Kelsey:
Δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω.
Τα δάχτυλά του βρίσκονται στη μέση μου και το σώμα μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί, κραυγές βγαίνουν από τα χείλη μου σαν να πέθαινα.
Ειρωνία μιας πριν μερικούς μήνες βρισκόμουν στο νοσοκομείο.
Γρήγορα βγάζω τη σκέψη από το μυαλό μου, εστιάζοντας στον άντρα από πάνω μου και το δυσοίωνο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Είναι γοητευτικό φυσικά, ίσως αθώο.
"Σταμάτα!" Ικετεύω, τραβώντας τα χέρια του καθώς το σώμα μου ξεφεύγει από τα χέρια του. "Σε παρακαλώ," γελάω αν και ίσα που ακούγεται μέσα από το βροντερό του γέλιο.
"Παραδέξου το και θα είμαστε πάτσι," ανασήκωσε τους ώμους του αν και δεν τόλμησε να πάρει τα δάχτυλά του από πάνω μου, περιμένοντας με να υποκύψω σε αυτόν.
Ίσως ήρθε η ώρα να το κάνω.
"Εντάξει," εξέπνευσα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι καθώς ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. "Μου αρέσεις."
Τραβώντας τα δάχτυλά του από τους γοφούς μου, τους χάιδεψε με τις παλάμες του, σκύβοντας για να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά μου.
Ακουμπώντας το μάγουλό του, τον έφερα πιο κοντά.
Όταν αποτραβήχτηκε, έγλειψε τα χείλη του, χαμογελώντας. "Ήταν τόσο δύσκολο?"
"Λιγάκι," παραδέχτηκα ντροπαλά, ένας ξαφνικός πόνος σχηματίστηκε στο στήθος μου αν και πίεσα τον εαυτό μου να τον καταπιεί.
"Έλα," σηκώθηκε, απλώνοντας μου το χέρι του καθώς περίμενε να το πιάσω. Το έπιασα, αφήνοντας τον να με τραβήξει πάνω πριν τυλίξει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου, τραβώντας με πάνω του. "Συγγνώμη."
"Για ποιο πράγμα?"
"Που σε πίεσα."
"Δεν με πίεσες," Είπα ψέματα.
"Kelsey,"
Τον κοίταξα. "Σοβαρά, είναι εντάξει."
Σφίγγοντας τα χείλη του, έγνεψε πριν κοιτάξει αλλού αν και δεν έκανε κίνηση να με αφήσει.
Χαμογέλασα καθησυχαστικά παρόλο που κοιτούσε αλλού πριν ακουμπήσω το μάγουλό μου στο στήθος του όπου μπορώ να ακούσω την καρδιά του να χτυπάει αμέσως κάνοντας με να χαλαρώσω πάνω του.
Μετρούσα κάθε χτύπο στο κεφάλι μου, τακ τακ τακ, ο κάθε χτύπος με διαφορά δευτερολέπτου. Είτε ήταν φοβισμένος, νευρικός είτε θυμωμένος. Δεν μπορούσα να καταλάβω.
