BEHIND THOSE PRETTY FACES

CHAPTER 27

RHEIGN's POV

As usual busy na naman ako sa pagbuo ng plano para sa darating na mission. Bakit kasi laging ako gumagawa nito? Hays.

"Anu update?" tanong ni Poison.

"If you're helping, you will know the updates."

"Sungit mo naman Bloody. Chill ka lang."

"Guys, I already planned your entry for the competition." Sigaw ni Gie.

"Make sure it's perfect. We need to win." Ice said in a monotone voice.

"Don't worry Ice. Everything is set." Saad naman ni Zhef.

"I'm so excited." Tili ni Phantom.

"Sa competition?" Tanong ni Dark sa kanya,

"No. Sa mission. Hihi..."

Hindi ko na lang sila pinansin at bumalik sa ginagawa ko. I need to finish this kasi next week na ang competition. I don't have enough time to sort everything and to have a perfect plan. Siguradong mapapalaban kami dito. He specializes sa long combat. Hmm... Kayang kaya ni Ice 'to. I scanned his picture but his three body guard caught my curiosity. They're always wearing a mask and I'm wondering why. My instinct is telling me that they are not just normal body guards and I have this feeling that I know them. Hindi ko alam kung bakit pero yun ang nararamdaman ko.

"You okay?" Napalingon ako bigla sa nagsalita. Si Kuya Axel lang pala.

"Yhup. It's just that I'm still working for the plan. I need to make sure everything is set and perfect."

"Alam mo Rheign, you don't always need to have a plan. Sometimes, you just have to go with your instinct. Plans doesn't always work. You just have to corner the target and do things you have to do. It's all about strategies." He said and winked.

"Yahh.. Hindi bagay sa'yo Kuya. Hahaha..."

"Sobra ka naman sakin. Hindi mo ba alam maraming babae ang naghahabol at nahuhulog dahil lang sa wink na yan."

"Maraming naloloko pwede pa. Pero wag mo kami isama sa kanila. Bakit hindi mo itry kay Ate Vhien yan? Ayiieeehh..."

"Naku, walang epekto sa amasonang yun. Kilala mo naman yun, sobrang init ng dugo sakin. Hindi umeepekto kagwapuhan ko."

"Haha. Ikaw kasi, lagi mo dinadaan sa kayabangan."

"Hindi ako nagyayabang ah. Nagsasabi lang ako ng totoo. By the way, how's your heart?"

"Perfectly fine."

"Really?"

"Kuya naman, don't distract me. Alam ko na kung saan tutungo yang mga tanungan mong ganyan." medyo napalakas na pagkakasabi ko.

"Fine. I'll stop. Hehehe." With matching taas pa ng kamay.

"Storm Jaxel Jung, stop annoying her. Get the hell out of there and prepare the dinner."

"Anong nangyari dun at naging si lucifer na naman?" bulong sakin ni Kuya.

"Aba malay ko rin, tayo ang magkatabi ngayon sakin mo itatanong. Sige na, mamaya dagger na ang lumipad papunta sa'yo madamay pa ako." Pagtataboy ko sa kanya. Natatawa na lang ako sa reaction niya. Nakakatuwa talaga ang magkapatid na yun. Mas takot pa ang panganay sa bunso.

Napaisip na lang ako sa sinabi ni Kuya Axel. Bakit hindi namin subukan na go with the flow lang? Matatalino at madiskarte naman kaming lahat kaya bakit kailangan ko pa ng plano. Para naman mapakinabangan ko yung mga yun. Tama, ang galing ko talaga. *evil laugh*

Since, wala kaming klase the whole week for preparation of the recorded performance. Nasa pr lang kami while Gie is discussing about it.

"Ok, girls, the title of the songs is Don't matter."

"We're did you get that song."

"From my good friend, San E. I also have the video of the dance so you should start practicing the song and choreography."

"Can we see it first?"

"Sure dear. Zhef, do the honor." She prepared the laptop and projector. A video started to play. Hmm... Not bad.

"Woah. I like it. So we need 7 members?"

"Yes. So lahat tayo kasali and also I will play as your director so this is the copy of the lyrics with the name of your very own part." He handed us a folder. "So start practicing on your own and later we will try to sing it as a group. Lalabas muna ako para asikasuhin yung mga gagamitin natin for the shoot. I'll be back later. Bye girls."

"Bye Gie. Take care."

"Ice, sa rooftop muna ako. Magpapahangin lang."

"Sure. Just return before lunch." I just nod at her as an answer. Lumabas na ako. I wear my earphones to listen to the song. I'm really hooked with it especially the lyrics. Umupo ako sa may sulok at pumikit. Mayamaya, nakaramdam ako ng isang pamilyar na presensya ng isang tao. At hindi nga ako nagkamali sa hinala ko.

"Jam, can we talk?"

"We don't have anything to talk about."

"I just want to say sorry. I really regret what I did. I know I hurt so bad that I really hate myself for what I've done. Hindi ko ineexpect na mapapatawad mo pa ako but I just want to say minahal talaga kita, mahal kita at mamahalin kita habang buhay. Akala ko nakikita ko lang sayo si Reincess pero mali ako. Nung nawala ka saka ko lang narealize na sobrang magkaiba kayo. You love simple things and appreciate little efforts. Masaya ka na sa mga maliliit na bagay na nagagawa ko noon." I saw him crying while saying those things. Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. "Napakalaking tanga ko para pakawalan ang isang tulad mo. Sana dumating yung araw na mapatawad mo ako. Asahan mo maghihintay ako magpakailanman hanggang sa kaya mo na ulit akong tanggapin sa buhay mo."

After that, he left. Hindi ko alam na yung luhang kanina ko pa pinipigilan ay naguunahan na sa pagpatak. Aminin ko man sa sarili ko o hindi, alam ko na mahal ko pa rin siya sa kabila ng ginawa niya sakin pero hindi ko pa kayang tanggapin siya. Sobra niyang dinurog ang puso ko at hanggang ngayon hindi ko pa nabubuo. I tried to brush away those thoughts. Inayos ko ang sarili ko bago bumalik sa private room. Pagdating ko dun, kanya kanyang practice sila. Natatawa ako kay Phantom kasi mukha siyang ewan. Feel na feel ang pagkanta ng high notes kahit hindi niya kaya. Nagfefeeling biritera na naman.

"Pwede ba Phantom, tigilan mo na ang pagkanta ng high notes, parang awa mo na. Makabasag-ear drums eh." Reklamo ni Dark.

"Ang hard mo naman sa akin Dark, sina Ice nga hinahayaan lang ako."

"Eh kasi po nakaearphone si Ice pero kami hindi so please, stop singing those high notes. Hindi para sa'yo yun." Saad naman ni Poison.

"Waaah.. Bloody, ang sama nila sakin." Sumbong nito sakin.

"Alam mo Phantom, ang tanging masasabi ko lang..." napatingin naman silang lahat sakin including Ice. Naghihintay ng sunod kong sasabihin. "Makinig ka sa kanila. Practice your own parts." Then umupo ako sabay lagay ng earphone sa magkabila kong tenga. Tawa naman ng tawa yung tatlo kasi nagdadabog na si Phantom. Si ice as usual, walang care sa nangyayari at bumalik lang sa ginagawa niya pero alam kong napansin niya na umiyak ako. Hindi man kami magsabi sa kanya, kilalang kilala na niya kami. Minsan naisip ko, ang unfair lang talaga. Siya, alam niya ang nararamdaman namin pero kami, hindi namin alam yung sa kanya. We can't tell if she's hurt or having a hard time. I hope one day, she can open everything to us.

****sorry for the short update. Hope you like it :)