Justin:
Είναι απαιτητική και με εκνευρίζει.
Το λάτρευα. Το να έχω κορίτσια να πέφτουν πάνω μου σαν να ήμουν τρόπαιο, με έκανε να νιώθω σαν να είμαι στον έβδομο ουρανό. Μπορούσα να πάρω οποιοδήποτε κορίτσι ήθελα, όταν το ήθελα, ακόμα και αν άνηκα σε κάποια άλλη ή όχι και δεν θα είχε σημασία επειδή ήταν όλες το ίδιο για μένα.
Ήταν απλά για να περάσω το χρόνο μου γνωρίζοντας πως θα έπρεπε να ξυπνήσω και να αντιμετωπίσω μαλακίες αργότερα. Δεν ήταν πάντα εύκολο αλλά το να ξεχνάω για μια νύχτα φαινόταν να αξίζει.
Τώρα που το σκέφτομαι, όλο αυτό φαίνεται τόσο ανούσιο.
Ίσως να τη γνώριζα νωρίτερα. Ίσως να μπορούσα να της δώσω μία καλύτερη ζωή.
Ίσως να είμασταν ακόμα μαζί.
Έσπρωξα γρήγορα τη σκέψη όταν άρχισε να μιλάει, φέρνοντας με πίσω στο παρόν. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω το γεγονός ότι της είχα ζητήσει να έρθει μαζί μου, μία χαζή απόφαση εκ μέρους μου, αλλά δεν έκανα τίποτα για να το σταματήσω.
Τσαντιζόμουν. Ό,τι και να έκανα ή προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, τσανιζόμουν. Ήθελα να καταστρέψω τον εαυτό μου όπως ακριβώς είχα καταστρέψει εκείνη.
"Είσαι απίστευτα καυτός όταν είσαι θυμωμένος," η φωνή της ακούστηκε, εκνευρίζοντας με περισσότερο.
Το σαγόνι μου σφίχτηκε.
***"Λοιπόν... πού πάμε?"
Γέλασα. "Νόμιζα ότι θα σταματούσες ρωτάς."
"Όχι, είμαι ακόμη όσο περίεργη όσο ήμουν πριν."
"Λοιπόν αυτό δεν είναι καλό για σένα επειδή είμαι όσο πεισματάρης όσο ήμουν πριν και δεν σου λέω έτσι κάτσε κάτω και χαλάρωσε μωρό μου."
Η Kelsey βόγκηξε. "Το μισώ όταν το κάνεις αυτό."
"Όχι, ξέρεις βαθιά μέσα σου, πως το λατρεύεις."
"Δεν είναι αλήθεια."
"Ναι είναι."
"Ό-χι."
"Α-χα."
"Ό-χι."
"Είσαι απίθανος." Εξέπνευσε, σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος της καθώς άραξε στη θέση της.
Χαμογέλασα πονηρά. "Νίκησα."
"Ναι, ναι..." Κούνησε το χέρι της περιφρονητικά.
"Ω, έλα, μη θυμώνεις μωρό μου." Μουρμούριζα αλαζονικά.
Κούνησε το κεφάλι της. "Μην αρχίζεις καν." Προειδοποίησε.
