Ik deed het lampje uit en wachtte tot Louis de dekens over ons heen legde. Daarna kroop ik dicht tegen hem aan en gaf hem een lange kus, waarna we elkaar een goede nachtrust wensten.
De wekker ging veel te snel. Ik had het gevoel alsof ik nauwelijks een halfuur had geslapen, het was zelfs nog donker buiten! Louis sliep door de wekker heen, en ik liet hem nog even doorslapen terwijl ik uit bed stapte. Nadat ik nog een keer had gecontroleerd of hij nog sliep, kleedde ik me snel om en liep naar de badkamer. Aangezien we bijna heel de dag in de auto moesten zitten, had het geen zin om te douchen. Ik friste me op en liep naar beneden om thee te zetten. Heel even wilde ik Tuimel eten geven, maar die hadden we twee dagen geleden al bij Edward gebracht, dus zette ik het konijnenvoer terug in de kast. Het water had gekookt en ik schonk de thee in. Daarna liep ik weer terug naar boven met een kop thee voor Louis. Ik schudde hem voorzichtig door elkaar, maar ik kreeg alleen chagrijnig gebrom.
'Louis, wakker worden.' siste ik, en hij opende één oog.
'Tis vroeg.' mompelde hij slaperig en hij sloot zijn ogen weer.
'Ik heb thee voor je.'
Na een paar seconden strekte hij zijn hand uit en ik gaf hem het theekopje.
'Hmm... hou van je.' Hij zuchtte diep en bleef roerloos liggen.
'Sta nou maar op.' Ik liep de kamer uit en ging terug naar de keuken.
Buiten was het inmiddels iets lichter geworden, maar de zon was nog steeds niet opgekomen. Wel was het gaan regenen. Eigenlijk stortte het water letterlijk naar beneden, en in mijn hoofd zag ik Louis met gemaakt geschokte stem zeggen "Het tsunamiet!" waarna hij met een gemaakt geschokte uitdrukking zijn handen tegen zijn wangen sloeg. Als het hard regende, zoals nu, zei hij altijd dat het tsunamiede, en ik had echt geen idee hoe hij in godsnaam op dat woord was gekomen. Hij gebruikte het in ieder geval bijna heel de tijd en ik wist zeker dat ik het vroeg of laat zou overnemen.
Als ontbijt stal ik zijn favoriete corn flakes en goot een kwart van de inhoud in een kom. Daarna goot ik een groot gedeelte weer terug omdat ik anders ontbijt voor zes personen zou hebben. Louis kwam heel langzaam de keuken binnen gewandeld met zo'n afwezige uitdrukking op zijn gezicht dat het leek alsof hij bij toeval binnen was komen wandelen. Hij ging aan tafel zitten, dronk de rest van zijn thee en zag toen wat ik aan het eten was.
'Dat is van mij.' Hij keek me even boos aan. 'Ik zei toch dat het lekker was?'
'Ik heb nooit gezegd dat het smerig was.' Hij opende zijn mond om wat te zeggen, maar ik stak mijn lepel op. 'Die keer telt niet, want toen was ik boos.' Een paar weken geleden had ik nog tegen hem gezegd dat ik helemaal gek werd van al zijn smerige corn flakes, maar dat was omdat het tijdens het koken uit de kast was gevallen.
Hij stond op en opende de kast. 'Heb je nog wat voor mij overgelaten?' vroeg hij terwijl hij in de doos keek.
Hij haalde de zak eruit, schudde er even mee en mompelde toen: 'Brave meid.', waarna hij de keuken uitrende omdat ik een hap corn flakes naar hem schoot met mijn lepel.
Na een paar minuten kwam hij weer terug en maakte ontbijt voor zichzelf. Hij ging tegenover me zitten aan de keukentafel en keek me uitdagend aan terwijl we aten. Toen ik bijna klaar was met eten, gaf hij me een vette knipoog en ik schoot even in de lach. Ik hoefde mijn kom niet af te wassen omdat hij aanbood om de afwas te doen, maar daar stond tegenover dat ik de allerlaatste dingen moest inpakken. Dus waste ik alsnog mijn kom af en liep toen naar boven om me aan te kleden en voor mezelf de allerlaatste dingen in te pakken. Nadat ik alles had gecontroleerd, sleepte ik mijn koffer de trap af en zette hem in de gang. Louis zat nog steeds aan de keukentafel en was bezig met één van de spelletjes achterop de doos corn flakes. Toen hij merkte dat ik naar hem keek, zette hij de doos weg en at snel door. Ik schudde mijn hoofd en zette de doos in de kast.
