Falling Again [Larry Stylinson] ~NL~

Hoofdstuk Negenentwintig- Wat er die nacht is gebeurd

A/N: Dit is volgens mij het langste hoofdstuk dat ik ooit heb geschreven, maar het is ook het belangrijkste hoofdstuk van het boek en ik hoop dat jullie er blij mee zijn! xoxo

"AH." Ik schreeuw het uit van de pijn nadat ik een sterke pijn in mijn hoofd voel en mijn hoofd tussen mijn handen klem.

AUW!

Ik voel de pijn pas een paar seconden, maar voor dat ik het weet wordt alles zwart.

*****

"Wow." Zeg ik, terwijl ik om me heen kijk in de club.

Liam let goed op Niall, die al meer keren is omgevallen dan ik kan tellen, maar toch door blijft drinken. Zayn is aan het flirten met een paar meisjes.

En Louis... Wacht waar is Louis ineens gebleven? Ik kijk om me heen en zie hem proberen door een groep mensen op de dansvloer heen te komen om naar mij toe te lopen.

Ik loop glimlachend naar hem toe en pak zijn hand vast om hem door de menigte heen te helpen.

"Dank je, Haz." Hij kijkt me lachend aan.

"Nou, ik verwacht er wel iets voor terug hoor." Zeg ik met een knipoog.

"Daar heb ik geen problemen mee." Hij glimlacht en samen lopen we naar de bar toe om wat drankjes te halen.

Even later, maar nog voor dat we alles hebben opgedronken, is het enige waar ik nog aan kan denken Louis.

We zijn bijna non-stop met publiciteitsstunten bezig geweest de afgelopen drie dagen, waardoor ik helemaal geen tijd heb gehad met mijn vriendje.

"Kom mee." Zeg ik. Ik zet mijn glas neer en pak zijn hand om hem mee te kunnen trekken.

"Oké." Hij giechelt en kijkt me aan met een glimlach, voordat hij ook zijn glas neerzet en met me mee loopt.

Ik houd zijn hand stevig vast om hem door de menigte met zwetende mensen te kunnen trekken, voordat we eindelijk bij de achteruitgang uit komen.

Ik open de deur en we lopen samen het steegje in.

Louis kent me te goed, dus hij weet altijd wat mijn intenties zijn. En voordat ik iets met die intenties kan doen, heeft hij me al tegen de muur aan gedrukt.

"Hoe wist je wat ik wou gaan doen?" Zeg ik, voordat ik mijn armen om zijn middel sla en hem dichter naar me toe trek.

"Superman krachten." Fluistert hij, met zijn lippen tegen de mijne aan.

"Wacht eens even!" Ik duw hem een stukje naar achter, waardoor hij me aan kijkt met opgetrokken wenkbrauwen. "Als jij Superman bent... Betekent dat dat ik Lois Lane ben?"

"Nee, daar ben je veel te knap voor." Mompelt hij, dan leunt hij weer naar voren. Zijn lippen raken bijna die van mij aan.

Maar dan horen we voetstappen en hij doet automatisch een stap naar achteren. Nog geen seconde later zien we een meisje van een jaar of zestien verschijnen.

"Oh mijn god! Jullie zijn Louis en Harry van One Direction! Louis! Ik hou van je!" Gilt ze, waardoor ik haar glimlachend aankijk.

"Hallo, liefje." Louis glimlacht naar haar, en ik zweer dat ik haar bijna kan zien smelten.

We knuffelen haar, maken een paar foto's en signeren iets voor haar. Ze knuffelt Louis een extra keer, een knuffel die in mijn mening iets te lang duurde en rent vervolgens weer weg.