Mekati

-29- Kthimi i saj!

* * *

Kishin kaluar disa dite qe kur ishte larguar fshehurazi nga dhoma e hotelit te Frenkut.Me disa para te sajat,te fshehura ne rast nevoje bashke me disa qe i kishte 'marre hua' Frenkut kishte arritur te kthehej ne vendlindjen e saj.Aty ku filluan te gjitha problemet e saj e serisht do te fillonin nga e para vetem per te.Nuk dihej se c'i ishte rezervuar!

Rruges ishte menduar shume,per shkak se nuk kishte me cfare ta shtynte tjeter kohen 'e cmuar' te saj.  Si mundej ajo te besonte aq shume,te mbyllte syte para nje mashkulli,kur e dinte se edhe ata aq besnik nuk jane?!Por ishin ndjenjat me te cilat justifikonte cdo pyetje.Ai i ishte perhapur si nje helm dhe helmi i lehte nuk ishte qe te largohej,ai arrin sa me shpejt te te vras!Dhe vajza e embel u vra,ajo e pambrojtura.
E reja,qe ajo ndihej,do te kthehej e do te perballej serisht nga e para me fjalet e te tjereve,me e forte,me e pamposhur.Kishte provuar thuajse cdo gje gjate jetes se saj,e keto ia kishin arritur ta sforconin.Te pakten aq sa ajo e shihte veten te forte.Nuk mund te fliste para kohe,por te provonte veten!
Vendosi te mbante koken larte para cdo fjale te drejtuar kunddrejt saj,cdo veprimi,cdo situate e cdo sprove.Do pranonte veten si e bija e nje te perdale.Gjithnje do e pranonte te verteten,sepse ajo e vertete e ndryshoi.

Lotet gjate ketyre diteve i ishin thare.mjaftueshem sa per tu rikuperuar e per tu rikthyer serisht tek fillimi.
Ngrohtesia u harrua,vendi i saj u zu nga i ftohti ai i acarti.
Vetes nuk ia kujtonte me ato momente,por enderrat nuk e harronin aspak, gjithnje e preknin ate fragment qe e hidhtesoi.
Ndryshim i madh vetem brenda pak ditesh!

"Dhe pak hapa!" i foli vetes me ze te ulet.

Dhe pak hapa e ajo do te ndodhej ne lagjen e dikurshem,shtepin e saj.
Nisi te numuronte cdo hap qe hidhte:

"Nje!Dy!Tre!Kater!Pese!...Njezet e pese!" aq hapa iu deshen te hynte me ne brendesi te lagjes.Te shihte pemet e larta qe e rrethonin.Parkun ne te cilen qetesoheshin mbasditeve te moshuarit nen pranin e femijeve,ose nen pranin e partereve,ose dhe thjesht nen pranine e vetvetes.Ajo i vereu ata per se largu,gjithnje i kishte veryer,si dhe se si koha ua kishte shteruar fuqite,e neper fytyrat kish shfaqur shenjat e pleqeris.Do te donte te kish vjetersin mendore te tyre,ate mendje te mbushur me plot e perplot mesime.Do te donte mendjen e tyre,sepse me te mund t'i kish dhene zgjidhje jetes se saj.Do te zgjidhte moshen e vjeter ne vend te femijeris,diturin ndaj te panjohures!

Nuhati eren e vjeter,eren e atij vendi,atyre fjaleve te shumta,sepse edhe tanime degjoi te peshperitura pas shpines se saj.Ndjeu nje munges te sajen!I kishin munguar gjate asaj kohe ata 'vrases',i kishin munguar ofendimet.Buzeqeshi,sepse vendosi te tregonte fortesin.T'u thonte te.tjereve 'kjo jam une tani,e ju nuk do mund te mposhtni dot me'.Ajo u rikthye,por nje tjeter njeri!

'Kjo eshte ajo,vajza e Oltes!' dhuroi nje buzeqeshje fitimtare drejt tyre,por nga keto te fundit mori nje mosperfillje,e ajo buzeqeshi edhe me shume.

