2010
"Bu sınavdan geçmek zorundayım. Yoksa... Pekala, her şey kötüye gider: sınıf tekrarı yaparım, arkadaşlarımı kaybederim..." Kolunu kavrayan el tarafından çekildi genç kız. Sandalyeye oturtulmuştu. Yine heyecanlanmıştı değil mi? Aklına kötü düşünceler gelsin istemiyordu çünkü neyi düşünürse, hayal ederse o gerçekleşiyordu.
"Merak etme, geçeceksin." Nasıl bu kadar emin olabiliyor, diye geçirdi içinden. "Çünkü benim tanıdığım Caroline, hangi sorunla karşı karşıya kalsın onunla başa çıkabilir. Benim tanıdığım Caroline zeki, hırslı ve başarılı." Adam söylediklerini desteklercesine gülümsedi. Kızın gözlerindeki umutsuzluğun gitmediğini görünce "Hey, seni çalıştırmamı ister misin?" dedi.
Caroline heyecanla Klaus'un gözlerine baktı. "Evet, elbette! Sen ciddi misin?"
Başıyla onayladı kızı. "Şimdi, kitapta anlamadığın bir şey var mı?" Caroline başını olumsuz anlamında salladı. "Güzel."
Bütün gün beraber çalıştılar. Klaus, genç kızın unutmaması için arada sırada olayları hareketlerle anlatıyordu. Böylelikle Caroline eğlenirken çok rahat öğrenebiliyordu. Daha sonra kızın karşısına geçti ve ona sorular sormaya başladı. Caroline neredeyse tüm soruları doğru bilmişti.
Yaklaşık bir hafta sonra Caroline sonuçlarını alıp Klaus'un yanına koştu. Kız sınavı geçmişti. "Çok teşekkür ederim." diyerek adamın boynuna atladı. "A+ aldım."
Klaus onu kendi etrafında döndürdü. "Ben sana demiştim." Kız koltuğa bırakılırken adamın yanağına öpücüğünü kondurdu. "Biliyor musun?" Klaus koltuğun diğer tarafına oturdu. "Senin bana sorduğun soruların aynısı çıktı. Herkes o sorularda bocalamış, ben hariç."
Niklaus kıza döndü. "Eğer ben o soruları sana sormasaydım bile sen kolaylıkla yapabilirdin çünkü cevapları zaten biliyordun. Sen zekisin Caroline."
