment zonder Jai.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet merk dat iemand binnenkomt.
'Uhmm, hallo?' zegt een stem achter me en ik slaak een kreet en draai me om. Nu ik omgedraaid sta zie ik een meisje met lang bruin haar en groenige ogen voor me staan. Ze draagt een zwarte jurk die aan de onderkant wijder wordt en een donkere panty eronder. Haar linker arm zit compleet onder de tattoos en ze heeft donkerblauwe Vans aan. Achter haar staat een tas en een koffer. En ze draagt ook nog een handtas. Het lijkt alsof zij meer mee heeft dan ik, en ik dacht dat ik veel mee had genomen. Of misschien heeft ze gewoon te veel make-up en schoenen. Ik heb maar vijf paar schoenen bij. Twee paar gympen, één paar UGGs en twee paar hakken.
'Hoi,' zeg ik awkward terug en even zeggen we niets. Dan draait ze zich om en pakt haar koffer en tas. Ik leun tegen de muur aan en kijk hoe ze die naar binnen tilt, rolt. Dan schopt ze haar schoenen uit en zet ze naast de deur.
'Hoi, ik ben Stephanie, zeg maar Steph,' zegt ze en ze staakt haar hand uit. Ik pak hem vast en schud hem terwijl ik praat.
'Kathy, maar veel mensen zeggen ook wel Kath, omdat ze meestal lui zijn,' zeg ik en ze lacht. Misschien kunnen we wel vriendinnen worden.
'Dus nu zitten we minstens een jaar met elkaar opgescheept.' Ik knik en ze pakt haar tas en koffer op om ze naar onze kamer te zeulen. Ze twijfelt tussen de deuren en ik help haar door de goede deur open te doen. Ze zend me een dankbare glimlach.
'Oh, ik heb geen vrije keuze meer?' zegt ze en ik kijk schaapachtig.
'Grapje, maakt me niet echt iets uit. We zullen hier toch alleen maar slapen en een beetje zitten. En we moeten de kledingkast indelen, ieder gewoon de helft ofzo?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. Het maakt me niet zoveel uit.
'Laten we dat maar een andere keer doen dan, nu gewoon een beetje de campus enzo verkennen?' vraagt Stephanie en ik knik. Ja, lijkt me leuk om te doen. Ik heb het gevoel dat we goede vriendinnen worden. Ook al zijn we misschien anders.
*.*.*.*.
Heyoo, welkom bij het nieuwe boek en het vervolg op Our Second Life, Our New Life (ONL)! Dit boek zal ook zo rond de 50 hoofdstukken hebben, dus bereid je maar voor!
Je moet eigenlijk eerst wel het eerste boek lezen om het tweede te begrijpen, denk ik. Die kan je op onze pagina vinden, en volg ons ook gelijk, dan houden we je op de hoogte van alles wat er gebeurt enzo.
Plaatje van Stephanie aan de zijkant
-Jenna, xx
