Falling Again [Larry Stylinson] ~NL~

Hoofdstuk Twee - Wie zijn deze jongens?

Toen ik de volgende morgen wakker werd, was mijn moeder weg. Dus ik ben weer alleen met de vier vreemdelingen.

Waarom vertrouwd ze hun alleen met mij! Ze kunnen me wel vermoorden! Wat als zij de gek waren die op me geschoten heeft?

Ik weet nog niet eens hoe ik ze ken!

Ik zie Louis, degene die voor een of andere reden het meest verdriet heeft, opgevouwen in een stoel terwijl hij slaapt. Op zijn gezicht kun je zien dat hij verdrietig is. Hij beweegt en mompeld een beetje.

"Nee... Je mag niet... Maar... Haz..." Mompelt hij, zijn bewegingen steeds onrustiger. Haz? Noemde hij me gisteren niet zo?

Waarom ben ik aan het glimlachen omdat deze jongen misschien over mij aan het dromen is?

Ineens valt hij uit de stoel.

"Auw." Kreunt hij terwijl hij nu op zijn rug op de grond ligt. Ik doe snel net alsof ik slaap.

"Lou?" Hoor ik een van de jongens, Zayn, zeggen in een slaperige stem.

"Ik viel." Kreunt Louis en ik denk dat ik hem kan horen opstaan.

"Hoe laat is het." Vraagt een Iers accent.

"Uuhm, na het ontbijt." Lacht Liam. "Kom Niall, laten we wat eten voor je halen. Zayn? Kom je ook?"

"Ja, laten we gewoon... Waar lachen jullie om?" Hij stopt. "MIJN HAAR!" Roept hij, waardoor ik schrik.

"Mooi hoor." Zegt Liam.

Louis werpt een blik naar me aan als ik rechtop ga zitten en de vier jongens aankijk.

"De dokter zegt dat je aan het einde van de week naar huis kan als alles goed gaat." Zegt hij.

"Zijn we niet in London." Vraag ik, denkend aan iets wat ik gisteren misschien heb gehoord toen ik half aan het slapen was.

"Ja, we hebben een flat ongeveer twintig minuten hier vandaan." Zegt Louis als de andere jongens de kamer uitlopen.

"We?" Vraag ik.

"Uuhm.. Ja, jij en ik wonen samen." Zegt hij terwijl hij aan zijn nek krabt.

"Waarom woon ik met jou? Wat is er gebeurd met huis in Holmes Chapel?" Vraag ik.

"Je verhuisde een paar jaar geleden tegelijk met mij en de andere jogens, en we wonen samen want.. We zijn beste vrienden." Hij loopt naar het raam met een zucht.

"Sorry." Zeg ik. "Mag ik je wat vragen?"

"Alles."

"Hoe ken ik jullie?"

"We zitten uuh.. We zitten met elkaar in een band." Hij zucht

"Wat?"

"Ja, kijk ik mag er eigenlijk nog niet met je over praten Haz-Harry." Hij verbeterd zichzelf.

Ik had gelijk! Hij heeft over mij gedroomd!

"Oh oke, maar waarom ben ik hier?"

"Uhm... Je bent door je hoofd geschoten." Zegt Louis terwijl hij nogsteeds naar het raam kijkt. Zijn stem trilt, alsof hij aan het huilen is. "Ik ... Uhmm, ik ben zo terug" Mompeld hij en hij loopt snel de kamer uit.

Waarom ben ik zo verdrietig omdat hij is weggelopen? Dit is raar. Ik kan niet geloven dat ik achttien ben.

Ik probeer me op dat soort dingen te focussen als mijn moeder de kamer binnenloopt om te zeggen dat ze weer terug gaat naar haar hotel. Ik knikte gewoon, terwijl ik nogsteeds dacht aan Louis.

