Ο Φύλακας Άγγελος σου {GWattys}

Κεφάλαιο 6

Πως στο καλό το είχε κάνει αυτό; Έπιασα τον αστράγαλο μου και τον πίεσα αλλά δεν πονούσα καθόλου. Τον είχε γιατρέψει πλήρως. Τι έκρυβε ο Άσερ; Δεν πρόκειται να μου έλεγε αλλά ήθελα να μάθω. Έπρεπε να μάθω. Δεν κατάλαβα καν πως είχε χτυπήσει το κουδούνι παρά μόνο όταν οι φίλες μου ήρθαν κοντά μου με ένα παρόμοιο ανήσυχο βλέμμα.

-Γκάμπι είσαι καλά; Με ρώτησε η Έιμι.

-Ακούσαμε την Χέιλή και την Μπρίτνεη να μιλάνε και να λένε ότι πέτυχε το σχέδιο τους να σου σπάσουν τον αστράγαλο. Εξήγησε η Έβελιν.

-Ηρεμήστε είμαι καλά. Της διαβεβαίωσα.

-Δεν πονάς; Με ρώτησε η Έιμι.

-Φυσικά και πονάει απλά δεν το λέει για να μην ανησυχήσουμε. Της είπε η Έβελιν.

-Όχι αλήθεια είμαι καλά. Δεν πονάω καθόλου, Τους είπα.

-Μα….είπαν ότι έσπασαν τον αστράγαλο σου! Μου είπε η Έβελιν.

-Ναι αλλά δεν πονάω.Τώρα είμαι καλά. Επανέλαβα.

-Πώς; Ρώτησαν ταυτόχρονα.

-Ο Άσερ ήρθε μέσα όταν έπεσα και με έφερε εδώ και μετα... Είπα αλλά σταμάτησα απότομα. Τι υποτίθεται ότι θα έλεγα; Ακούμπησε τον αστράγαλο μου και έγινα μια χαρά;

-Και; Με παρότρυνε η Έιμι.

-Κάθησα λίγο στο παγκάκι και... σηκώθηκα και ήμουν μια χαρά. Είπα.

-Με έναν σπασμένο αστράγαλο; Ρώτησε ειρωνικά η Έβελιν. -Δεν Ήταν σπασμένος. Τα κορίτσια νόμιζαν ότι έσπασε αλλά ήταν ένα απλό στραμπούληγμα τελικά. Είπα ψέματα.

-Απλό στραμπούληγμα; Είπε απαιτητικά η ΄Ειμι.

-Αλήθεια περιμένεις να το πιστέψουμε; Συνέχισε η Έβελιν. -Κοίτα Έβελιν πραγματικά δεν έχω όρεξη να καταλάβω τι πιστεύετε η όχι! Της είπα θυμωμένα.

-Α συγνώμη που νοιάζομαι. Απάντησε εκείνη το ίδιο θυμωμένα. Δεν συνέχισα. Ήξερα ότι αν συνέχιζα δεν θα οδηγούσε πουθενά. Που ήταν ο Τρέβορ όταν τον χρειαζόμουν; Ήμασταν βυθισμένες στην σιωπή για αρκετή ώρα. Όταν χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε για μάθημα το μυαλό μου ήταν αλλού. Στον Άσερ. Πώς το είχε κάνει αυτό; Και απ’ την άλλη αν το έλεγα στα κορίτσια δεν θα με πίστευαν. Και η Έβελιν μου είχε θυμώσει. Και ο Τρέβορ ήταν εξαφανισμένος. Μόλις τελειώσαμε τα μαθήματα πήγα στην Έβελιν και την Έιμι.

-Κορίτσια, θυμώσατε; Τις ρώτησα.

-Απλά κανταντάει σπαστικό να έχεις νεύρα και να εκτονώνεσαι σε εμάς. Μου εξήγησε ήρεμα η Έιμι.