KOMŞUM=ZORAKİ EŞİM

Senin

-Umut-

'Senin' demek istedim ama diyemezdim kendine yeni bir hayat kurmuşken yapamazdım. "Ediiz!" Ahmet beyin sesini duyduğumda Ediz' e "git baban geldi, unut bizi" dedim. "Bizi mi?" siktir!  "beni... Beni demek istedim" yüzüme bakışından bir şeyleri çaktığını anladım. "Na-nasıl yani?" " Ediz git lütfen" ağlamayı bende istemezdim ama olmuyor elimde değil! "o-o  benim mi?" "Ediiz! çabuk buraya gel!"  Ahmet beyin sesi daha yakından gelmeye başlamıştı. "Ediz o gelmeden git nolur"  "tamam ama konuşucaz olur mu?" kafamı sallayıp odaya girdim. " annecim ağlama nolur? Sessiz ol"  Asrın'ı susturmak dünyanın en zor işi gibi! Saçlarıyla oynamaya başladım, babası gibiydi saçlarıyla oynadığım gibi uyurdu. Gözleri çekik  çekikti. Tamam bu kısmı bana benziyordu, ona zarar gelmesine asla izin vermem. O benim aslan parçamdı. Kırmızı kalın dudakları dudakları uzun kıvırcık saçlarıyla inanılmaz tatlıydı. Tamam ben Ediz'i seviyorum ama o kadar kolay değil, hemen affetmem! Beni bırakıp gitmek neymiş, bir yıl boyunca beni aramamak neymiş sorarım ben ona!

-.......-

Ediz kendi evine geçtiğinde Meltem hala ordaydı. "Ediz Meltem'le evleniyorsunuz!" İşte bunu Umut öğrenirse.... Ediz şaşkınlıkla babasına bakıyordu. "Nişanlın hamile ve bebek senden nokta!" "yater be Ediz onu yap Ediz bunu yap Ediz şunu yap! yeter lan bıktım senden!" diyerek çıktı evden. Karşı villaya geçip Umut'un odasına çıktı. "Umut'um aç kapıyı ben geldim tekim bak" Umut sesi duysada cevap vermedi. "Umut lütfen konuşalım" Umut kapıya doğru gidip Ediz'e seslendi "Ediz konuşacak bir şey yok duydum.... Git bebeğine sahip çık" " Umut'um ben Meltem'le birlikte olmadım. Olmamda ben seninle evliyim ben sana, sen bana aitsin. Ben bunu sana yapmam" "Ediz bebek" Ediz dört gözle bekliyordu kadınının ne diyceğini... "Senin"

-On Bir Ay Önce-