Ara Bölüm

13.6K 497 2
                                    

-EDİZ-

Gözlerimin önünde yere düşmüştü. Ne yapıcaktım ben şimdi lanet olsun! Hemen yerden alıp eve götürdüm. Demek öğrenmişti, yani evleniceğimizi.. Kapıyı çaldığım gibi açılmıştı "hey bu o kız!" "kes sesini Esin odamın kapısını aç!" "kim bu?"  "müstakbel eşim"  Esin'in bakışlarına aldırmamaya çalışarak odaya girdim. Yatağa yatırdığımda gözlerini hafif araladı. "sakin ol benim Ediz"  "nerdeyiz?" "odamda.. sakin ol"  hafif doğrularak "evlenmek istemiyorum" diyerek ağlamaya başladı. "hey ağlama" " ne demek ağlama EVLENİYORUZ!  sen çok mutlusun herhalde ben daha çok gencim" "ben çok mu  meraklıyım? he! bende gencim bende evlenmek istemiyorum hele de sevmediğim bir kadınla asla!!" Ağzımdan kaçırdığım bu sözlerle gözlerinin dolduğunu gördüm... Üzmek istemezdim ama yapamam! Hızla yataktan kalktı ve aşağı inmeye başladı... "Ediz?"  Umut kıpkırmız ve dolan gözleriyle bir bana bir de Esin'e baktı. "Haklısın insan sevmediğiyle evlenmez anlaşma iptal kendinize para alacak başka bi şirket bulun!!!!" Söyledikleri sayesinde dünya başıma yıkılmıştı. İyi oldu bana öyle söylersem bu cevabı alırım! "Umut  bak" "ihtiyacınız var dimi" Diyerek çıktı. Ben nasıl bir aptalım! Babam ağzıma s*çacak her şeyi mahvettim...!!!

KOMŞUM=ZORAKİ EŞİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin