Ο Φύλακας Άγγελος σου {GWattys}

Κεφάλαιο 27

Ξυπνησα ουρλιαζοντας.

-Σσσς.Ηρεμησε,ειμαι εδώ ειμαι εδώ.Δεν θα σε αφησω.Κοιταξα πανω και ξεχωρισα τα πρασινα ματια του Ασερ

-Ποναω.Καταφερα να πω

-Το ξερω το ξερω.Δεν θα παιθανεις Γκαμπι.Εισαι νεφιλιμ,θα θεραπευτεις.Μου ειπε

-Γκαμπριελα?Ακουσα αλλα μια ανδρικη φωνη να λεει και ξεχωρισα το προσωπο του Μπραντον

-Τι της εκανες?Φωναξε στον Ασερ,φανερα ανυσηχος

-Τιποτα,μεινε μαζι της επιστρεφω.Τον διεταξε και χαθηκε από το οπτικο μου πεδιο

-Που παει?Ρωτησα τον Μπραντον και εβαλα τα χερια μου στο γεματο αιμα στομαχι μου

-Προφανως για βοηθεια.Ειπε ο Μπραντον

-Ποναω πολύ.Του ειπα

-Ηρεμησε μικρουλα.Θα φερει βοηθεια και θα γινεις καλα.Ειπε προσπαθωντας να ακουστει ψυχραιμος, ενω ταυτοχρονα επιασε το χερι μου

-Και αν δεν γινω?Ρωτησα

-Ει δεν θα σε χασω.Εισαι η μοναδικη οικογενεια που μου εχει μεινει και δεν θα σε αφησω να παθεις τιποτα.Μου ειπε και χαιδεψε τα μαλλια μου.Ακουσα βηματα μεσα στο δωματιο αλλα πονουσα παρα πολύ για να σηκωσω το κεφαλι μου και να δω ποιος είναι.Αμεσως ο Τρεβορ και  Ασερ ηρθενα αριστερα και δεξια μου

-Λυπαμαι πολύ μωρο μου.Μουρμουρισε ο Τρεβορ και πριν καταλαβω τι εκανε δαγκωσε τον καρπο του και εβαλε το ματωμενο του χερι στο στομα μου

-Τι στο καλο κανεις?Φωναξε ο Μπραντον

-Ηρεμησε μικρε ουτε εμενα μου αρεσει αλλα το αιμα των βρικολακων είναι θεραπευτικο.Ακουσα τον Ασερ να του λεει.Και ειχε δικιο. Αν και δεν μου αρεσε καθολου καταπια.Ξαφνηκα ο πονος αρχισε να  ηρεμει.Ο Τρεβορ τραβηξε μαλακα το χερι μου και με κοιταξε.

-Λιγο καλυτερα?Ρωτησε.Εγνεψα καταφατικα

-Βοηθησε με να σηκωθω.Μουρμουρισα.Ο Τρεβορ με τραβηξε σιγα σιγα πανω.Ο Μπραντον και ο Ασερ ηρθαν και καθησαν στο κρεαβτι ο ενας διπλα μου και ο άλλος απεναντι μου.

-Χαζη με τρομαξες.Ειπε ο Μπραντον και εκπληζοντας με με τραβηξε στην αγκαλια του

-Συγνωμη για πριν.Μου ειπε και με αφησε

-Εγω συγνωμη Μπραντ.Επρεπε να στο εχω πει νωριτερα.Ειπα