Yoonseok |~LORN~|

|~1~|

Sarı saçlı çocuk gene kapoşonu ile markete gitmişdi,her zaman ki gibi kimseye bakmıyordu sadece o yoluna bakıyor ve elinden geldikçe insanların yüzlerine bakmıyordu...daha doğrusu bakamıyordu,Evet Yoongi insanlardan korkuyordu,insanların bakışlarından korkuyordu çünkü o bakışlar yoongi için nefret ve yargılama içeriyordu sanki ona her an birsey yapabilecekmiş gibi baktıklarını zannediyordu...

Bir yanda da etrafa neşe saçan,insanları seven,yardım sever olan psikolog Jung Hoseok vardı.Hoseok yaklaşık 2 yıldır psikologdu ve hastaları ile çok iyi ilgilenrdi,onlarla arkadaş gibi davranırdı...

Sarı saçlı ramen ve bir kaç tane abur cubur için markete gitmişti.Ve Hoseok da oradaydı,(tesadüfe bak asfdj) Yoongi ramen için reyona girdi ve istediği rameni aradı o sırada Hoseok ile aynı rameni aynı anda tuttular hoseok bir tebessümle;

"Özür dilerim alın" *rameni sarı saçlı ya uzatır*

Yoongi tepki vermez ve rameni alır hoseok onun bu tavrına karşılık;

"En azından bir teşekkür edebilirdiniz"

Yoongi hâlâ Hoseoka bakmıyordu ve tedirgin bir ses ile;

"T-teşekkür ederim"

Der Hoseok onun bu durmunda şüphelenmeye başlamıştı.Bir insanın yüzüne dahi bakmadan,kekeleyerek konuşması normal değildi Hoseok,yoonginin boyunda olabilmek için birazcık eğildi;

"Beyfendi iyi misiniz"

Yoongi cevap vermedi ve onu görmemek için gözlerini kapatıp kafasına farkı bir yöne çevirdi Hoseok ise bu durumda Yoongi'nin çenesini nazik bir biçimde tutarak kafasına kendinden tarafa hafifçe çevirdi.

"Tamam sakin olun ve bana bakmaya çalışın..." (Adam kaç yıllk psikolog bir zahmet anlasn)

Yoongi zar zor kafasını tanımadığı adama cevirmeye başladı gözleri dolmuştu

"Be-benden ne istiyorsunuz"

Hoseok , Yoongi'ye meleksi gülüşünü attı ve;

"Senden birşey istemiyorum farkındayım Skopofobi'in var ama sakin ol ve sana birsey yapmicağımdan emin ol tamam mı"

Yoongi bir nebze olsada rahatlamıştı ama artık kimseye güvenmiyordu herkes'den korkuyordu evet ama her zmn ağır başlı bir kişiliği vardı...

Ne kadar ağır başlı olursa olsun şu an ağlamaktan başka bir çaresi yoktu en büyük fobisi ile karşı karşıyaydı en fazla ne yapabilirdi ki?..

"Sen bende o-olan o fobiyi nereden biliyorsun?..."

Hoseok elini uzattı

"Ben psikolog Jung Hoseok bu vakalar ile ilgileniyorum...ama sakın yanlış anlamayın size vaka falan demek istemedim"

Yoongiyi *vaka* kelimesi biraz sinir etsede o an onu takamazdı Yoongi elini yavaşça,çekinerek uzattı

"Be-bende Min Yoongi"

Yoongi up uzun bir aradan sonra ilk kez bir insanla bu kadar uzun konuşmuştu hâlâ korkuyordu ve tek istediği hemen evine gidip uyumaktı...

"Yoongi bey bu benim kartım müsaitseniz yarın kliniğime gelin "

"B-bilmiyorum gelemeyebilirim ama bu be-benim numaram"

Yoongi sadece on dkk önce tanıdığı bir adama telefon numarasını vermeği ne kadar yanlış bulsada vermişti....

"Teşekkürler Bay Min yarın gelmeniz umudu ile" başı ile teşekkür etti

Yoongi de teşekkür ederim dedikten sonra hemen elindekileri ödemek için kasaya gitti orada işlerini halletti ve hızlı adımlar eşliğinde evine gitti..

Elindeki poştetleri mutfağa bıraktıktantan sonra,banyoya gidip aynaya baktı ve istemsizce yüzünde bir tebessüm oluşmuştu.Bu tebessüm'ün nedeni ise;Uzun bir aradan sonra ilk kez bir insanla konuşmuştu,bilirsiniz bazenleri birisi ile konuşmak iyi gelir ve bu da Yoongi'ye çok iyi gelmişti...

Yoongi günlük işlerini yapmış ve gramofon'a 70'li yıllardan kalma bir plâk tamıştı,yoongi bunları yaparken huzurun doruklarına ulaşıyordu, eline kahfesini alıp kitap okuyordu.O da isterdi ki film izlemek ama biliyorsunuz Yoongi insanların bakışlarını sevmiyor ne kadar orada ona bakmasalarda onun beyni sanki ona bakıyormus gibi algılıyordu,yani beyni ona oyun oynuyordu kendi hayatını istediği gibi yaşamasını engelliyordu,kendi hayatında kuralları kendisi koyamıyordu ne kadar kötü bir durum değil mi?..
Ama Yoongi yıllardır aynı durum içinde olduğu için artık alışmıtı...

Bu arada Yoongi nin evi ne kadar basit olsada çok şıktı soluk tonların kullanıldığı evin belli başlı yerlerinde eski zamanlardan kalma antika şeyler vardı çok asil bir insan dı aynı sekilde bilgindide

Hoseok un evi ise canlı renklerin kullanldığı modern bir evdi.Evin ici hoseok'un enerjisi ile kaplıydı,Kim evin içinde olsa istemsizce adeta bir rahatlama bir mutlulu ile doluyordu...(Bu acayip önemli bilgileride verdiğime göre devam edebilirim vjdjd)

Hoseok evinde dizi izlerken aklına yoongi gelmişti.Aslında aklından bir dakika bile çıkmamıştı,Yoongi yi nasıl iyileştirebileceğini düşünüyordu...Ve dayanamayıp Yoongi yi aradı çünkü,onun nasıl olduğunu merak ediyordu.

Hoseok Yoongi'yi arar;

"Alo Min Yoongi bey ile mi görüşüyorum..."

(İlk kitap yazışım umarım güzel olmuştur yorum yapmayı ve vote'lamayı
unutmayın sizi seviyorum)