Tumabay lang si soonyoung sa coffee shop kahit di niya type ang coffee. Pero buti nalang at may hot choco kaya yun ang inorder niya kasama ang isang slice ng chocolate cake.
Umupo siya sa may corner ng shop kung saan makikita mo talaga ang view ng kalsada.
Habang pinagmamasdan ang mga taong nagsitakbuhan dahil sa ulan, sinasabayan niya ang pagtulo ng ulan sa pamamagitan ng pagfifingertap sa table.
Ininum niya ang hot choco at naramdaman niya ang init nito sa lalamunan niya.
Sa mga oras na ito, nalaman niyang kaya niya palang ilagay ang kanyang sarili sa mapayapang part ng buhay.
Pero kahit papaano nasa isip parin niya ang pagtapos sa sarili niyang buhay.
Tenporary lang naman siguro ang kapayapaan o kasiyahan na kanyang nararamdaman ngayon.
Hindi nila alam kung gaano kalala ang nararamdamaan niyang sakit ngayon. Mapa pisikal man o emosyonal.
Nung naramdaman na niya ang lungkot, tinawagan naman niya agad si Woozi.
Dialing. . .
00:01
"Hello?"
"Hello"
"Nasan ka? Ba't ang ingay?"
"Nasa coffee shop ako"
". . ."
"Hello?"
"Hmm?"
"Di ka ba nagtatanong kung bakit ako tumawag?"
"Psh, ba't ka tumawag?"
"Nalulungkot ako"
"Bakit?"
". . .ang ganda pala ng boses mo"
"Ha?"
"Wala. Sabi ko ang ganda mo"
Call ended
"A-ano?"
