Κεφάλαιο 14...

1.6K 135 20
                                    

Άδης pove...

Το πρωί ξυπνάω από την βουτιά που τρωω καθώς πέφτω από το κρεβάτι και προσγειωνομαι στο πάτωμα.

Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω πως ο Ήφαιστος ήταν αυτός που με έριξε και έπιασε την μεριά μου στο κρεβάτι και την Περσεφόνη να είναι στην άλλη άκρη κουκουλωμενη με το πάπλωμα. Τόσο γλυκιά που όταν με κοιτάει  νιώθω πως η παγωμένη μου καρδιά ξαναζωντανευει.
Όμως ξαναεπιστρεφω το βλέμμα μου πάνω στον Ήφαιστο και νιώθω τα νεύρα μου να φουντώνουν.

"Ξύπνα Ηφαιστε!!"Φωνάζω και η Περσεφόνη σηκώνεται απότομα και με κοιτάει και εγω την κοιτάω πίσω χαμογελώντας ελαφρά.

"Τι έγινε ρε;"τον άκου να λέει

"Έγινε ότι έχεις κάνει κατάληψη εδώ μέσα και δεν μας αφήνεις ήσυχους, ήρθες να κοιμηθείς μαζί μας και με πέταξες από το κρεβάτι μου και όλο κλαίς. Ισως αυτός να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αφροδίτη να έκανε ότι έκανε με τον Άρη, ίσως γιατί είσαι δεν ξέρω πολύ καλός και εξωφρενικα ενοχλητικός!!!!"Φωνάζω και αφού τελειώνω τον μονόλογο μου παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω.

"Συγνώμη που σας τάραξε και σας έπρηξα με τα δικά μου Περσεφόνη χάρηκα πολύ που σε γνώρισα ελπίζω να τα ξαναπούμε " λέει χαμηλόφωνα και μετά από λίγο ακούγετε η έξωπόρτα να κλείνει δείχνοντας πως ο Ήφαιστος έφυγε.

"Μπράβο και τι κατάλαβες τώρα;!"Ακούω την Περσεφόνη να λέει και γυρνάω προς το μέρος της.

"Μα δεν γίνονταν άλλο αυτή η κατάσταση. Με...με πέταξε από το κρεβάτι.!"λέω

"Ναι Άδη σοβαρός λόγος ένας φίλος, ίσως από τους μοναδικούς που έχεις σου ζήτησε να του συμπαρασταθεις και εσύ τον εβρισες και τον εδιωξες! Και όλα αυτά γιατί επειδή πάλι σκέφτηκες τον εαυτό σου και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο!!"μου λέει και φεύγει από το δωμάτιο.

Πλάκα μου κάνεις τώρα έτσι;

Μα τι χωρίς λόγο, ήρθε εδώ ενταξει να τον βοηθήσω φίλος μου αλλά ήρθε και ξάπλωσε μαζί μας και όλο να τον ακούμε ένιωσα λες και.....Δεν ξέρω....Και η Περσεφόνη όλο μαζί του να ασχολείται, ξέρω πως δεν πρόκειται να γίνει κάτι μεταξύ τους αλλά και πάλι μόνο εμένα θέλω να φροντίζει μόνο εμένα να παρηγορεί.

Ξέρω εγωιστικό...

Έχει δίκιο...

Βγαίνω έξω από το δωμάτιο και πηγαίνω να την βρω.
Την βρίσκω να είναι ξαπλωμένη σε έναν καναπέ στην βιβλιοθήκη κοντά στο μεγάλο παράθυρο. Πλησιάζω αργά και κάθομαι δίπλα της στο μικρό κενό.

Hades...Where stories live. Discover now