Dialing. . .
00:01
". . ."
"H-hello?"
". . ."
"W-woozi. . ."
". . ."
"Im sorry"
Call ended
Nasa jeep pauwi si soonyoung. Tas ngayon sumasakit ang dibdib niya dahil sa sobrang lungkot. Hindi niya alam kung anong gagawin lalong-lalo na wala siyang kilala sa jeep na sinasakyan niya.
Tiniis niya ang sakit. Gusto niyang tawagan si Woozi pero baka babaan nanaman siya nito.
Mabuti na lang at malapit na ang bahay niya. Kaya bumaba na siya at tatawid sa kabila.
Biglang nandilim ang paningin ni soonyoung at hindi na niya alam kung anong nangyayari sa kanya.
°•°•°
"Sabi nang nagdala sa kanya dito, nahimatay daw siya sa tapat ng bahay niyo. Buti na lang at nakita siya nung lalaki." Nakarinig si soonyoung at inimulat ang kanyang mata. Nakita niya ang kanyang mama na nagkwekwentuhan kasama ang doctor.
"Sino ang nagdalaa sa kanya dito? Kailangan ko siyang pasalamatan"
"Hindi niya sinabi ang pangalan niya pero sabi niya na nakasama niya si soonyoung sa jeep. Maliit siya tas-"
"Ma, ayoko dito"
"Anak, magpagaling ka muna ha? Uuwi tayo pag ayos ka na."
Tumango lang si soonyoung at tumingin sa labas. Napansin niya ang phone niya sa may table at kinuha niha ito.
Woozi
"Tawagan ko kaya siya?" Isip niya.
