The Hacker

Hacker 1

Hanz

"Mom I'm home!" tawag ko kay mommy pagkarating na pagkarating ko galing sa school. "Mom!?" tawag ko ulit pero wala man lamang sumagot.

Pumunta ako sa kusina baka sakaling nandun siya, madalas kasi siya dun kasi mahilig siyang magbake specially cookies and her cookies are the best cookie ever! pagkadating ko sa kusina wala si mommy dun pero naka hain dun ang cookies na binake niya kaya kumuha nalang ako at kinain....hmmmm ...the best talaga si mommy!!

Palabas na ako sa kusina nang makasalubong ko si Nay Mildrid. Siya ang nanny ko simula pa nung baby ako "hi po nay Mildz!" bati ko kay nanay tapos nagmano nginitian naman niya ko "nakauwi kana pala anak, kamusta sa school?" napangiti naman ako kasi parang ina ko na talaga tong si nay Mildz palagi niya talaga akong tinatanong kung kamusta ako o okay lang ba ako "Ayos naman po nay, si mommy po nasan?" tanong ko kay nay Mildz napansin ko naman na bigla siyang nalungkot sabay tingin sa isang kwarto sa 2nd floor ng bahay kaya alam ko na kung anong ibig sabihin nun napabuntonghininga na lamang ako "sige po nay, puntahan ko lang po si mommy" tumango lang si nay Mildz kaya umalis nako at pumunta sa second floor ginamit ko nalang ang elevator nakakapagod kasing maghagdan.

Well, kung nagtataka kayo kung bakit mayrong elevator sa bahay namin, hindi naman ibig sabihin nun na ipinagmamalaki kong mayaman kami, actually pinasadya talaga tong ipagawa para kay mommy... Pagkabukas ng elevator ay dumiritso agad ako sa kwarto kung nasan si mommy. Di ko pa nabubuksan ang pinto pero dining ko na ang paghikbi ni mommy ...hayyyy.......palagi nalang talaga siyang ganito...

"mom!?" tawag ko kay mommy sabay bukas ng pinto napalingon naman siya sakin at dali daling pinunasan ang luha sa kanyang mata at pilit na ngumiti ..hay nako! di na talaga nagbago si mommy palagi niya talagang pinapakita ang mga peki niyang ngiti..hmmm?? Kailan ko kaya makikita yung tunay na ngiti ni mommy? "dumating kana pala anak, kanina ka pa ba dyan?" Umiling naman ako " di po, kadarating ko lang" lumapit naman ako sa kanya at yumuko para mahalikan siya sa pisngi ganito talaga kasi ako nakasanayan ko na "mom your crying again, didn't I told you that I don't want to see you crying, dad and I will cry too" tapos niyakap siya " I'm sorry son, I...I just can't help it, namimiss ko talaga siya" mom said and then she started to cry again, mas hinigpitan ko nalang ang pagyakap sa kanya " I know mom, ako din naman po eh" pinahiran niya ulit ang luha niya at pilit na pinigilan " what if she's still alive?kamusta na kaya siya ? Nakakakain kaya siya ng maayos? May nag aalaga ba kaya sa kanya? At tsaka kamusta kaya yung pag aaral niya? Alam kong matalino't maganda siya ....hayyyyy ..sana nga buhay siya ...nararamdaman ko kasi na buhay siya anak...what do you think son? Buhay kaya yung twin sister mo?"

Napa buntunghininga nalang ako sa mga sinabi ni mommy kahit 15 years na ang lumipas mula nang mangyari ang trahedyang yun at nawala ang kakambal ko pero di parin kami nawawalan ng pag-asa na buhay pa siya kahit na marami ang namatay dun at di na nakilala ang ibang mga bangkay at kahit na may ipinesirisintar na posibleng bangkay daw nang kakambal ko di naniwala sina mommy, kasi di daw niya nakita at alam daw niyang buhay pa ang twin sister ko, actually kahit si daddy di din naniwala sa DNA test na ipinakita sa kanila, di kasi nila nakita at naconfirm na kakambal ko yun, malay ba nating peki yung DNA test napinakita sa kanila, they are both comatose that time at matindi din ang natamong pinsala ni mommy sa kanyang binti kaya di na siya nakakalakad simula noon, kaya di agad naasikaso kung kakambal ko ba talaga yun at hindi ko naman magawang tumulong .. I was just 2 years old that time pero kahit na ganon ang nangyari di pari kami sumusuko umaasa parin kami na buhay ang twin sister ko kaya hanggang ngayon pinapahanap padin ni daddy kung nasan ang kakambal ko...

" Son, what do you think ??huh??" nabalik ako sa realidad nang tanungin ulit ako ni mommy ngumiti nalang ako kanya " sana nga po mom...Tara mom, you should take a rest alam kung pagod ka sa pagbibake nang cookies kanina" aya ko kay mommy "do you like it son?" tinutukoy niiya ang cookies na binake nia kanina " yes, mom I love it" sagot ko " how about your sister? do you think she will love it too?" tanong na naman niya, palagi talaga siyang ganyan palagi niyang iniisip ang twin sister ko "yes mom, your cookies are the best, I'm sure magugustuhan niya yun.... Tara na mom you should sleep na"nakangiting sagot ko, pupwesto na sana ako sa likod niya para itulak ang wheelchair niya nang pigilan niya ako "no, son I want to sleep here" sabi ni mommy kaya wala akong nagawa kundi pumayag "sure mom" binuhat ko siya papunta sa bed at dahan dahang hinigiga " ang laki mo na talaga anak kayang kaya mo na akong buhatin" naka ngiting sabi ni mommy, ngumiti nalang ulit ako sa kanya sa tumabi sa kanya sa kama at hinintay na makatulog siya.

Ilang sandali pa nakatulog na si mommy kaya tumayo nako at inayos ang kumot niya. Nilibot ko nalang ang paningin ko sa buong kwarto. Pink ang motif na kulay ng kwarto at puno ng nakaframe na baby picture ng twin sister ko, mayron din baby picture naming dalawa at mayron ding family picture namin I guest we're just two years old that time, our last family picture. Puno din to nang mga girly stuff at mga regalong di pa nabubuksan, everytime kasi na may occasion like new year, Christmas and our birthday we give gifts to my twin sister and put all of those in her room hoping that someday mabuksan niya ang mga regalo namin para sa kanya.

Nilingon ko si mommy na mahimbing na natutulog, isa talaga siyang mabuting ina kahit na marami siyang mahirap na pidaanan hindi siya sumusuko at kahit nga mayron siyang kapansanan hindi yung naging hadlang para magampanan niya ang kayang tungkulin bilang isang ina at asawa. Napakabuting ina at asawa ni mommy kaya she deserve to be happy,how I wish na makita na namin ang twin sister ko alam kung siya lang ang makakapagpapasaya kay mommy and I'll be the most happiest son na makita ang totoong saya at ngiti ni mommy........

I, Zaire Leighanz Adler......

A son of a loving mother......

A brother of a long lost twin sister......

My only wish in life is to see my family being united again...

****************************************************************************************

Guys suggest ,comment and vote its fine with kung ano gustong niyong sabihin
And pasensyana mga error may mga bagay talagang di kayang iwasan....hahahaha... Lol

- PRICEENACY