Runner Up's Promise (Season 2)

Chapter 8

Chapter 8

Fatima's POV

"WHAT THE HELL FATIMA! BAKIT MO BA PINAGTATANGGOL YAN?! GUSTO MO BA?! AYOS LANG SA'YO NA HALIKAN KA NIYA?! TELL ME!" Buset bakit ba kasi ako nag-inom. Ang sakit sakit tuloy ng ulo ko. Tapos nagising pa ako dahil sa naririnig kong away at suntukan. Tapos ayan na. Nagsisigawan na kami ni Jake.

"Jake, tara na. Lasing siya galit ka. Walang mangyayari kung mag-uusap pa kayo." Ugghhh! Hindi na ako uulit. Ang hirap. Tinignan ko si Chard. Bugbog sarado talaga ung mukha niya. Si Jake, may pasa rin siya saka cut sa may labi pero mas napuruhan ung bestfriend ko. Kahit gusto ko siya lapitan mas kailangan ako ngayon ni Chard. Pero ung tanong niya. Buset na yan bakit siya ganyan?!

"No Akira. I want her to answer me. I don't want to look fooled. Ayoko na mabulag. Kung may gusto na siyang iba, sabihin niya hindi yung ganito!" LETSE! TINGIN NIYA MAY PAGTINGIN AKO KAY CHARD? PESTE HINDI NIYA BA NAKIKITA NA NAGSESELOS AKO KAPAG NAKIKITA KO SILA NI TRICIA!

"PAKIALAM MO?! ANO NAMAN SAYO KUNG GUSTO KO NGA?! MAY PAKE KA BA?! WALA NAMAN DI BA? INIWAN MO NGA AKO NUN BASTA BASTA KASI WALA KANG PAKE SA MARARAMDAMAN KO DI BA?! YOU'RE JUST A SELFISH BRAT!" Nagulat ako sa sinabi ko pero kita kong mas nagulat siya tapos may biglang namuong luha sa mata niya. Powtek! akala ko kapag sinabi ko un tatanggapin niya lang ulit tapos aalis. Pagkatapos kinabukasan, kalmado lang siya. Pero bakit ganito pinapakita niyang ekspresyon sa akin? Nasasaktan ako sa nakikita ko sa knaya.

"Crap, I don't deserve this Fatima. Oo sinaktan kita noon. OO INIWAN KITA NG WALANG PASABI PERO BUMALIK NAMAN AKO DI BA? BINALIKAN KITA. Kahit isang beses pinagpaliwanag mo ba ako kung anong dahilan ko? Hindi mo naman ako tinatanong kaya akala ko ok na. BUT THIS? ALL OF THIS? Hindi mo kailangan ipamukha sa akin na may mahal ka ng iba! Kung ayaw mo na fine! Pwede mo naman sabihin ng diretso sa akin hindi ung ganito! Takteng buhay to! Sa ginagawa mo sana pinatay mo na lang ako! Kasi ang SAKIT! ANG SAKIT SAKIT NA! AKO NA LANG PALA TONG NAKAKAPIT. ANG TAGAL MO NA PALANG BUMITAW SA ATING DALAWA. YOU MAKE ME LOOK LIKE A FOOL!" Biglang may pumatak na luha sa kanan niyang mata. Geez! ngayon ko lang siya nakitang lumuha at dahil pa sa akin. What the hell did I do? Napakagat ako sa labi ko. Sana magawa kong bawiin pero takte umuurong ung dila ko kasabay ng pagpatak naman ng luha sa mata ko. Gusto ko siyang lapitan, yakapin at bawiin lahat ng sinabi ko pero ung alcohol sa katawan ko ang lakas pa rin ng epekto sa akin.

"Jake?" Hinawakan ni Akira yung balikat niya. Ayaw ko siyang tignan. Nahihirapan akong tignan si Jake. Paano ko siya nagawang saktan?

"I'm done here. Bye." Tumingala ako at nakita ko ung likod niya. Palabas na siya ng kwarto. Pagkalabas ni Jake napahagulgol ako ng iyak.

"Fatima, compose yourself. Magshower ka para mahimasmasan ka. Chard, come with me dun sa sala. Gamutin natin yang pasa mo saka pumutok na labi." Sinunod ko ang sinabi ni Akira. Buti na lang nandito siya.

After kong magshower medyo naging ok pakiramdam ko. Pagkarating ko sa kusina, may inabot naman si Akira sa akin na gamot para sa sakit sa ulo at isang tasa ng kape. Si Chard, nakatulog na daw sa sala. Tinignan ko ang phone ko walang text o call si Jake. Teka bakit ko ba iniintay e galit nga siya sa akin di ba?

"Bestie, alam mo ba kung nasan si Jake ngayon? Nagtext ba siya sa'yo or tumawag? Nag-aalala kasi ako baka kung mapano un." Tinignan ako ni Akira na gulat na gulat. Nagulat ako noong makatanggap ako sa kanya ng isang malakas na sampal. Parang bigla nawala lalo ung sakit ng ulo ko. Ang nararamdaman ko na lang ung sakit ng puso ko at yung sakit ng sampal ni Akira sa akin. Ngayon lang ako sinampal ng bestfriend ko. At oo, siguro dapat nga ito sa akin.