Adı Aşktı

Gözler Kalbin Aynasıdır

Oğuz bu bölümde kendini ve duygularını anlattı ilk kez size.Umarım onu biraz daha tanımaya ve anlamaya başlamış olacaksınız bu bölümle birlikte.İyi okumalar.
Lütfen yorum bırakın.

Yatakta yatıyordum sonunda ve bugünü düşünmek için fırsatım olmustu nihayet.

Evime gitmek istesemde Alper beni yalnız bırakmak istemediğini söyleyip kendi evine götürmüştü.

Yaz tatilinde olduğumuz için işe gitmek zorunda değildim neyseki.Bu halde işe gitmek iyi olmazdı benim için.Karım da ailesini ziyarete gitmişti ve bir süre evde olmayacaktı.Bu yüzden Alperin teklifini kabul edip evine gelmiştim.

Sonra hastanede olanlar geldi bir kez daha aklıma.

Alperin kuzeni Oğuzdan başkası değildi.Odaya girdiğinde Alpere yaklaşıp birşeyler söyledi ve yanıma geldi.

-Geçmiş olsun şimdi nasılsın?Umarım daha iyi hissediyorsundur.

-Teşekkürler daha iyiyim.Size de zahmet verdim deyip kafamı Alpere çevirdim.

Alper araya girip bizi tanıştırdı.Bizim tanıştığımızı bilmiyordu belli ki.Demek Oğuz ona söylememişti beni tanıdığını.Bende tanıstığımızı söylememeye karar verdim.Oğuza dönüp

-Memnun oldum Oğuz.dediğimde yüzünde şaşırmış bir ifade gördüm.Neden şaşırmıştı ki?Tanıştığımızı o söylememişti başta.

-Ben de memnun oldum dedi gözlerime bakarak.

Alpere dönerek konuşmaya başladım o anda.Bir an önce gitmek istiyordum.

- Yardım eder misin? kalkmak istiyorum.

-Tabi hadi elimi tut da kalkmana yardım edeyim.

Kalkarken elleri bedenimdeydi yardım etmek için Oğuz önümde dikiliyordu.Çekilmiyordu kenara kalkmak zor olmaya başlayınca.

-Müsade edin de kalkayım dedim ve doğruldum.

Oğuz çekilmişti ama yüzünden kızgın olduğu belliydi.Neden kızıyordu şimdi ki.Ne çabuk unutmuştu bana yaptıklarını?
Yürümek için Alperden yardım istedim Oğuz yakınımdaydı ve yardım etmek için hamle yapmıştı.Ben Alpere seslenince geri çekildi.Alper hemen kolumu girmişti ve Oğuz arkamızda kalmıştı.Arabaya bindik ve yola çıktık.Evi tarif etmeye başladım.Alper tarifimi duyunca

- Ee siz komşu sayılırsınız çok yakın evleriniz.Daha önce hiç karşılaşmadınız mı?

İkimizden de ses çıkmayınca Alper tekrar sordu aynı soruyu.Cevap veren Oğuz oldu.

-Karşılaşmadık sanırım.
Sanırım derken onay almaya çalışıyor gibiydi benden.

Alper konuşmaya başladı

-Oğuzu bırakalım sen benimle geliyorsun.Seni yalnız yollayamam eve bende kalacaksın.

-Gerek yok Alper ben evde kalayım iyiyim zaten merak etme beni.

Oğuz bizi dinliyordu çaktırmadan ve birden konuşmaya katıldı.

-Alper senin evde nasıl rahat etsin çocuk?Müsait değil senin evin hasta bakmak için.

-Oğuzcum evimde bende müsaitiz hasta bakmak için.Bak eve geldik hadi in de biz de gidelim dinlenelim.

-Alper güldürme beni evde bir tane yatak var zaten.

-Biz buluruz bir yolunu sen kafani yorma Oğuzcum.

Atışıyorlardı yavaştan.Oğuz saçmalamaya başlamıştı iyice.Lafa girmek zorunda kaldim

-Artık gidebilir miyiz?Çok yorgunum ve uyumak istiyorum.

İkiside susup bana baktılar aynı anda ve Oğuz arabadan inmek zorunda kaldı bu sözümden sonra.

-Alper evim iki sokak aşağıda.Şurdan dön istersen.

Alper arabayı sürmeye başlamıştı ileriden döndü ve geldiğimiz yöne doğru ilerliyordu araba.O sırada camı aıp hava almak istedim.Başımı camdan çıkardığımda Oğuzun bana baktığını gördüm.Hüzün vardı sanki gözlerinde.Yalvarıyor gibiydi gitme onunla der gibiydi.Araba hızla Oğuzun önünden geçtiğinde hala arkamızdan bakıyordu.
Alper beni dinlemiyordu ve arabayı evine doğru sürmeye devam ediyordu.

......................

