❋ KALP ORTAĞIM ❋

❋13. Bölüm❋

“Çantamı alayım çıkalım ben hazırım,” dedim hızlıca. Çantamı aldığım gibi kapının önüne çıkan Egemene yetiştim asansöre binip giriş katın düğmesine bastı biz yavaşça aşağı inerken onunla göz teması kurmaya çalıştım ama olmadı.

“Karadenizde gemilerin mi battı, hayırdır ne bu surat beni sinirlendirecek hiç bir şey söylemedin bu durum beni korkutuyor bilesin,” dedim olayı şakaya vurarak.

“Annem yarın akşam seni yemeğe bekliyor biliyorum bu ortaklık meselesi benim fikrimi ama ne diyebilirim ki seni ailemin yanında görmek garip olacak üstelik dedem ve büyük annemde orada olacak. Anlayacağın büyük olay olacak birlikte yemek yememiz,” dedi asansörden çıkarken bende hemen peşinden çıkıp onu takip ettim.

Arabanın önüne geldiğimizde kapıları açtı, beklemeden ön koltuğa geçip oturdum oda sürücü koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırdı.

“Bu yemeği istemiyorsan söyle zaten benim içinde zor olur, annene yarın meşgul olduğumu söyleyebilirsin ben hiç bozuntuya vermem,” dedim aklıma gelen ilk çözümü söylerken.

“Sen benim annemi tanımıyorsun Leman Hanım kafasına koyduğunu yapmadan rahat etmez ailecek o yemek yenilecek başka çaremiz yok,” dedi sıkıntıyla nefes verirken.

“Madem başka çaremiz yok neden surat asıyorsun ki bunları başımıza sen sardırdın, biraz özverili ol ve bana cesaret ver, ben daha kız kardeşinle ne yapacağımı bilmiyorum Ayşıl çok hareketli ve heyecanlı bir kız,” dedim hızlıca düşüncelerimi söylerken.

“Ailemden kimsenin üzülmesini istemiyorum söylediğin sözleri dikkatle seçmeni öneririm,” dedi ciddiyetle.

Sanki ailesine hakaret edeceğim, ben büyüklerime saygı göstermeyi çok küçük yaşta öğrenmiştim, yetiştirilme tarzım olarak istesem bile ailesine kötü davranmazdım.

Gözleri yolda olsa da aklı yarın ki yemekteydi eminim, kim bilir aklından ne senaryolar geçiyordu, kesin olması muhtemel en felaket senaryoyu kurdu kafasında.

“Egemen, yarın için nasıl giyinmeliyim, ne daha uygun olur? Göze batmak istemiyorum, her düşündüğümü söylemeyeceğimden emin olabilirsin bu konuya dikkat ederim yarın ki yemek meselesini bu kadar takma rahat ol, bak bana seninle sevgili oyunu oynamayı bile kafama takmıyorum.”

“Her zaman ne giyiyorsan yarında öyle giyin özel bir şeye gerek yok kendin ol yeter, zaten annem çoktan sevdi seni ailenin diğer üyeleri de sever eminim,” dedi şirketin kapalı otoparkına girdiğimiz sırada.

“Eve gelip beni aldığın ve şirkete getirdiğin için teşekkür ederim her ne kadar bu yaptığımız ortaklıkta olsa sana karşı mahcubum,” dedim doğrudan gözlerine bakarak ve devam ettim “Merak etme yarın bir sorun çıkarmayacağım,” dedim güven vermek istercesine.

“Teşekkür ederim,” dedi sadece ve arabadan inip otoparkın içinden şirkete geçtik, burada da asansöre binip odalarımızın bulunduğu kata çıktık.

Tam zamanında gelmiştik şirkete Özgür bey odasına daha yeni giriyordu bende hızla odama girip çantamı bıraktım, derince soluklanıp Özgür beyin odasının kapısını tıklattım.