Mekati

-16- Serisht nje "ata"!

* * *

Duke vrapuar kish arritur ne dhomen e saj.Zemra i dridhej e kembet ishin duke iu keputur.E mbeshtetur pas deres mbante njeren dore ne zemer.Aty ndiente rrahjet e shpejtuara te saj.
C'kish bere?!-vetem atehere mendja i erdhi ne vend e nisi te arsyetonte.Gabim!- mendoi.Ajo kish bere nje gabim per te cilin kish rrezikuar gjithcka,veten e saj.Gabim ku kish thyer vendimet e saj.

Nuk po e harroj dot!-mendoi serisht kur ndodhia e para pak casteve i perseritej si nje film.E shihte,e ndiente e dot nuk po mund ta harronte.Ato prekje ende vuloseshin,serisht,neper vendet ku ai e kish prekur.Ato prekje aq te buta,aq rrenqethese,aq..aq...nuk dinte se c'te pershkruante me kur ato prekje e cuan ne nje bote tjeter.

Sy mbyllur rreshkiti drejt pllakave te ftohte e koken mbante larte.Po te mos ish zeri i Tamines teksa e therriste ajo do kishte vazhduar te enderronte aty,te fantazonte serisht ate moment...

"Lai,cfare ben aty?" e zgjoi vogelushja duke e bere qe te hapte syte e trembur.

"A..asgje zemer!" i foli me duart qe i dridheshin,duke u drejtuar drejt shtratit.

"Pse ishe aty?" pyeti.

"U tremba nga dicka Tam.Fli tani!Eshte vone!" i tha vajzes nderkohe shtrihej serisht prane saj dhe e perqafonte sikur te kerkonte boten per tu larguar nga ajo qe qendronte.E perqafoi me shume,e afroi me prane vetes dhe ndieu aromen e saj...arome qe e vendosi ne gjumin e qete!

Mengjes!

Ishte duke shkuar drejt oborrit ku qendronin femijet duke luajtur.I kishin thene qe te shkonte atje per t'i therritur qe te hanin mengjsin.

"Femije hajdeni shpejt te hani mengjesin!" I therriti ajo,por capkenet e vegjel as nuk kishin ndermend ta degjonin."Duhet te merrni energji per te luajtur me pas!" shtoi e qeshur duke e ditur se ata do shkonin me vrap drejt menses.Dhe ashtu ndodhi...

Por nje dore ndjeu ta kapte nderkohe qe i ish drejtuar dhomes e saj.E personin nuk e pa.Nuk e njohu ne ato caste.Vetem kur e gjeti veten te mbeshtetur pas deres se dhomes se saj atehere pa,atehere hapi syte e degjoi tingullin e celesit,i cili leshohet kur kycet dera.Vetem atehere pa ate..

"Pse me ndjek?Pse je ne dhomen time?C'kerkon?" pyeti shpejt teksa mundohej te largohej nga ai.

"Nuk duhej te ishe larguar ashtu,dje!" foli ai,pasi e perplasi serisht pas dere.Ajo perpiqej te largohej e ai serisht e perplaste.Ama durimit te tij i erdhi fundi kur ajo tentoi serisht.Atehere ngjeshi trupin e tij me te sajen e duart ia mbertheu me te tijat.

"Larg...mmm!" nisi te flas,por dora e tij e puthitur forte me buzet e saj e ndaloi,duke e bere te leshonte pasthirma,me pas.

"Pusho,e trash!Jemi ne manastir ketu,nuk mund te bertasesh!" bertiti lehte prane veshit te saj.E ajo pushoi.

"Cfare kerkon?" pyeti serisht pasi kish ndjere doren e tij te largohej nga buzet e saj.

"Pse u largove dje?" e pyeti.

"Nuk duhet te flasim ketu per ato gjera." ktheu pergjigje."A nuk mendon se jane te palejueshme keto biseda ne nje vend te tille?!" a thua valle sikur ajo mendonte me shume se ai.

"Jo nuk e mendoj!Une nuk kam ardhur per kete manastir po per dicka tjeter!" e nje tjeter "heshtje" te tijen ai theu!

"Cfare?Per cfare ke ardhur ketu?" pyeti.Vetullat harkoi ne form habie e koken levizi perpara.Por ai nuk u pergjigj,ai vetem iu afrua me shume dhe e puthi,e puthi e ajo kaloi duart e saj rreth qafes se tij.Si per ta ndiere edhe me shume ate moment.

Te dy,te veshur me rroba qe nuk u perkisnin,kryenin gabime te pafalshme.Krijonin situata kunder rregullave te mjedisit perrreth.Ata mekatonin!

"Jo!Jo!Jo!" therriste pasi ish ndare nga ai.Tundte koken e floket kapte forte.Gjithnje e me shume gabonte."Jemi ne nje vend..." filloi te fliste serisht,por nuk mundi te vazhdonte kur lotet kishin marre arratin e ne faqet e saj shetisnin te qeta.

"Nuk me plas per kete vend!" ktheu egersine, serisht,mantelin mburoj te tij.

"Atehere per cfare dreqin je ketu?" shoqeroi ate pyetje me disa grushte ne kraharorin e tij.E ai i pa interesuar per to,i pa interesuar per lotet e saj,per vendin ku ndodhej...e shtyu.

E shtyu drejt shtratit te saj.Pak sekonda me pas u gjend siper saj.Pergjigja u harrua duke u zevendesuar me puthje.Puthje te njepasnjeshme,puthje djegese.Sepse ato digjnin,teksa mekatonin,digjnin.Te dy te perfshire ne ato caste harruan se buzet po vuanin si pasoj e gabimit te tyre.Buzet e zemra vuanin denimin e ata shijonin momentin!

"C'po me ben?!" foli ajo me peshperim ne nje moment shkeputje te tyre.

Por i eturi nuk duron kur arrin kulmin e tij.Ai kerkon gjithnje e me shume.Kerkon shpetimin!E shpetimi i tij ishte ajo.Ajo do e ndihmonte edhe per nje tjeter gje.Per ate qe e kish sjell ne ate vend.Do e ndihmonte ne kerkimin e tij!

"Arlo!" foli ai.

"Huh?!" leshoi treshkronja e cuditur.

"Me quajn Arlo,Laina!" shpjegoi.

"E kush te pyeti per emrin!" i tha ajo,e menjehere e terhoqi me nje puthje te disat.Kete here tundimi i saj ish me i madh se arsyetimi,sepse lejoi qe gabimin ta bente vet e para.

Arlo!-peshperiti ne mendjen e saj per shume e shume here aq sa arriti ta vizatonte aty ate emer,ne erresiren e syve te mbyllur,ne imagjinaten e mendjes se saj.

"Sot...ne mbremje...te jesh...tek vendi!" arriti te perfundonte me frymen qe i merrej,ai.

"Nuk vi!" ia ktheu pa menduar.

"Do vish!Jam i sigurt qe ke per te ardhur!" i buzeqeshi si asnjehere neper takimet e tyre dhe brenda sekondave u zhduk duke e lene ate te vetme e te shtrire ne shtratin e saj duke normalizuar frymemarrjen...

Te shkonte...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oki e pranoj: Lash nam duke u vonuar 😣😣 lash nam jo vetem me ju po dhe me veten..Por derisa te rregulloj problemin me karten e celit do i vonoj cik updatet 😏

Shpresoj tiu ket pelqyer 😄

Kam harruar edhe t'iu them faleminderit...Faleminderit per +1k 😄 dhe per fjalet taja rreth historis 😘😘