Langzaam gaat de week voorbij. Mijn moeder ging een paar dagen nadat ik wakker werd weer terug naar huis, maar de jongens zijn de hele week gebleven om me gezelschap te houden. Ze lijken me heel aardig, alleen ze zijn wel verdrietig om mijn geheugenverlies.

Ik denk dat Louis misschien van streek is maar hij praat nooit met me, of kijkt naar me. Ik  weet dat het raar klinkt maar dat maakt me verdrietig.

"Waarom praat Louis nooit tegen me?" Vraag ik Liam, toen de rest van de jongens naar de cafetaria waren gegaan.

"Jij en hij... Waren closer dan de rest. Ik denk dat hij gewoon meer van streek is dan de rest." Liam haalt zijn schouders op.

"Hoe hebben we elkaar ontmoet?" Vraag ik ook al verwacht ik geen antwoord.

"Mag ik niet zeggen. Sorry, Harry. Oom Si zal het wel uitleggen." Zegt hij. Ik ben te neveus om te vragen wie deze Oom Si is, dus ik knik maar.

En eindelijk, komt vrijdag. Iedereen zit in mijn kamer, bijna bruizend van de opwinding om naar huis te gaan.

"Paul komt eraan." Zegt Louis. Paul ze praten vaak over hem.

We zitten momenteel in de wachtkamer, ik zit in een rolstoel ook al kan ik gewoon lopen. Meestal word ik rondgereden door Niall, die vliegtuiggeluiden maakt. Het is heel vroeg in de ochtend -bijna vier uur- en ze willen niet zeggen waarom we niet gewoon op een normale tijd weg kunnen gaan.

Ik kijk naar de hal om een stevige man te zien, die eruit ziet alsof hij het hoofd kan zijn van een beveiligingsteam ofzo, die de hal inloopt. Hij ziet er niet gelukkig uit, maar ook niet ongelukkig.

"Paul!" Roept Niall, en het gezicht van de man klaart op.

Um, Oke. Waarom komt een man die lijkt op een bewaker ons ophalen?

"Hey, jongens." Zegt hij, hij glimlacht naar me. Ik glimlach nerveus terug. "Klaar? Het busje staat buiten."

Busje?

"Laten we gaan!" Roept Niall als we door de hal lopen.

Ik bijt op mijn lip als we door de achter uitgang naar buiten gaan, en dan in een groot, zwart busje met getinte ramen gaan zitten. Ineens denk ik aan dat ik deze jongens hoor te kennen en dat ze vrienden van mij horen te zijn. Ook al heb ik nogsteeds geen bewijs dat ze mijn vrienden zijn.

De rit is over het algemeen stil. We kwamen al snel bij een gebouw dat er duur uitzag.

"Laten we aan." Zegt Liam.

"Dit is waar we wonen?" Vraag ik met open mond. Ik zie Louis naar mij lachen en ik lach terug. Hij knikt en kijkt weg.

Ik voel een steek in mijn buik en wil hem...knuffelen?

Ik volg Louis en de jongens de oprit op en Louis pakt zijn sleutels en maakt de deur open. We gaan allemaal naar binnen en ik loop langs iedereen heen, om de plek te zien waar ik blijkbaar al een tijdje woon.

Ik loop de gang in en zie drie slaapkamerdeuren. Ik neem aan dat één een logeerkamer is, en dat de andere twee van Louis en mij zijn.

"Dit is jouw kamer." Zegt Louis, die langs me loopt en op een deur tikt.

"Dankje." Zeg ik, en ik wacht tot Louis weer weg is voordat ik de deur openmaak. Het ziet er denk ik uit zoals ik denk dat mijn kamer eruit zou zien. Dan zie ik een paar foto's, ik loop ernaar toe en pak er een op.

Het is van Louis met mij. We lachen breed naar de camera, onze armen om elkaar heen, maar ik kijk naar wat ik heb geschreven aan de onderkant van het lijstje...Hazza & Boobear.

Hazza.. Ik denk dat dat is hoe Louis mij noemt... Betekent dat dat ik hem Boobear noem?