ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာက်ေတာ့္အား ေမေမသည္
္ျငင္သာစြာျပံဳးျပသည္။
ေအးစက္စက္ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္လ်က္
"ႏိုးႏိုး ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။ပိတ္ရက္ေတြ
ကုန္တာနဲ႔ ေမေမ လာေခၚမယ္။ဟုတ္ျပီလား?"
လက္ဆြဲအိတ္သည္ ေန႔စဥ္လြယ္ေနက်
ေက်ာပိုးအိတ္ထက္ ပို၍ေလးလံလွသည္။
မႏိုင္မနင္းဆြဲလ်က္ အုတ္တိုက္အေဆာင္ထဲဝင္
လာေသာ က်ေတာ့္အား မမ ေခ်ာေခ်ာေတြက
ႀကိဳဆိုေပးသည္။
"လာလာ ကေလး။ဒီကကိုကိုေတြဆီမွာ စာရင္းေပးလိုက္ဒီနားေလးမွာ တန္းစီေန"
ခပ္ဝဝေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေနာက္ တန္းစီ
ေပးျပီး ထားခဲ့သည္။
ေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုလံုး လႈပ္ရြကာ ရႈပ္ယွက္ခတ္
ေနလိုက္တာ။မိန္းကေလးေတြလည္း ပါသည္။
မိဘေတြေရာ။ဟိုတစ္ခါ အိမ္တက္ပြဲတုန္းက တရားလာခ်ီးျမွင့္ေပးတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကို ရွာႀကည့္
သည္။လူေတြတအားမ်ားေန၍ ရွာမေတြ႔။
က်ေတာ္တို႔ ကားရပ္ထားခဲ့ရာေနရာသို႔ လွမ္းႀကည့္ေတာ့ ဟာ...ေဖေဖ့ဆလြန္းကားေလး
မရွိေတာ့ဘူး။
က်ေတာ္အေဆာင္ဝင္တဲ့ အထိေတာင္ေစာင့္မေပး
ႀကဘူး။
သူမ်ားမိဘေတြ ဝင္းထဲမွာ ခုထိရွိေနတုန္း က်ေတာ့္ကိုက် ထားခဲ့ႀကတယ္။
"နာမည္ေျပာ ကေလး?"
ေခါင္းႀကီးငံု႕ကာ တအိအိနဲ႔ ရႈိုက္ေနေသာ
ေကာင္ေလး။
"ကေလး ...ဘာျဖစ္လို႕လဲ?"
လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ ဆြဲကိုင္လိုက္မွ ေမာ့ႀကည့္
လာေသာ မ်က္ႏွာ။မ်က္မွန္ေလးေထာင့္ကိုင္းႀကီး
က မ်က္ႏွာေလး၏တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္
ေနသည္။
အသံမထြက္ေအာင္ က်ိတ္ငိုေနရ၍ ျဖဴေဖြးေန
ေသာ ႏွေခါင္းလံုးေသးေသးထိပ္က နီရဲေန၏။
ပိန္ေသးေသးခႏၶာကိုယ္ေလးက တအိအိနဲ႕...
ခန္႔ေသာ္ဇင္ စိတ္ထဲ စိတ္မေကာင္းျခင္းတို႕က
အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာေတာ့၏။
"ညီေလး တိတ္တိတ္ မငိုနဲ႔"
ေျပာလည္းေျပာ စားပြဲကိုေက်ာ္ကာ ကိုယ္ကိုေရွ႕
ကိုင္းရင္း မ်က္မွန္ေအာက္မွ စီးက်လာေသာမ်က္
ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကို လက္ဖမို႕ျဖင့္ သုတ္ဖယ္
ေပးရေတာ့၏။
ေသြးေႀကာစိမ္းေတြယွက္ျဖာေနေသာ ပါးျပင္က
ေအးစက္စက္ရယ္။
YOU ARE READING
NO
Romance(Zawgyi and Unicode) Trust me,you are my one in millions Romance,Funny, Sweet & Pure BL Cover design by Su Myat Yadanar
အပိုင္း(၁)
Start from the beginning
