Mekati

-28- Bisede mes shokesh!

* * *

"Ajo ka ikur!"

"Kush ajo?"

"Laina!" nje mori ndjenjash iu mblodhen perbrenda kur e degjoi.Emri i saj e bente lemsh personin qe ai ishte.

"C'me duhet mua!Akoma nuk ka vrare veten me ndonje cep!" genjeu.Genjente gjithnje veten.Sepse si gjithmone ai nuk pranonte ndjenjat e tij,tashme te ndryshuar nga ato te vjetrat.Harronte veten vetem per te mos qene i tille.Harronte se edhe ai eshte nje si gjithe te tjeret,me ndjenja.

Kish dashuruar edhe ai.Ende dashuronte,por nje tjeter.Ndersa ato qe ndiente per Lainen nuk i perceptonte dot.Nuk dinte ne c'kategori ta vendoste.Nuk donte te humbiste te vjetren ate qe e lendoi dhe nuk donte te pranonte te rene ate qe ai vete lendoi,per shkak te dashuris se shkuar.Nje femre tradhetare!
Por si femra e pare ashtu kishte vepruar edhe ai,duke tradhetuar.Te njejtat veprime kish bere njesoj si ajo.E kete e quante si nje lloj hakmarrje,jo ndaj se njejtes femer.

Ajo hakmarrje ish menduar deri ne perfeksion dhe dita e djeshme qe ajo e verteta,te tjerat qe kishin kaluar nuk ishin vecse deshtime plani.
Rutina e tradhetis ishte e njejte.Cdo dite kur ajo largohej gjente ndonje femer tjeter e me te kalonte naten,por te nesermen e dites tjeter cdo femer largohej ne fshehtesi,pa pritur zgjimin e tij, derisa vetem njera qendroi.
"Dua nje perseritje te se djeshmes,prandaj!" i ishte justifikuar tjetra kur ai e kishte pyetur per arsyen e qendrimit.Me pas ngjarjet kishin rrjedhur vete e kur kishin arritur kulmin,atehere kur duhej t'i shpjegohej Laines,ai kishte ngecur e pa ditur c'te thonte kish thene fjale qe nuk i deshironte t'ia drejtonte asaj.Ashtu si cdo veprim te tijin,me pas ishte penduar.

"Per shkak te asaj ee!A nuk munde ta permbaje dot veten o rob zoti?!A nuk mund ta harroje ate dreq hakmarrje?!Ajo nuk e meritonte!" u shfry Frenku.As ai nuk mumd ta besonte veten per fjalet qe nxirrte.Dikur e kishte mbeshtetur per kete hakmarrje,por kur kishte takuar Lainen gjithcka kishte ndryshuar.

"Ajo ishte e vetmja qe u dashurua me mua!" foli.Uli koken si ne faj!Gjithcka ishte nje lemsh.

"Dhe ti me te tani!"

"Jo une nuk e dua!Kete harroje."

"Nuk thash se e do,por se e dashuron!" i perplasi ato fjale.

"As dua e as dashuroj!Dhe ajo si gjithe te tjerat eshte,njesoj si Ana!Por me nje ndryshim: 'Ajo e nxjerr koken nga shtepia e saj më me vones se te tjerat!"
u mundua te bindte me shume veten se sa Frenkun.Sepse e dinte qe miku i tij zor se besonte dicka te tille.

"Ti nuk di se c'flet vella!Syte e tu bien ne kundershti me fjalet qe thua!" tha tjetri."Prano te verteten,ate qe ndien!" keshilloi me pas.

"U mundova ta pranoja,por nuk munda.Nuk ndryshova dot!Ajo qe ndodhi me Anen,hakmarrja ndaj nje femre,ishte me e forte se ajo qe kisha me Lainen!"

"Nuk ishte me e forte Arlo,por fiksim!" i bertiti ne fytyre tjetri.

"Nuk eshte ashtu sic thua ti!" nisi ai te shkaterronte gjithcka ne ate dhome."Nuk eshte ashtu dreqi ta haje!" ndihej i shkaterruar,sepse kish shkaterruar dike qe e donte,dike qe qendroi me te.I shkaterruar, sepse kuptoi qe kish gabuar.

"Me thuaj a te vinin ndermemd fragmente kur gjete Anen me nje tjeter,kur ajo ishte duke u lare e qeshte me veprimet e tjetrit,e zhveshur duke u ferkuar me nje tjeter trup,jo tendin?Me thuaj,a tu kujtuan keto kur po i beje ne sy te Laines?" e pyeti tjetri duke rradhitur veprimet e fiksuar mire ne rastet qe Arlo perseriste e perseriste kur shfryhej tek ai ne netet e vona,i pire."Ose kur e puthi,ose..."

"Mjaft!Nuk m'u kujtuan!Jo!Mjaft,mos fol me!" i bertiti me te madhe.Nderkoh damaret e qafes i kishin dale ne pah e dukeshin sikur do plasnin nga momemti ne moment.Dhe zeri iu ngjir."Aaa!" bertiti serisht tek perplaste ne mur nje vazo.

"E sheh!Ti je sheruar nga tradhetia e Anes!Laina e beri.Gjithcka qe nje fiksim i joti!"

"E imja dhe e Laines ishte vetem nje terheqje fizike nga ana ime." serisht genjente.

"Ende nuk po i therret mendjes!Nuk e kupton se ke humbur dicka me vlere,apo jo!"

"Ajo i kishte humbur vlerat me kohe!" nxirrte fjale pa kuptim.

"Ti nuk di se c'thua!Ke humbur ne fiksimin tend!Do jete shume vone kur te reflektosh vella!" tha fjalet e fundit."E di,tani qe e mendoj,ia bej hallall qe me vodhi te gjitha leket,qe u largua pa thene asgje,sepse ne pranine tende do behej edhe me keq." shtoi e me aq mbylli perfundimisht biseden e kote qe kishte bere me shokun e tij.

Me pas u largua!E la Arlon e vetem te ulur ne nje cep te dhomes,mes rremujes se shkaktuar.E meritonte te lihej ashtu!Ai gaboi!Nuk ishte i afte t'i dilte balle nje te papriture,faktit qe vete ai kish rene ne dashuri me vajzen per te cilen kishte te tjera plane,ta lendonte.Nuk ishte i afte t'i largohej hakmarrjes.Nuk ishte i afte te pranonte.

Ne ate moment iu kujtua cdo gje:

"Ana zemer,erdha une!" kumboi zeri i tij neper hapsirat boshe te shtepise ku jetonte,bashkejetonte me te dashuren e tij.

Edhe ai si cdo i ri kishte gjetur njeren qe e plotesonte si njeri.Edhe atij i ishte marre mendja e zemra dhe kishte marre vendime te nxituara.Por per asnje momemd nuk ishte penduar!Anen e donte me gjithcka te tijen.Per te jepte edhe veten e tij!Me pak fjale ajo e kishte verbuar,bere magji,per te mos qene i afte te arsyetonte.Ajo ishte nje femer me plote kuptimin e fjales,kishte cdo gje.Por femra fut edhe shejtanin ne shishe dhe Ana si e tille ia kishte arritur te fuste edhe Arlon ne shishen e saj.Djalin e pasur e me fame!

Ai eci neper shtepi duke kontrolluar,derisa arriti ne dhomen e tyre.Aty si fillim nuk degjoi asgje!Me vete mendoi se ajo do te kish dale dhe keshtu nisi te zhvishej per te bere nje dush te qete.Si fillim hoqi bluzen duke nxjerre ne pah muskujt e theksuar e lekuren e bute,si te nje bebeje.Pa hequr pantallonat shkoi ne drejtim te banjos.Sapo dera nisi te hapej zerat pertej saj nisen te shperndaheshin.Ishin te qeshura!Te qeshurat e saj,ato qe ai mezi priste te degjonte!Por nuk ishte ai shkaktari i tyre,prandaj hapi deren edhe me shume,kurioz per te pare!
Syte i zune Anen e tij e pas saj trupin e gjate te nje burri,te dy qendronin nudo.
Pa ate tek i afrohej tjetrit e te ngjeshte buzet qe ai aq shume kishte puthur,tek nje tjeter!Veshtroi duart e tjetrit qe perfunduan ne te pasmet e femres se tij,e degjoi kete te fundit te renkonte lehte nga ndjesia e krijuar.

Syte iu erresuan.Zemra iu copetua e shpirti i ndjeu te himbte.Ai humbi,gjithcka kishte e gjithcka kishte dhene.

"Iu nderpres!" nxorri zerin e lenduar,si nje kelysh ne kerkim te mamas se tij.

Erdhi ne vete nga gjithe ajo perhumbje e se shkuares.E nuk ndieu asgje,asnje ndjenje lendimi.

"Me fal ish nje tundim!" kujtoi justifikimin e Anes teksa i pergjerohej te mos e linte,te mos hidhte leckat  e saj pertej ballkonit,te mos e debonte nga shtepia te lakuriqte...

E vertete ai ishte sheruar..!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Doja tiu falenderoj shume shume shume pafundesisht,sepse fal jush libri im ndodht ne vend te 3-te ne General Fiction️😄😄😘😘

Pra si iu duk Arlo ne kete pjese??😊