Alex’s POV
«Απλός δεν μου μιλάει. Ούτε να κάνουμε σεξ ήθελε.» του απαντώ.
«Μπορεί να έχει περίοδο. Η να είναι έγκυος.» ακούω τη φωνή του από την άλλη γραμμή, λίγο πιο βαριά από ότι συνήθως.
«Η Εύα θα είναι καλή μαμά δεν νομίζεις; Εσυ από την άλλη, για πατέρας…»
«Θα σκάσεις; Δεν είναι έγκυος» τον διακόπτω.
«Και που το ξέρεις;» θέτει την ερώτηση του. Ένας κόμπος δημιουργείται στο λαιμό μου. Νοιώθω ένοχος, παγιδευμένος στην ανάκριση που θα με καταδικάσει. Τα φώτα πάνω μου, στραβώνουν τα μάτια μου, οι ερωτήσεις πέφτουν σαν χοντρό χαλάζι, τσούζοντας το δέρμα μου. Στη πραγματικότητα βρίσκομαι απλός στο σκοτάδι του δωματίου, να αφουγκράζω τη φωνή του Μάριου από την γραμμή ,και τον ήχο που κάνει το πληκτρολόγιο, από τα δάχτυλα της Εύας να ακούγεται από το άλλο δωμάτιο.
«Απλός..δεν γίνεται.» απαντώ.
«Είσαι στείρος ρε μαλάκα;» σκάει στα γέλια. Και μέσα στα χαχανητά του ανασαίνω. Αγγίζω αγαναχτισμένος το μέτωπο μου σφίγγοντας τα δόντια μου «θα σε στειρώσω εγώ με το ζόρι αν δεν σκάσεις..» γρυλίζω.
«Απλός έβαλα προφυλαχτικό.» συνεχίζω αφού αφήσω κάτω το χέρι μου και ανασηκώσω το κεφάλι μου.
«Τότε περίοδος. Ο χειρότερος εχθρός της γυναίκας και του άντρα. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Όχι σεξ για μια εβδομάδα.» Σκατά.
«Πόσο..;» στένεψα τα μάτια μου.
«Κάτσε ρε μαλάκα, εσυ άντεξες με το πουλι στο χέρι μισό χρόνο. Μια εβδομάδα θα σε χαλάσει;» γελάει. Σμίγω τα φρύδια μου και γλείφω τα χείλια μου. Παλεύω για να μην γελάσω, καταλήγοντας σε ένα αναπόφευκτο στραβό χαμόγελο.
«Αν ήσουν εδώ δίπλα μου..» κουνάω το κεφάλι μου γελώντας σιγανά.
«Πάλι καλά που δεν είμαι. -γελάει- Δεν θέλω να με περάσεις για την Εύα και να ξεσπάσεις εκεί τις αγαμίες σου.»
«Θα ξεσπάσω γενικώς. Σου κάνει;» γύρισα το πρόσωπο μου προς το ακουστικό.
«Άλλο τότε. Είναι αλλιώς να την έχω δίπλα μου. Ξαπλωμένη. Μισόγυμνη.» ξεφυσάω. Αγναντεύω αφηρημένος το παράθυρο που βρίσκεται απέναντι μου. Την φαντάζομαι με τα ελάχιστα ρούχα της ξανά δίπλα μου. Μπορώ να ξανά μυρίσω το άρωμα της που ξεχωρίζει ανάμεσα στα χίλια. Μπορώ να ακούσω ξανά τις μικρές αναπνοές της να με μερώνουν και τα δάχτυλα μου υγρά από τα δάκρυα της.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Never Say Never
Teen FictionΗ Εύα Johnson, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια απλή, λογική, και συναισθηματική 17χρονη μέχρι να μπλέξει με τους Crimes, τη μεγαλύτερη τρομοκρατική ομάδα εφήβων, που δεν έτρεμε μόνο το σχολείο τους αλλά και ολόκληρη η πόλη. Εκεί η ζωή της αλλάζει τ...
