A Whole New Life

HOOFDSTUK 3

Donderdag gaat in een rush voorbij. Het wordt al snel avond en dus tijd om naar het concert te gaan. Ik had met Natalie afgesproken om 19u voor de muziekschool. Ik besluit om nog snel een douche te nemen en me om te kleden. Natalie vertelde me nog dat het een zeer serieus concert is en een van de hoogtepunten van de muziekschool. Ik moest dus mooi opgekleed zijn. Ik had uiteindelijk gekozen voor een zwart kleedje met nog een laagje kant stof erover.
Outfit van Emma:

Vlug nog een beetje mijn make up bijwerken en ik was klaar. Ik zag er best wel elegant uit ookal zeg ik het zelf.

Toen ik toekwam met mijn fiets zag ik Natalie al vrolijk zwaaien. "Hi" zegt Natalie opgewekt. "Je bent er!"

"Ik zei toch dat ik ging komen" zeg ik en grinnik.

Toen ik binnen kwam in de muziekschool zag het er helemaal anders uit dan de eerste keer toen ik er kwam. "Kom je nog" zei Natalie lachend. "Euh jaah tuurlijk." Ik was nog steeds overdonderd door hun decor.

In de gangen was het donker, maar er gingen sfeerlichtjes. We moesten de trap op om bij de grote zaal te komen, waar het concert ging beginnen. De trappen waren ook versiert met lichtjes en er gingen knutselwerkjes van de kunstacademie. Ze hadden echt hun best gedaan. Het zag er magisch uit.

"Klaar met bewonderen? Het concert zal bijna beginnen."

"Jaah ik kom. Het is gewoon echt magisch!!"

"Ik zei toch dat het iets speciaals was hier" Natalie rolde met haar ogen en
lachte toen ze binnenging in de zaal.

Ik kon er ook niks aan doen dat ik het zo mooi vind. Maar hey, als je het zelf had gezien ging je ook zo verbaasd zijn. Geloof me!

Wooowwww! Die zaal was echt huge! En bijna alle stoelen waren al volzet!? Dit stadje blijft me verbazen.

Als ik een stoel heb gevonden besefte ik dat ik naast een dame van 46, die hier blijkbaar was met haar man, zat. Die dame zat heel de tijd overdreven klef te doen. Echt ongelooflijk! Als mijn moeder dat zou doen, zou ik echt mijn gedacht eens zeggen tegen haar. Niets tegen oude vrouwen hoor. Maar gewoon tegen dat kleffe gedoe.

Gelukkig werd ik afgeleid door een man van rond de 36 schat ik, die door de micro begon te spreken. "Welkom allemaal op ons jaarlijks openingsconcert! *gejuich en geklap* Ik ben blij dat jullie hier weer met zovelen zijn en bla bla bla.."

Ik hou niet echt van speechen. Ondertussen is er nog een meisje naast mij komen zitten. Ik schat haar ongeveer even oud als mij. Ze is aan het lezen in een boekje, waarschijnlijk staat er in wie er allemaal speelt vanavond. Het meisje kijkt om naar mij, ik moest waarschijnlijk aan het staren zijn.. "Is er iets?"

"Euhm neeh sorry" ik kijk vlug terug voor me en voel mijn wangen rood worden. Voor ik het weet vraag ik "staan de namen van wie er vanavond speelt in het boekje?"

"Ja, wil je het anders eens lezen?"

"Euhm jaah als ik mag.."

"Jaa tuurlijk hier. Ik ben Flore."

"Ohh ik ben Emma."

"Jij bent het nieuwe meisje he? Ik heb je al eens gezien op school. Ik wou wel iets komen zeggen, maar had er de tijd nooit voor.."

Ze lijkt nerveus te worden na de laatste zin. Ik vind het raar, maar laat het toch maar gerust. "Ja. Speel jij een instrument?"

"Jup, ik doe piano en zang."

"Oh ik doe ook piano!"

"Leuk! Wanneer heb je les? Ik morgen."

"Jaa? Ik ook morgen. Na school?"

"Jup! Dan zitten we waarschijnlijk samen" lacht Flore met een ploffende p.

"Jaa! Dan ken ik toch al iemand in mijn les." Glimlach ik nu naar haar.

Het werd plots stil in de zaal. Het concert zal waarschijnlijk beginnen. Ik zie 2 kleine meisjes op he tpoduium stappen met hun viool. Ze zijn echt schattig! En eigeblijk lijken ze wel op Flore. Als ik naast me kijk zie ik haar breed glimlachen. Ik vraag het dan toch maar gewoon "zijn dat jou zusjes?"

"Jaaa!" Ik zie een lichte fonkeling in Flore haar ogen.

Als ik op het blad kijk zie ik Lisa en Lena Brown staan. Ondertussen zijn de zusjes beginnen spelen. En het klinkt echt magisch, het is alsof de ene klank in de ander is gegoten. Zo een mooi duet heb ik nog niemand horen spelen!

Na nog een tiental stukjes is het eindelijk pauze. Ik kreeg echt dorst van de warmte hierbinnen. Het klimaat is hier echt helemaal anders dan in België. Veeeel warmer!

"Ga je mee een drankje gaan halen?" Vraagt Flore me.

"Ja, het is heir echt warm."

Als we eindelijk ons drankje hebben en een beetje gepraat hebben zie ik iemand op ons afkomen. Als ik naar Flore kijk kan ik schrik en angst op haar gezicht aflezen. Dit betekent niet veel goeds.. Het meisje die op ons afkomt, of moet ik zeggen barbiepop, heeft lang blond haar, veel te veel make up voor haar leeftijd en is gekleed als een echte slet. Een rokje tot juist onder haar kont, een diepe inkijk en hakjes. Als ze bijna bij ons is, zwaait ze nog eens vlug haar haar over haar schouder en zet dan een echte bitchface op.

"Hoi Flore." Wat een valse schetterstem heeft dat mens! "Vergeet onze deal niet! De deadline can mijn huiswerk is morgen. Heb je het al af?"

"J-ja. Ik z-zal het je morgen geven." Flore haar stel trilde helemaal. Waarom maakt ze die slet haar huiswerk!!?

"Ik heb nog een werkje voor je." Toen keek ze mij aan, en keurde me van top tot teen. Daarna keek ze me vies aan in mijn gezicht en zei. "Maar dat zal ik je wel een andere keer zeggen, zonder deze vieze sigarettepeuk bij je.

WTF!? IK? VIEZE SIGARETTEPEUK!! Dat laat ik me echt niet zeggen!
"Wie denk je wel niet dat je bent! Mislukte barbiepop! Jij..." voor ik iets kon zeggen legde iemand zijn hand op mijn mond.

Ik zag die bitch nog een rare glimlach geven aan degene die achter me stond. Toen knipperde ze en liep weg met haar marionetten. Ik zag in mijn ooghoeken dat Flore met grote ogen en verbazing naar degene achter me keek.

Nu wou ik ook wel eens weten wie dat was! Ik draaide me om en keek recht in de ogen van... DIT MEEN JE NIET! Ik kon mijn woede niet meer inhouden!!

Sorry voor het saaie hoofdstuk, maar ik had niet zoveel inspiratie..