KOMŞUM=ZORAKİ EŞİM

Sevgilim

Eve geldiğimizde kendimi hemen odama attım. "Umuutt"  Ediz'in sesiyle oflayarak kalktım "ne var?" diyerek odamın kapısını açtım "aşağı gel"  "ooooğğğğffffff"  aşağı indiğimde karşımda Burhan'ı gördüm (isme for) "Burhan?"  şoktaydım bu en son Amerika'daydı.  "Evleniyomuşsun? kimle bu orospu çocuğuyla mı?"  Ediz Burhan'a vuracakken "sevgilim sakin ol" dedim Ediz bana şaşkınlıkla bakarken ona göz kırptım "Burhan git burdan" "gelicem ama" "hı hım tamam, inşallah canım ya" diye dalga geçtim.  Zaten kendimi götü hissediyordum bir de bu Burhan çıktı başıma.  "Kimdi o?" "eskiden 'seni seviyorum' diyerek beni kandıran şimdide pişman olan çocuk ama umrumdamı HAYIRRR!" diyerek tekrar odama çıktım. Başım çatlıyordu resmen ama daha işim bitmedi şirkete fax çekmem lazım...

Çalışma odasına girip bilgisayarı açtım. O sırada Ediz içeri girdi. "sevgilim?" dedi tek kaşını kaldırıp neyi ima ettğini tabi ki anladım "onu başımdan savmalıydım, seni kullandığım için özür dilerim!" diyerek fax ımı yolladım. Of bu işler bile zor geliyor şuan bana.... "peki o zaman hadi aşağı gel pizza sipariş ettim" "sen Esin'in yanına gitsene merak etmesin" gene başlamıştı kıskançlıklarım.. Ben niye kıskanıyosam bu salağı! "bir şey olmaz hadi gel, yoksa zorla indiririm" "of tamam" ne yapacağını bilmiyorum belki ama olsun biz eşeğimizi sağlam kazığa bağlayalım! 

"ow patlıycam şimdiii"  "yemeseydiniz o kadar beyfendi benimken de dört dilim aldın be!" "açtım açç!"  "bende açtım" doymamıştım eğer benimkinden yemeseydi o iki dilim beni doyururdu. "doymadın mı?" utana sıkıla kafamı salladım "tamam bir tane daha isteyelim küçük be doydum" "tamam aynısından olsun ama " diyerek sehpadakileri toparladım. "Umut?" "hım?"  "şey.. ben gidiyim bir şeye ihtiyacın olursa söyle" "sana" şaşkınca bana bakıyordu. "yani şey san bir şey dicektim" hadi bakalım umuuuut ne diceksin?! "evet?" "şey" kızlarda gelmiycek bu akşamı buldular " ya ben.... toplantı hakkında konuşalım dicektim"  "ımm şey saat geç oldu Esin merak eder yarın konuşsak" "peki" diyerek kapıyı suratına kapattım. Gitsin gitsin Esin'ine gitsin offf! kapının çalmasıyla yerimden sıçradım -nasıl daldıysam artık Ediz'e saydırmaya- zaten kapının kulbunda olan elim otomatikman kapıyı açtı. Kapıyı açmamla birinin bana sarılması bir oldu.Kafamı kaldırdığımda Ediz olduğunu gördüm. Ellerim istem dışı boynuna gitti. Bu neydi şimdi, neden böyle bir şey yaptı ki!?  "Ediz iyi misin?" "özür dilerim.. kendimi tutamadım" "hey tamam önemli değil" "bırakma" "neyi" "beni"  işte bunu hiç beklemiyordum!