Όταν νευρίασα τον Έρωτα {TYS_17 Winner}

Μαζί ή χώρια

Έχω ζαλιστεί από τις εναλλαγές ανάμεσα στις σκηνές μου με τον Έρως. 

Επιτέλους σταθεροποιούμαι σε μια όμως δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενα. 

Δεν είμαι με τον Έρως αλλά με έναν άλλον άνδρα. Με αγγίζει σε σημεία που δεν θα έπρεπε να το κάνει κάποιος άλλος και εγώ του δίνουμε σαν κάποια χυδαία πόρνη. Αυτή η συμπεριφορά σίγουρα δεν με χαρακτηρίζει. Πως κατέληξα εδώ;

Με ρίχνει επάνω στα σεντόνια του δωματίου μου και εγώ κραυγάζω το όνομα του με πάθος ανάμεσα στα φιλιά μας.

Η πόρτα ανοίγει με δύναμη και ένας οργισμένος Έρως τρέχει κατά πάνω μας και πετάει τον άνδρα στην άλλη μεριά του δωματίου. Εγώ χωρίς ντροπή βρίσκομαι μισόγυμνη και τα μάτια μου είναι κενά. Δεν μπορεί να είμαι εγώ αυτή, όχι.

"Τι είναι αυτό; Τι παριστάνεις; Έχεις χάσει το μυαλό σου;" απαιτεί να μάθει ο Έρως και το άσπρο το ματιών του έχει γίνει κόκκινο. Χτυπάει την γροθιά του επάνω στο ξύλο από το κρεβάτι και κοιτάει την κοπέλα. Που ναι, μου μοιάζει αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι εγώ. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, ποτέ!

"Γλυκέ μου, Έρως.." του λέει η φιγούρα μου και τον πλησιάζει μέσα από τα σεντόνια. "Ο έρωτας μου για εσένα ξεθώριασε όπως τα αστέρια όταν ο ουρανός γεμίζει με φως."

"Είδες πόσο εύκολο ήταν να παίξω με το μυαλό σου και να σε μετατρέψω σε μια ποταπή γυναίκα, όπως πραγματικά είσαι;"

Κοιτάζω με μανία γύρο μου να βρω ποια φωνή ακούγεται. Μια γυναίκα με ρουφηγμένα μάγουλα και κάτασπρο δέρμα βγαίνει από τις σκιές του δωματίου. Οι εικόνα μπροστά μου έχει παγώσει αλλά εκείνη όχι οπότε δεν πρέπει να ανήκει εδώ.

"Είμαι η Αφροδίτη αν αυτό αναρωτιέσαι." λέει και τα γαλάζια της μάτια κοιτάνε ακριβώς ευθέως τα δικά μου αλλά δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο συναίσθημα. "Έστειλα τον Έρως στην γη για να δείξει στους ανθρώπους πως να λατρεύουν εμένα και εκείνος αντί να κάνει την δουλειά του σε ερωτεύτηκε!" 

"Εσύ το έκανες αυτό;"λέω και δάκρυα κυλάνε στα μάτια μου. Πως θα μπορούσε να το κάνει κάποιος αυτό; Γιατί να θέλει τόσο να μας πληγώσει; Ακόμα και αν το εγώ της είχε πέσει εξαιτίας του έρωτα μας δεν δικαιολογείται. Δεν υπάρχει ποιο βάρβαρο συναίσθημα από εκείνο όταν κάποιος προδίδει την αγάπη σου δηλώνοντας πως δεν υπήρξε στα αλήθεια ποτέ.