32 ζωές....32 ιστορίες.... 32 αποτυχίες στον έρωτα....
Όσες φορές και αν μετενσαρκώνομαι, όσες ζωές και να ζήσω ποτέ μου δεν βρήκα την αληθινή αγάπη.
33η ζωή και εγώ ακόμη είμαι μόνη σαν το λεμόνι. Είχα αποδεχθεί την μοίρα μου ως που στην πόρτα...
Όταν ξυπνάω ευτυχώς ανακαλύπτω πως είμαι ζωντανή! Α μην τι άλλο, να πέθαινα και να έπρεπε να περιμένω να ξαναγεννηθώ ώστε να βρω τον έρωτα της ζωής μου! Παλιότερα ανυπομονούσα να αλλάζω ζωές και να έχω ευκαιρίες για κάτι εντελώς καινούριο, αυτή την φορά όμως δεν θέλω με τίποτα να τελειώσει τόσο γρήγορα το ταξίδι μου!
Βρίσκομαι σε ένα νοσοκομείο και το καταλαβαίνω αμέσως καθώς υπάρχει ένας ορός περασμένος στο χέρι μου. Προσπαθώ να ανοίξω εντελώς τα βλέφαρα μου και όταν γυρνάω το κεφάλι μου προς τα δεξιά βλέπω έναν νευριασμένο Έρως να με κοιτάει.
"Πας καλά, ρε μικρό; Να πεθάνεις θες;" απαιτεί να μάθει.
"Τι σε νοιάζει εσένα;" Δεν ξέρω γιατί του απάντησα τόσο επιθετικά και το μετανιώνω όταν το βλέμμα του πικραίνει.
"Δεν με νοιάζει και πολύ αλλά αν πεθάνεις θα χάσω την δουλειά μου." μου απαντάει με τον ίδιο τόνο. "Πάω να φωνάξω τον γιατρό" μουρμουράει μέσα από τα δόντια του και σηκώνεται.
Εγώ μένω εκεί απλώς να θέλω να με χτυπήσω σφαλιάρα που του μίλησα έτσι. Προσπαθώ να τεντωθώ όμως όταν πάω να κουνήσω το πόδι μου ένας αφόρητος πόνος με καταλύει. Κοιτάω προς τα κάτω και βλέπω ότι το δεξί μου πόδι είναι μέσα σε γύψο. Σκατά!
Ο Έρως μπαίνει μέσα μαζί με έναν γιατρό και όταν τον βλέπω μου κόβεται η ανάσα.
Έχει καστανά σκούρα μαλλιά, τίποτα το σπουδαίο αλλά με καθηλώνει η ματιά του. Δύο γοητευτικά μάτια σε αποχρώσεις γαλάζιου και πράσινου, σχεδόν μη ανθρώπινο χρώμα που σε μαγεύει. Όταν χαμογελάει όμως το θέαμα γίνεται ποιο υπέροχο καθώς φωτίζει όλο το δωμάτιο με την διάθεση του και γαμώτο... τέτοια χαμόγελα είναι η αμαρτία μου!
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Πως είστε, δεσποινίς Πίτερσον;" με ρωτάει και ανασηκώνει τον φάκελο μπροστά από το κρεβάτι μου.
"Αν εξαιρέσεις το σπασμένο πόδι, υπέροχα." αστειεύομαι και αφήνει ένα γελάκι.
Σηκώνει το βλέμμα του και όταν οι ματιές μας κλειδώνουν με απολαμβάνει, στην κυριολεξία μοιάζει σαν να κοιτάει το ποιο νόστιμο φαγητό το κόσμο. Γεμίζω με συναισθήματα θέρμης παντού και δαγκώνω το χείλος μου για να συγκρατήσω ένα χαμόγελο.