'Uu prap kjo,c'deshi dit'zeza?!'
-'E mori malli per te emen,si c'deshi?!' ironizoi ne fjalet e saj nje tjeter.Ajo serisht bizeqeshi.
E ne cdo fjale,kunje te hedhur, te cdo banori qe e njihte ajo buzeqeshte edhe me shume.

Shume pak hapa larg ndodhej nga shtepia e saj.Aty ndieu nje sembim ne zemer.U drodh,por jo nga frika,u drodh nga fuqia qe mori per tu perballur serisht me te shkuaren e disa muajve me pare.

Porta ishte e hapur,e leje nuk iu desh te merrte.Roja nuk ndodhej aty!
Qetesia.mbizoteronte,si atehere!Hah atehere!- mendoi.Pershkroi md ate fjale sikur te kish kaluar nje kohe teper e gjate.
Buzeqeshi hidhur per ate vend!Megjithese ishte i mirembajtur dallohej zymtesia qe e pershkonte ne cdo cep.Bosh!Ndoshta ky vend do te pershtatej me Lainen e vjeter,me te rene nuk kish lidhje.Por ajo do ta ndryshonte dhe kte e thonte me bindje.

"Ku je mama?" pyeti pa iu drejtuar askujt.Te emen nuk po e shihte ne asnje vend."Ndoshta ne punen e famshme!Ndoshta ne njohje te reja!" peshperiti teksa kaloi pragun e deres,e ajo peshperim jehoi ne korridorin e zbrazet!

"Mama!" bertiti per tu degjuar."Mama!" serisht pa asnje pergjigje.

"Zonjush u kthyet!" ndaloi prezenca e nje vajze te re nje thirrje te trete te sajen."Mire se erdhet!" mirepriti tjetra me nje buzeqeshje te sinqerten.

"Faleminderit!" neperdhembi.

"Mamaja juaj ndodhet ne dhome!Po qetesohet!"

'C'ka bere vaki ky ndryshim!" mendoi e habitur duke mos u shprehur.

"Ne rregull!"

"Zonjush,zonja Olta ka ndryshuar shume qekur ju jeni larguar!" informoi duke bere qe asaj t'i nderpritej hapi.

"C'do te thuash me: "ka ndryshuar"?" pyeti kurioze.

"Nuk sillet me si dikur!Nuk vjen me vone naten,vetem nese qendron duke punuar deri ne oret e vona ne zyre."

U habit!Ai informacion i shkurter e befasoi.Paska dashur te sakrifikohej Laina qe mamaja e saj te ndryshonte?!

"Zyre?" pyeti.

"Po!Ajo eshte bere aksionere ne nje kompani dhe gjysmen e kohes gjendet atje!" u pergjigj tjetra.

"Kur eshte orari i drekes?"

"Ju jeni kthyer fiks ne kohe!" tha vajza e i dhuroi nje buzeqeshje tjeter,te embel.

"Mos trego per kthimin tim,vetem shko njoftoje per dreken!Ah dhe vendos nje pjate plus ne tavolin,une po shkoj te ulem para." udhezoi qetesisht.

"Patjeter!" tha tjetra e u largua me.te.shpejte.

Ndersa Laina iu drejtua si fillim banjos.I nevojitej nje freskim i mire per ta kthyer veten e saj ne realitet.Gjithcka kishte ndryshuar!Dhe kur thuhet 'gjithcka',behet fjale per te emen.Ndersa fjalet e te tjereve asnjehere nuk do te ndryshonin,pavaresisht cdo gjeje.
Ajo u kthye,te dyja u kthyen,por se ne cfare,kjo nuk ish zbuluar ende!E ardhmja para eshte,e te reja do te mesoheshin nga libri i tyre,ku faqet pasardhese ishin ende te pa shkruar!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pershendetje miq 👋
Sinqerish kerkoj ndjes per kete mungese te disat timen 😞
Ktij libri i paska qelluar ky fat
Mbesoni as nuk dua tbej nje dit.munges por kam pasur njady probleme e prej tyre me ka humbur komplet frymzimi 😔
Kjo pjes ka 5 dite qe esht nisur e vetem sot arrita ta perfundoja… nuk kam mund te lidh dy fjal… Shpresoj tia kem dal sot!😊