Falling Again [Larry Stylinson] ~NL~

Hoofdstuk Dertien - Niam

"Ohmijngod!" Zegt Zayn lachend als Niall en Liam hun kleren proberen aan te krijgen. "Hebben jullie nou net...?"

"Zayn!" Roept Louis waarschuwend, terwijl zijn hele hoofd rood wordt omdat hij alles heeft gezien.

"Sorry, ik voel me nu gewoon heel buitengesloten."

"Wat?" Vraag ik met een krakende stem.

"Niets. Dus, Liam" Zayn negeert mijn vraag.

"Harry? Alles oké?" Vraagt Liam die probeert het onderwerp te veranderen omdat ik waarschijnlijk als een dode kat klink.

"Zijn keel is opgezwollen en hij wil zijn medicijnen niet nemen. En ik denk ook niet dat hij zijn thee opdrinkt." Zegt Louis terwijl hij me aankijkt, met zijn wenkbrauw omhoog.

Ik neem een slokje van mijn thee, kuchend als ik het doorslik. Auw.

"Zie je? Dit is waarom je medicijnen moet nemen." Zegt Louis als hij een donker flesje met hoestsiroop voor me houd. In zijn andere hand houd hij een lepel.

"Het gaat goed." Probeer ik te zeggen, maar ik klink niet alsof het goed gaat,

"Liam?" Vraagt Louis, Liam knikt, hij weet wat hij moet doen.

Hij gaat achter me staan en pakt mijn armen achter mijn rug. Hebben ze dit eerder gedaan? Ik heb het gevoel van wel.

"Nee!" Roep ik als Louis naar me toe loopt en mijn gezicht met één hand hand vasthoud. Ik zie een lepel vol met hoestsiroop in zijn andere hand.

"Harry." Zegt Louis kalm als ik mijn lippen op elkaar druk. Ik kijk omhoog om recht in zijn prachtige, mooie blauwe ogen te staren. "Oké, ik geef het op." Hij zucht.

"Dank j-ah!" Ik schrik als hij de lepel in mijn mond duwt, daarna houd hij zijn hand voor mijn mond en drukt met zijn vinger op mijn neus, waardoor ik het wel door moet slikken.

"Geen dank." Hij lacht als ik het door heb geslikt en veegt zijn hand af aan zijn broek. Het voelt alsof de hoestsiroop mijn keel door brand.

We gaan met zijn allen naar de woonkamer waar ik me op de bank laat vallen, waarna Louis een deken over me heen legt.

Ik kijk naar de bank waar Liam en Niall samen zitten. Liam heeft zijn arm om Niall heen en Niall leunt met zijn hoofd tegen Liam's buik.

Ik kijk naar Louis, die ze bedroeft aankijkt, voordat Louis naar mij kijkt. Ik doe mijn wenkbrauw omhoog, waardoor Louis snel wegkijkt

Al snel daarna val ik op de bank in slaap.

*****

Ik word langzaam wakker, mijn oogleden zijn zwaar. De kamer is leeg en de tv staat op een nieuwszender. Ze praten over.. ons? Nee, mij.

We hebben aan de mensen verteld dat de band ergens heen is zodat ik mijn geheugen weer een beetje kan terughalen, hopelijk.

Ik zucht als ik probeer op te staan, omdat ik besluit dat mijn bed een stuk fijner ligt. Ik loop de trap op en wil net mijn kamer binnenlopen als ik stemmen hoor uit Louis' kamer. Het zijn Louis en Liam.

"...Ik snap gewoon niet waarom je het nooit hebt gezegd." Zegt Louis.

"Louis, het is ingewikkeld."

"Hoezo? Je zei dat jullie bij elkaar waren sinds dat Harry in het ziekenhuis lag! Dat is meer dan een maand geleden!" Louis zucht. "Het was toch niet zo moeilijk voor jullie om het gewoon te zeggen. Je weet dat we jullie zouden accepteren."

"Louis, bekijk het op deze manier. Eerst lag Harry in coma voor een tijdje en we wouden het jullie alle drie tegelijk vertellen."

"Oké, maar Harry is al twee weken wakker en hij is al langer dan een week thuis. Wat is nu je excuus?"

"Ik wou je het niet vertellen in verband met... in verband met de situatie van je huidige relatie."

"Oh." Zegt Louis zacht, alsof hij er spijt van heeft dat hij net zo tegen Liam schreeuwde. "Sorry."

"Nee, Louis kijk, we hadden het je moeten vertellen-"

"Nee Liam, ik begrijp waarom je niets hebt gezegd, speciaal niet tegen mij."

Als ik dat hoor, loop ik terug naar mijn kamer en sluit de deur zachtjes achter me.

Zijn huidige relatie? Wat bedoelt hij daar mee? Heeft hij een relatie? Waarom doet het zo'n pijn dat dat misschien zo is? Het is niet alsof... hou ik van Louis?

Dat kan niet. Ik bedoel, zo goed ken ik hem niet... maar het voelt alsof ik hem al heel lang ken. Zelfs terwijl ik me niets van hem herinner, terwijl herinneringen van de andere jongens langzaam terug komen.

Ik hoest als ik in bed ga liggen en de dekens over me heen trek.

Maar ik kan maar niet in slaap komen. Ik kan er alleen maar aan denken wat Liam zei... als Louis een relatie heeft, waarom heeft niemand dat dan tegen mij gezegd?

Ugh.

Dit is stom, waarom zou het mij uitmaken? Het zijn niet mijn zaken.

Ik rol weer naar de andere kant van mijn bed, en nog een keer, totdat ik het uiteindelijk niet meer aankan en ik naar beneden loop om een film aan te zetten.

Ik zet een film op waar ik nog nooit van heb gehoord en let helemaal niet op, totdat ik snel daarna in slaap val.