Mekati

-4- Ndryshe

* * *

E ndieu se kjo dite,ky mengjes do te ish ndryshe per te.E ndjeu ashtu s ic ndihet pranvera kur cel.Qe lule te reja celin dhe atmosfera behet me e gjalle.Ashtu si asaj perbrenda po i krijohej ndjesia.Se nje rrugetim i ri do te vinte,por ne kete rast nuk i dihej as ecuria e as mbarimi.

Ne dhomen e saj ndjeu nje arom te re.Parfum i panjohur per hundet e saj.Ama ishte i embel.E ne naten e kaluar nuk mbante mend te kish sjelle nje tjeter person ne ate dhome,nuk kish ftuar njeri qe te qendronte me te.Ne fund te fundit prane saj nuk kish kush te qendronte tjeter njeri!

Veshet e saj ndjen te ngacmoheshin nga zhurma e levizjeve te atij personi.E pergjumur,me syte gjysem te hapur u kthye nga ana e tij.Shqoi kembe te vegjel e te imet,te pasmet e nje femre dhe siper tyre floke te bjondta te leshuar,te gjate shume te gjate.Fytyren nuk mundi t'ia shihte,sepse ajo i kish kthyer shpinen.Vajza mund te ishte ne moshen 10-vjecare,me aq sa kuptoi.Por pershtypje i beri qendrimi i saj ne ate dhome.Kush ishte ajo,sepse mesa dinte nuk kishte ndonje kushuri qe mund ta vizitonte,aq me teper te vogel.

"Hej ti,c'ben ne dhomen time?" foli me zerin e ngjirur nga gjumi,qe e beri vajzen te hidhej perpjete e sendi qe qendronte ne doren e saj te binte ne toke e te krijonte nje zhurme te vogel e nje gervishtje ne parket.

"Me..me fal!Nuk doja te te zgjoja!" foli e trembur vajza.

"Nuk ka gje,por c'kerkon ketu,pyeta?" deshiroi te ishte sa me miqesore me te,por dukej se miqesia i ishte larguar me kohe.E kur mendonte se mund te ishte e embel me te tjeret,ajo embelsi i largohej

"Ma tha mami jot qe te qendroj ketu derisa te perfundoj biseden me maman time." shpjegoi vajza e vogel,ndersa Laina thjesht tundi koken lehtesisht."Prit pak..." nisi te fliste serisht duke e bere Lainen te ndalonte hapat drejt banjos."Ti..ti je ajo qe mamaja ime dhe gjithe te tjeret shajne!Por pse?" pyeti ajo teksa ishte zgjatur per te ledhatuar fytyren e saj. Por fjalet e vajzes e habiten.Ata kishin arritur deri tek femijet!Te mbushnin mendjet e tyre me pislliqe thashethemesh!Nga ana tjeter prekja e saj e ngrohu pak ate dhe zemren e saj.Ku kjo e fundit kishte kohe qe ndiente te ftohte.

"Hah,zemra vogel!Ne kete bote te gjithe shajne e perqeshin. Ashtu sic do bejne me ty me vone ose sic mind te bejne me mamin tend tani!" me nje nenqeshje i ktheu pergjigje pyetjes se vajzen,nderkohe me tre gishtat e pare te njeres dore mbante lehtesisht mjekren e saj duke u perpjekur per te mos e lenduar.

"Jo,mamin tim nuk shan asnje,ajo eshte e mire..asnje nuk e shan!" ktheu pafajesisht pergjigje.

"Keshtu kam menduar edhe une dikur, e dashur!" perfundoi biseden mes tyre.Duke nxituar,sikur t'i ishte kujtuar dicka,zbriti poshte, per ne sallon.Aty ku ndodhej e ema e saj bashke me te vajzes.

"...nese ke mundesi per te me ndihmuar me disa para.Sa te marrim rrogat do t'i'ua kthej!" degjoi fjalet e asaj gruaje hipokrite qe i kish shkelur ne dere!Me pas pa te emen e cila pohoi dhe u zgjat te merrte kuleten e shtrenjt te saj,ne te cilen e dinte se ne te ndodheshin nje shume paksa e madhe parash dhe nje bllok ceqesh.

"Ti moj femer e ulet, si ke fytyre te vish deri ketu e te kerkosh para sikur asgje nuk ka ndodhur!"

"Me falni zonjush,por e keni gabim!Asgje nuk ka ndodhur!Me ke me ngateroni?!" kuptoi mes fjaleve te saj rolin e te pafajshmes,ate qe ajo grua donte te luante.

"Me ke te ngaterroj,he!A nuk ishte ti bashke me ato miket e tua qe me shanit prapa kraheve se jam nje kelysh kurve!" ngriti zerin ajo.

"Mama!" degjoi zerin e vajzes qe pak me pare ish ndodhur ne dhomen e saj e tani qe hidhej ne krahet e se emes per tu perqafuar nga kjo e fundit.

"Tani keni filluar edhe me femijet!Po i beni si vetja juaj!"

"Me falni zonjush,por.."

"Nuk ka 'por'!Merri parat e tua e zhduku prej ketu,mos te shohesh me as pragun e kesaj shtepie e jo me qe ta shkelesh!" i tha e leket e marra prej kuletes te se emes i verviti tutje duke bere qe te fluturonin e te binin ne parket!Ndersa zonja uli veten e saj aq poshte,saqe nisi te mbledhe parat e rena.

"Hajde mblidhi!" urdheroi te bijen.

"Jo mama,nuk i mbledh!" foli e vendosur vajza qe si e ema as nuk deshironte te ishte.

"Mblidhi moj!" urdheroi egersisht duke harruar fjalet e thena te Laines pak me pare e gjestin e saj me parate.

"Merri,e dashur!Dhe shko ne shtepi!" iu drejtua Laina vajzes teksa zgjaste drejt saj nje shume tjeter parash."Me vjen keq per tet bije qe po rritet nga nje mama si ty, e njejta si e imja!" i foli me pas zonjes,e cila akoma nuk kishte perfunduar se mbledhuri leket."Tani zhduku!" I bertiti.E trembur u largua si nje skuthe,si nje femer pa nje ego!

"Kur u rrite kaq shume?!" degjoi zerin e se emes,e cila nuk e kish hapur gojen gjate gjithe asaj kohe dhe e habitur kish pare gjithe skenen.

"Qe kur te palarat e tua rane mbi supet e mia!" I ktheu pergjigje teksa i kish kthyer kurrizin e largohej prej saj cdo hap e me shume.E kishte lene pas,ne mes te sallonit,si nje hu!E sic i thone dhe nje shprehje:"Me gisht ne goje!"

U largua per ne dhomen e saj me nje synim ne mendjen e saj:"Te ndryshonte diten!".Te percante ate turme njerezish dhe mijera fjale te drejtuar kunddrejt saj.Te kishte nje dite te sajin,e ku i dihet...mbase te merrte edhe vendime jete-ndryshuese!