OĞUZUN AĞZINDAN

Arabadan indiğimde diğer arabadaki kişiye birşey olduğunu düşündüğümden çok endişeliydim.Küçücük bir alandı neticede burası bir otoparktı ama çok şiddetli çarpmıştık arabaya.Alperleydik arabada kuzenimle yani.Alper hemen aracın önüne gittiğinde endişeyle bana bağırmaya başlamıştı.
-Oğuz acele et de dışarı çıkaralım onu adam yaralanmış.
Alperin yanına gittiğimde onu görmüştüm yüzü gözü kan içindeydi.Şoktaydı sanırım.Cama vurmamıza ve bağırmamıza rağmen bizi duymuyordu.İçimi bir korku sarmıştı onu öyle görünce.Onu bir kez daha görmek için çok dua etmiştim ama bu şekilde görmek değildi isteğim.

Daha önce hiç sevilmediğimi öğreten kişiydi o bana.
Cama daha şiddetli vuruyordu Alper bende donup kalmıştım o anda.Sonra başını bize çevirdiğinde gözlerini gördüm o beni yakan yeşil gözleri.Onunla AVMde oturduğum ve gözlerinin yeşiline bir kez daha aşık olduğum gün geldi aklıma.
Alpere bakıyordu ve beni görmüyordu.Alper camı açmasını işaret ettiğinde camı açtı ve arabadan çıktı.Ayağa kalmasıyla yere yığılmıştı güzel gözlüm.Alper hemen yanına koştu ve kucakladı onu.Arabanın arka koltuğuna yatırdık onu ve başını dizlerime koydum rahat etsin diye.Ellerimi saçlarına götürdüm birden yana taradığı kumral saçlarını ne kadar özlemiştim.Gözlerimi ondan hiç ayırmadım yol boyunca.Ona yaptığım haksızlıkları hatırladım sonra.Ağlatmıştım onu hem de defalarca bana yalvarmasını bile umursamamıştım.Onu görünce içimde öldürmeye çalıştığım aşk tekrar nefes almaya başlamış ve beni titretmeye başlamıştı.Başından akan kanı temizledim elimle onu öpmek istiyordum ama Alper vardı arabada.Başımı kaldırdım ve aynadan onunla göz göze geldik.Bizi izliyordu daha doğrusu beni izliyordu.Şaşırmış görünüyordu.Konuşmaya başladı birden.
-Onu tanıyor musun Oğuz?
-Hayır tanımıyorum tanıdığımı nerden çıkardın?demiştim yüksek bir sesle.
Alper şaşırmıştı tepkime konuşmaya devam etti
-Tanıyorsan ailesine falan haber verelim diyecektim.
Sakinleşmiştim biraz ama tanıyorum diyemedim bir daha bir kez tanımıyorum demiştim.
Hastaneye geldiğimizde hemen kucakladı onu Alper ve sedyeyle koyup müdahale odasına götürdüler.Bir süre sonra ciddi birşeyin olmadığını ayılınca çıkabileceğini söyledi doktor.Rahatlamıştım duyduklarımdan ve bir oh çektim.Alper yüzüme bakıyordu o sırada ama tuhaf bir ifade vardı gözlerinde.Odaya girdik beraber onu buldu gözlerim hemen.Yatıyordu orda öylece yüzü gözü temizlenmiş alnının tamamını kaplayan bir bandaj vardı yüzünde.Birkaç morluk vardı göz ve yanak bölgesinde.Nasıl bu hale gelmişti böyle bir çarpışmayla aklım almadı.Kıpırdanmaya başladığında Alper bana dönüp çıkış işlemleriyle ilgilenmemi istedi.Hemen dediğini yapmak üzere odadan çıktım onu bu halde görmeye dayanamıyordum çünkü.
Hemen hasta yatışa gidip işlemleri yapmaya başladım işlemler sandığındaki uzun sürmüştü.Onu düşünüyordum orada beklerken.Telefonun sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım Alper arıyordu işimi bitirip bitiremediğimi sordu çıkmamız gerektiğini söyledi.Ben de tamam deyip kağıtları alıp odaya doğru gittim.Gittiğimde uyanmış Alperle konuşuyordu.Alperin yanına gidip ona çıkabileceğimizi söyledim.Güzel gözlüm bana bakmıyordu hiç sanırım beni farketmemişti yoksa böyle davranmazdı.Yanına gidip geçmiş olsun dediğimde yüzüme baktı yeşil gözleriyle yüzü çok solgundu ve gözleri çok soğuk bakıyordu.Ürküttü beni o bakışlar.Sıcacık bakıp içimi ısıtan o gözler nasıl böyle bakabiliyordu şimdi?Bana bir yabancı gibi davranmıştı.Alper bizi tanıştırmıştı konuşmama fırsat vermeden.O da hiç bozuntuya vermeden ilk defa tanışıyormuşuz gibi davrandı bana.Şaşkındım ne yapacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum.Alpere seslenip onu kaldırmasını istedi donup kalmıştım.Sonra bana dönüp birşeyler söylemişti ama duymuyordum onu.Kalkamadığını anlayınca çekildim.Hastaneden ayrılıp arabaya bindiğimizde bu sefer arkada tektim.Araba bizim sokağa gelince durduk Alper onu kendi evine götüreceğini söyleyince inemedim arabadan.İtiraz ettim Alpere ama beni hiç dinlemedi.O neden hiç itiraz etmiyordu?Alperle gitmekmiydi niyeti?Delirmek üzereydim ama elimden birşey gelmiyordu.Araba yanımdan geçip giderken ondan ayıramadığım gözlerimle yalvarmıştım ona gitme diye...