Ο Φύλακας Άγγελος σου {GWattys}

Κεφαλαιο 22

  Εκλεισα το παραθυρο και πηγα πισω στο κρεβατι μου.Τι θα γινοταν αν ο Τρεβορ αποφασιζε να με αφησει μετα από ότι ειχε συμβει για την δικη μου ασφαλεια όπως στην αρχη?Με την Αλισον και τον οποιοδηποτε αλλον αγγελο να με κυνηγαει όχι δεν νομιζω να εκανε κατι τετοιο,να με αφηνε μονη μου.Σωστα?Εννοω με αγαπουσε  και ηθελε να με προστατευει και με το να με αφηνε μονη μου τωρα δεν θα ηταν και η καλυτερη προστασια που θα ειχα.Απ την άλλη όμως αν θεωρουσε τον εαυτο του υπεθυνο για όλα αυτά?Που με αφησε να μπω αρχικα στον κοσμο του και αργοτερα στον κοσμο του Ασερ?Αν αυτή ηταν η αιτια για να με αφησει επειδη νομιζε ότι εφταιγε?Οχι όχι όχι.Δεν επρεπε να τα σκεφτομαι αυτά.Ο ιδιος ειχε πει ότι το να αφησει την πρωτη φορα ηταν λαθος και δεν θα το εκανε δευτερη φορα?Αλλα αν τυχον-

Το παραθυρο ανοιξε αποτομα και με εκανε να πεταχτω πανω από τον φοβο μου.Αν ηταν η Αλισον?Σηκωθηκα αργα αργα και πηγα προς τα εκει ετοιμη να τρεξω προς την πορτα αν κατι πηγαινε στραβα.Και τοτε μεσα μπηκε ο Ασερ.

-Εισαι ενταξει?Με ρωτησε.Τραβηχτηκα πισω και αφησα μια ανασα ανακουφιση.

-Νομιζα ότι ησουν η Αλισον!Ειπα κατηγοριματικα.Ο Ασερ κοιταχτηκε

-Δεν μοιαζω για κοριτσι!Παραπονεθηκε.Τα τεραστια φτερα του ηταν απλωμενα και καταμαυρα όπως παντα

-Σορρυ απλα σκεφτομουν διαφορα.Ειπα και καθησα παλι στο κρεβατι μου.Ο Ασερ εκλεισε το παραθυρο και καθησε διπλα μου

-Ασε με να δω τον λαιμο σου.Μου ειπε.Πηρα τα μαλλια μου από την μια πλευρα και τον αφησα να δει.Μολις τον κοιταξα ξανα κατσουφιασε

-Σορρυ δεν μπορω να κανω κατι τωρα πια .Ειπε και κοιταξε στο κενο.Τι κατι εννοουσε?Και μετα θυμηθηκα την φορα που λογο της Μπριτνευ και της Χειλι ειχα σπασει τον αστραγαλο μου και εκεινος τον γιατρεψε

-Στασου…Τωρα πια?Τι εννοεις?Αφου ειχε φτιαξει τον αστραγαλο μου εκεινη την μερα.Ειπα εγω.Εκεινος χαμογελασε θλιμενα

-Όταν γινεσαι εκπτοπτος δεν μπορει να μην υπαρξει καποιο κοστος.Το χαρισμα για να γιατρευεις θεωρειται το πιο αγνο από όλα.Και όταν φευγεις από τον Παραδεισο και επαναστατεισ-εκανε μια γκριματσα-δεν θεωρηται και τοσο…αγνο.Οποτε το εχασα.Εχω μονο τα στοιχεια της φυσης τωρα.Εξηγησε

-Ο.Λυπαμαι δεν ηξερα.Ειπα

-Να μην λυπασαι για τιποτα.Ηταν δικη μου επιλογη από την αρχη.Ασε με εμενα όμως.Εσυ πως εισαι?Με ρωτησε