Revenge 2 (Voltooid)

Hoofdstuk 107

Terwijl de mannen uitgaan en daar een leuke avond hebben, bakken Liv en ik popcorn en eten we deze op tijdens het kijken van een film. Livs hormonen zijn natuurlijk al een stapje verder dan de mijne en dus zijn er veel zakdoekjes nodig, de film is niet eens zielig.

Af en toe krijg ik een berichtje van David dat alles nog goed gaat, dat hij nog geen druppel opheeft, dat ze afgezonderd staan van vrouwen - wat ze geraden is - en of alles hier ook nog goed gaat.

Liv en ik gaan rond elf uur naar bed, ik probeer nog wakker te blijven voor David, maar voel dat ik al wegdommel.

Een tijdje later voel ik iemand naast me in bed klimmen, ik neem aan David. Ik draai me om en hou mijn lippen getuit. Niet veel later wordt er een kus opgedrukt en ruik ik of er een alcohol geur rond zijn lippen is, maar ik ruik niks.

**
Ik wordt wakker geschud door de hysterische David naast me.

"Het is al acht uur." Zegt hij terwijl hij me wakker blijft schudden. Oh ja. Werk.

Terwijl ik de reden voor zijn gehaast nog moet realiseren, trekt David al zijn werkbroek over zijn knieën. Uiteindelijk sta ik ook op en trek ik de broek en blouse van gister weer aan. Gelukkig is de broek zwart en de blouse wit, dus zou ik dit ook makkelijk naar werk aankunnen. Ik doe alleen nog wel de blouse in mijn broek, ziet er toch iets netter uit.

Terwijl David alle spullen pakt, schrijf ik een briefje voor Liv en Matt.

We hadden graag nog even gebleven, maar werk wacht niet :(
We komen gauw nog een keer langs!

Ik leg de pen bij het briefje en zoek alvast de autosleutels. Tot mijn verbazing hoef ik niet zo lang te zoeken.

Als David ook beneden komt, stappen we gelijk in de auto. We rijden terug naar onze stad en gaan nog even langs huis om de nodige dingen op te halen.

Als ik me besef dat het donderdag is en ik pas om één uur hoef te beginnen, blijf ik thuis.

Ik geef David nog een kus voordat hij weggaat en ben meteen weer alleen. Ik besluit om maar een beetje te stofzuigen en de was uiteraard weer te doen.

Ergens in de verte hoor ik mijn mobiel afgaan, ik stop waar ik mee bezig ben en loop op het geluid af in de keuken.

*Eet iets voordat je weggaat. Ik eet hier.*

Dat is waar ook. In de haast zijn we vergeten te ontbijten bij Liv en Matt.

Ik maak het stofzuigen nog even af en maak dan wat te eten voor mezelf.

Als ik ook daar klaar mee ben, loop ik naar boven om de was te doen. Zoals altijd sorteer ik alles en gooi ik het daarna in de wasmachine.

Ik stop waar ik mee bezig ben als ik een onbekende string in mijn handen neem. Ik kijk naar het labeltje zie dat het een maat S is. Of deze is verkeerd in de was beland na een paar jaar, of er is iemand hier geweest. Want ik kan je zeggen dat ik inmiddels geen maat S meer heb van de onderkant.

Ik ruik ernaar, waarom weet ik niet precies. Misschien dacht ik zo te ruiken of het gedragen is?

Dan loop ik naar onze kamer - met de string nog in mijn hand - en kijk ik aandachtig naar het bed. Het is onopgemaakt. Ik meen toch echt dat het opgemaakt was voordat we weggingen naar Liv en Matt.

De dekens liggen opengeslagen op het bed. Het bed is beslapen. Er is in geslapen. Vannacht nog. Vannacht was er niemand hier. Ik tenminste niet. Wie weet waar David was.

Ik richt mijn ogen weer op de string in mijn hand. Uit het niets raast er een golf van woede door me heen.

Ik ruk de lakens van het bed. Ik haal de deken uit de laken en gooi het op twee hoopjes. Één voor de wasmachine en één klaar om verbrand te worden.

Ook de kussens haal ik uit de slopen. Hetzelfde gebeurd met het hoeslaken om het matras.

Ik hoef niet te slapen in een bed waar mijn vriend met een ander in heeft geslapen.

Ik hoef ook niet samen te zijn met iemand die vreemd gaat.

En ik hoef al helemaal geen kind van diegene.

(Het spijt me werkelijk waar zo erg dat het zo lang heeft geduurd, ik was nogal inspiratieloos en had op de een of andere manier niet veel zin om te schrijven :(