Death Test : 2013 Version

38. Childhood Memories

(Earlier)

"You have to go, nagsisimula na ang 4th and 5th test." At umalis na ang binata, ng pagkasara nya pa lang ng pintuan, pumasok sa isip nya noong bata pa sila. Naglakad ang binata papunta sa gym at nilagyan ng kadena ang dalaga at si Alice. Is this what I want? He thought. Nang maayos nya na ang trap sa dalawang dalaga, he saw that the door is going to open, tumakbo sya kaagad paalis sa gym at papunta sa PA room. Am I doing the right thing? Tinanong nya ang sarili nya, he gave them an instruction and after that, may tumapik sa balikat nya... Ang kanilang leader na si Evan.

"Anong meron Jeff?"

"W-wala po..."

"Are you sure?"

"Yes sir."

"Good, after mangyari itong test na ito, hahabulin nyo ang magkapatid at sila naman ang susunod."

"Yes sir." At umalis na lang sya sa PA room, habang naglalakad sya sa dark hallway... Napatigil sya.. He suddenly remembered what happened before.

(Jeff's POV)

Nandito ako ngayon sa Orlean Academy, for sure, many students were bullying me dahil sa physical appearance ko, I was just a skinny boy with eyeglasses... No one loved me including my parents, they always care about their business. Nang gabi na iyon, I was just eating my foods with my parents. "Jeff, I wanted to tell you na lilipat tayo ng bahay sa Blackholm."

"When?"

"After four months." Then kumain lang si papa, after we ate our dinner, pumunta kaagad ako sa kwarto ko, suddenly, while I was looking in the window, I saw a girl and a boy... Wala silang magulang, tito lang yata iyon ehh? Then.... The sight of that girl caught my attention, her soft blondie hair with white skin... She is like perfect to me... i think bago lang sya at magiging kapitbahay ko pa.

Naisipan ko na pumunta sa playground, then, kinuha ko yung rubix cube ko and I played it.. "What are you doing?" Napatigil ako sa paglaro ng rubix cube. Her tone is somewhat cold, napatingin ako sa likod and... It was a girl whom I saw in the window. "Uh... Playing Rubix cube?" Sabi ko at nagpatuloy sa paglalaro ng Rubix Cube.

"Pwede bang... Umalis ka muna dito?" Tanong nya sa akin.

"Bakit?"

"I need to be alone..."

"I see.... By the way, I'm Jeffrey Anderson but you can call me Jeff." Inabot ko yung kamay ko sa kanya pero, dinedma nya lang ako. "I just want to let you know... I can't be your friend." Nagulat ako sa sinabi nya.

"Bakit hindi?"

"It's just the way things are." And then she left me without hesitating... I've never seen someone na hindi pwedeng kaibiganin dahil... Is it they are lonely or is it... May pinagdadaanan.. Tumakbo na lang ako papunta sa isang mini store at bumili ako ng wonka nerds, suddenly, the door went open at nakita ko yung batang lalake... Teka, that is the same kid I saw in the window... Kapatid nya ba yung lalaking iyon?

He saw me at tinignan lang ako for a few seconds then kinuha nya yung gummy bear at umalis... Seriously, what kind of family are they? Tumakbo na lang ako ulit pabalik sa bahay namin, when suddenly, I heard the girl screaming angrily... Sa tito yata nila.

"BAKIT? BAKIT HINDI KA KUMUHA NG PAGKAIN SA AMIN HA? SAGUTIN MO KO?" Then, there is a long silence.. Suddenly, the door banged... Maybe the girl is angry sa kanyang tito... Makatulog na nga lang sa higaan.

------- Kinabukasan --------

Hindi ako pumasok kasi.... Alam ko na ibu-bully lang ako ng mga tao doon.. So... Pumunta ulit ako sa paborito kong tambayan... Ang playground.. Of course, palagi kong dala ang rubix cube dahil.. Sikat na sikat itong laruan na ito.. Then... I suddenly saw the girl coming right after me at umupo sya sa kabilang swing. "Diba ang sabi ko... Umalis ka dito?"

"Bakit ba? Ito ang tambayan ko so you go away." Tumingin lang sya sa lapag.. Tsk, makapaglaro na nga lang ng rubix cube. "What's that?" Tanong nya sa akin.

"Ito ba ang tinutukoy mo?" She nodded her head. "This is rubix's cube." Halatado sa itsura nya na naguguluhan sya. "Hindi mo ba alam ang rubix's cube?" Tumayo ako sa swing at pumunta ako sa harapan nya... At lumuhod pa ako. "The game is simple, all you need to do is to solve the puzzle, kailangan maparehas mo lahat ng kulay na ito pero, isang kulay lang ang kaya ko ehh." Ngumiti ako habang kinakamot ang ulo ko.

She just gave me a silent treatment pero, kinuha nya ang rubix's cube ko and she started playing with it.. "By the way... Ako nga ulit si Jeff? Ikaw?"

"Alaina... Alaina Cooper but you can call me Alisa or Alaina." She said with a cold and bored tone. Ano ba ang meron sa kanya at ganyan sya? "You know.... I like this puzzle."

"Y-you can keep it if you want."

"Really?"

"Yeah."

"Thank you..." Narinig ko yung boses ni papa, sabi nya umuwi daw muna ako ng bahay. "Uhmm... I gotta go... Babalik lang ako sa bahay ko kasi tinatawag na ako... Nice meeting you Alaina." At umalis ako, before I got inside the house.. Tinignan ko sya, she was still there sitting in the swing playing with my rubix's cube.

Pagpasok ko sa bahay, nakita ko yung tatay ko na galit na galit sa akin. "Bakit hindi ka pumasok?"

"Dad, I was just-"

"Alam mo ba kung anong na lang ang mangyayari sa iyo? Your grades are always low at wala ka nang ginawa kundi maglaro ng rubix's cube."

"Dad hindi mo alam kung ano ang pinagdadaanan ko sa eskuwelahan na iyon!!"

"Fine... Go to your room!" Tumakbo ako sa kwarto ko at padabog kong sinara ang pintuan, I let myself lie on the bed... Tears are starting to fall on my eyes, only if I wish they could understand me... Maya maya, may kumakatok sa bintana ko... It was Alaina at nakaakyat sya sa branch ng puno namin, how did she do that? Binuksan ko yung bintana at pinapasok sya.

"What are you doing here?"

"ito." She handed my rubix's cube... At lahat ng kulay, magkakaparehas every side ng cube. "How did you do this?"

"I like puzzles, yang laruan na yan is so easy."

"Easy for you to say."

"Magkalapit lang pala tayo ng kwarto... How about we use our secret communication." Sabi nya sa akin.

"Paanong secret communication." Binigay nya sa akin ang papel na may dot and lines. Naguluhan tuloy ako. "What's this?" Tanong ko.

"Those are Morse code... Yung dot ibig sabihin ay knock at ang linya means scratch, it takes a lot of practice para ma perfect yung communication natin sa pader..."

"Thank you.. Alaina."

"No problem." At ngumiti sya sa akin, it was the first time I saw her smiled... It's so heartwarming, siguro,