BEHIND THOSE PRETTY FACES

CHAPTER 19

Oh yeah... Nakapag-update din sa wakas.. Hehe.. Busy lang po ako sa work.. Medyo napahaba ang chapter na 'to. I hope you like it guys :)

***********************

RESSE's POV

Maaga pa lang ay nagready na ako dahil sa sobrang excited. This is our first anniversary ni Henry. Ano kayang surprise ang inihanda niya? I'm all settled at text na lang niya ang hinihintay ko. After a few minutes, my phone beeped.

FROM: BHEI_Henry<3

Elegance Fine Dining Restaurant @ 11:30am. See you later.

I panicly tap my screen to make a reply.

Ok Bhei. See you later. I miss you and I love you.

(Message Sent)

Inayos ko muna ulit ang sarili ko. Tutal maaga pa naman and it's only 9:30 in the morning, naisipan kong magsimba muna. I have a lot of time to burn bago kami magkita ng pinakagwapong Bhei ko. Hihi... I'm so excited na talaga.

Matapos ang mahigit isang oras na mass ay lumabas na ako. 10:55 am pa lang nang icheck ko ang wrist watch ko. Hays... Saan kaya makapunta muna? Matagal-tagal pa bago ang oras ng lunch date naming. Maglalakad-lakad na lang muna sa siguro ako. Nagulat ako ng tawagin ako ng isang matandang babae.

"Iha..."

"Ako po ba?" Turo ko sa sarili ko.

"Oo. Lumapit ka..."

"Pero..."

"Wag kang matakot. Wala akong masamang balak sa'yo. May gusto lang akong sabihin."

"Sige po." Kahit nagdadalawang-isip ay lumapit na ako sa kanya.

Tiningnan niya ako ng maigi. Hiningi niya ang palad ko upang makita ito. Hindi ko mabasa sa mukha niya ang kanyang iniisip. It's plain blank but you can sense the shock and fear. Nasa 10 minuto din niya pinag-aralan ang guhit ng palad ko.

"Huwag kang basta magtitiwala Iha. Kilalanin ang mga taong nakapaligid sa'yo. Mauulit ang nakaraan. Doble ang sakit na mararanasan. Ang nagbalik na anghel ay magiging demonyo magmuli at sa oras na yun, wala nang makakapigil sa kanya kasama ng iba pa."

"A-ano po ang ibig niyong sabihin?"

"Mag-iingat ka Iha. Sana'y hindi matakpan ng paghihiganti ang pagmamahal sa iyong puso. Nakikita ko sa palad mo ang isang nagbabadyang sakuna at pagsasakripisyo."

"Aalis na po ako." Hindi ko na hinintay ang kanyang sagot at nagmamadaling lumayo sa kanya.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Hindi ako naniniwala sa mga hula-hula na yan pero di ko maiwasan isipin lahat ng kanyang mga sinabi. I checked my wristwatch and I panic when I saw the time. I have only 5 minutes left kaya nagmadali na ako papunta sa restaurant. Pero wala pa siya dun. Naupo na lang ako sa table na pinareserve niya. Siguro nalate lang siya.

Seconds, minutes and hours passed but still no Henry showed. Nakailang pabalik-balik na ang waiter para kunin ang order ko pero lagi ko silang sinasabihan na may hinihintay pa ako. Gustung-gusto ko na umiyak pero hindi ko magawa. Baka naman nagkaemergency lang kaya hindi na niya nagawang magparamdam man lang. Kakausapin ko na lang siguro siya bukas.

7pm na nang nagdecide akong umuwi. While driving, I receive a call from Luke.

"Hello Jay?"

"Ahm. Hi."