32 ζωές....32 ιστορίες.... 32 αποτυχίες στον έρωτα....
Όσες φορές και αν μετενσαρκώνομαι, όσες ζωές και να ζήσω ποτέ μου δεν βρήκα την αληθινή αγάπη.
33η ζωή και εγώ ακόμη είμαι μόνη σαν το λεμόνι. Είχα αποδεχθεί την μοίρα μου ως που στην πόρτα...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Για να μάθετε την αλήθεια θα είναι ένα επίπονο δύσκολο ταξίδι." τονίζει ο Αντέρωτας.
Δεν έχω καταλάβει ακριβώς την διαδικασία αλλά ο Έρως μοιάζει οικείως προς όλα αυτά και δεν σκοπεύω να τους διακόψω. Απλώς κάθομαι στον καναπέ και παρατηρώ.
"Σκοπεύεις να μας στείλεις στην Χώρα του Καλοκαιριού; Γιατί;" τον ρωτάει ο Έρως. Είναι πολύ σοβαρός. Τόσο σοβαρός που δεν τον έχω συνηθίσει έτσι.
"Γιατί όλοι έχουμε ένα παρελθόν ακόμα και εσύ Έρως."
Τι είναι η Χώρα του Καλοκαιριού; Γιατί όλα αρχίζουν να μοιάζουν σαν να μιλάνε διαφορετική γλώσσα;
"Και εγώ έχω παρελθόν. Ένα παρελθόν που δεν είχα ιδέα πως υπήρχε. Γνωρίζω και μερικά κομμάτια του δικού σου παρελθόντος αλλά όχι όλα. Μόνο όσα σχετίζονται μαζί μου."λέει αμήχανα ο Αντέρωτας σαν να κρύβει πολλά περισσότερα πίσω από τις λέξεις. "Θα είναι δύσκολο. Είναι ένα ταξίδι από την αρχή. Την αρχή όλων. Όλα από κάπου ξεκινάνε και δυστυχώς όλα κάπου έχουν ένα τέλος. Η διαδρομή είναι που έχει αξία. Αυτά που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε στο ενδιάμεσο και μια από τις δικές μου υποχρεώσεις είναι να προστατέψω εσάς τους δύο μέχρι να εκπληρώσετε τον σκοπό σας."
"Τον σκοπό μας;" ρωτάω και είναι η πρώτη φορά που μιλάω εδώ και ώρα.
Ο Αντέρωτας στρέφει την προσοχή του σε εμένα και λέει ανέκφραστα. "Την μοίρα σας. Το πεπρωμένο σας. Μπορείς να το αποκαλέσεις όπως θέλεις. Δεν θα αλλάξει το τι πρέπει να κάνετε."
"Τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε;"
"Λοιπόν..αυτό το κομματάκι είναι λίγο δύσκολο και θέλω την απόλυτη προσοχή σας." τονίζει και σηκώνεται όρθιος. Απλώνει τα χέρια του στα πλάγια και μας κάνει νόημα να σηκωθούμε για να τον κρατήσουμε από αυτά.
Ο καθένας μας πηγαίνει από μια πλευρά και πιάνει τα χέρια του.
"Θέλω να μου πείτε ποια είναι η πρώτη σας ανάμνηση. Κλείστε τα μάτια σας και αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο για να νιώσει. Θέλω να πάτε τόσο πίσω που δεν έχετε ξανά πάει ποτέ." μας καθοδηγεί και κλείνουμε τα μάτια μας. "Επικεντρωθείτε στους χτύπους της καρδιάς σας και ακολουθήστε τον ρυθμό της."
