South Seoul High:Class-A!

Chapter 40.

|Richelle's POV|

     Nasa isang restaurant kami ngayon.Medyo may kalapitan lang naman ito dun sa retreat house na tinutuluyan namin.Halos lumuwa yung dalawang mata ko nang makita ko yung mga inorder nilang pagkain na ngayon ay nasa harapan ng dalawang mesang pinagdikit para lang magkakasama kami sa iisang mesa.Merong adobong manok,kare-kare,potchero,pizza,nilagang baka,paella,menudo,crab stew,relyenong bangus at iba pa.

Nagtaka tuloy ako, bakit kailangang dito pa kami kumain eh may buffet naman dun sa retreat house?At sa dami ng pagkain? 'Di naman sila gutom no? XD.Daig pa nila ang hindi nakakain ng isang taon sa dami ng pagkaing inorder nila.

Napatingin ako sa may bandang harapan ko.Nakaupo dun si Paolo.Taray!Kay saya nung asungot habang nakikipag-asaran,kwentuhan at tawanan sa kanila samantalang hindi niya maalala kung ano at bakit ako nagtatampo sa kanya!.Dapat nga hindi ako sasama dito ngayon kaso lang nahiya ako sa kambal dahil pinuntahan pa talaga nila ako sa room namin ni Nika.At tinext din naman ako ni Paolo..kaso mas nainis ako kaysa matuwa.Mantakin niyo, pwede naman niya ako puntahan at sunduin sa kwarto katulad nung ginawa nila Ah-ah pero HINDI?!.Buset tlaga!(>___<).Napabuntong hininga ako.

Bigla akong napatingin kay Ah-ah nang maramdaman ko yung pagsiko niya sakin.

"Smile..".Sabi nito.

Ngumiti naman ako pero alam kong hindi na-satisfy si Ah-ah sa ngiti kong yon dahil napailing ito."Ah-ah?".

"Hmmm?".

"Bakit tayo dito kumakain?.Eh may buffet naman dun sa retreat house a?".

Then on that note, Ah-ah suddenly wears a playful smiled on her face."Easy.Huwag kang atat,darating din tayoㅡAy!Start na pala..".And she giggled.

Kunot-noo naman akong napatingin sa may pinakaharap kung saan may mini stage.At lalo pang kumunot yung noo ko nang makita ko ang pag-akyat ni Paolo dun pagkatapos niyang kausapin yung manager ata nung restaurant na yon.

Teka! What the heck is going on?!Huwag niyong sabihing....may gagawin siyang hindi dapat??.I mean..he can't sing, duh?!.(-__-).

"Hello po sa inyong lahat..".Kiming umpisa nito. "Pasensya na ho kayo at kukunin ko lang yung konting oras niyo.At magpapaalam na din ho pala ako dahil maya-maya eh kakanta ako, pagpasensyahan niyo na ho yung boses ko dahil hindi naman po talaga ako singer..".Sabi nito na ikinatawa nung mga ibang customers doon.

WHAAAAAAATTTTT??!!

KAKANTA SIYAAA??? (⊙__⊙).

"Well~Bakit ho ba ako na sa harapan niyo?.Isa lang ho yung rason, gusto ko hong marinig ninyong lahat kung gaano ko ho kamahal ang girlfriend ko.Unfortunately, she's mad at me right now.Ako rin naman ang may kasalanan dahil kinalimutan ko kung ano ang dapat sine-celebrate namin ngayon.I'm really sorry, love.I should've be more sensitive about those things.I should've be more responsible guy to you and even to those things.I shouldn't forget this special day when you're become mine.Because real man knows how to appreciate those things as woman does and real man knows how to fix all the mistakes he've done.Again, I'm sorry and I truly love you, love.You were always be the Queen of my heart and I still believe that we're destined for each other..".Pagkatapos ng mahabang speech na yon ni Paolo, umalingawngaw sa paligid yung tono ng love song na kakantahin nito.Pati na rin ang hiyawan at palakpakan ng mga tao sa loob ng restaurant na yon.

[Destiny-Jim Brickman]

♪What if I never knew

What if I never found you

I'd never have this feeling in my heart

How did this come to be

I don't know how you found me