"Το να μιλάτε συνήθως οδηγεί στη βία-"
"Όχι," γέλασε, "πραγματικά να του μιλήσω. Δεν θα πρέπει να τσακώνεστε για μένα, είναι χαζό. Τον, ε, αγαπάς σωστά?" ο Justin ανασήκωσε τους ώμους του, "δεν θα πρέπει να το χαλάσετε."
Μπορούσε να νιώσει το στομάχι της να γυρνάει, τον λαιμό της να καίει καθώς οι λέξεις την έτρωγαν να βγουν αλλά έμεινε σιωπηλή. "Ευχαριστώ."
"Κανένα πρόβλημα." Σηκώθηκε καθώς βεβαιώθηκε πως ο πάγος έμεινε στη θέση του, "άστο για μερικά λεπτά ακόμη και μπορείς να το βγάλεις."
"Πού πας?"
"Πάω να βεβαιωθώ πως τα αγόρια είναι εντάξει. Θα τα πούμε αργότερα."
Αφού πήρε τον πάγο από τα χέρια του, δεν τόλμησε να γυρίσει να τον κοιτάξει να φεύγει. Δεν μπορούσε να το κάνει, πέθαινε μέσα της- ένιωθε να ζεσταίνεται. Ήταν απελπισμένη. "Δεν τον αγαπώ," ξεφούρνισε.
Αφού κατάπιε με δυσκολία, η Kelsey έκλεισε τα μάτια της, φοβούμενη να κουνηθεί-να αναπνεύσει.
Η πόρτα έκλεισε.
Εκπνέοντας, η Kelsey γύρισε το λαιμό της όταν ένιωσε την παρουσία του στο δωμάτιο.
"Τι?"
Κατεβαίνοντας αργά από τον πάγκο, κράτησε τον πάγο πάνω του πριν γυρίσει να τον κοιτάξει. "Δεν τον αγαπώ."
"Για ποιό πράγμα μιλάς?"
"Δεν, εννοώ, τον αγαπώ-αλλά," τον κοίταξε. "Δεν είναι το ίδιο."
Ανέπνεε από τη μύτη του, όλα τα αισθήματα άδεια από το πρόσωπο του. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ένιωθε, τι σκεφτόταν. Έμοιαζε αναίσθητος.
"Με έκανες να υποσχεθώ."
"Το ξέρω," ψιθύρισε.
"Μου είπες να σε αφήσω."
"Το ξέρω."
"Το έκανα."
"Το ξέρω!" φώναξε, αν και δεν ήθελε. Δεν ήταν θυμωμένη μαζί του, αλλά περισσότερο με τον εαυτό της. Στην κατάσταση. Πώς μπορούσαν να το αφήσουν να φτάσει εκεί? "Συγγνώμη."
"Σταμάτα," φώναξε, η παλάμη του χτύπησε στον τοίχο δυνατά. "Σταμάτα να ζητάς συγγνώμη."
"Συγγνώμη," ζήτησε ξανά συγγνώμη, αν και ήξερε πως έπρεπε να σταματήσει, αλλά δεν μπορούσε. Κούνησε το κεφάλι της, γυρνώντας για να ακουμπήσει στον πάγκο. Ένιωθε ζαλισμένη σαν να ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει.
"Πρέπει να φύγω."
Η Kelsey δεν είπε λέξη καθώς έφυγε για τα καλά αυτή τη φορά, επιτρέποντας στα δάκρυα της να εμφανιστούν. Δεν ήξερε τι την έπιασε ή γιατί είπε ό,τι είπε, αλλά ένιωσε σαν ένα βάρος να έφυγε από τους ώμους της, για ένα άλλο - ακόμη μεγαλύτερο από το προηγούμενο - να πάρει τη θέση του.
Chapter 8: Τώρα ή Ποτέ.
Start from the beginning
