Sevgilim Bir UZAYLI (YILDIZLARARASI AŞK) (Tamamlandı)

35- Itiraflar

Başımı yavaşça kaldırdım. Ve ayağa kalktım. Aldebaranın yanına doğru adımladım.

"Seni aldatmadım. "

Söylediğim şey ile Aldebaran kollarını iki yana açtı ve beni kucakladı. Sonra moraran dudaklarından o kelimeler döküldü.

"Biliyordum."

Kucakladığı bedenim bir anda sıcacık oluvermişti.
Birden onun uzun zamandır gelmediğim evinde bulmuştum kendimi.

Bizi evine ışınlamıştı. Hala sarılmış vaziyette gözlerimi omzunun üzerinden evde gezdirdim. Herşey eskisi gibiydi hiçbirşey değişmemiş aynı grilikteydi.

Yavaşça beni belimden yüzümü görmek için geri çekti.

Yüzümü inceliyordu. Bende onu incelemeye başlamıştım. O kadar özlemiştik ki birbirimizi..

Araya giren onca insan zaman ve unutulan anılar..

Anılarımız yeniden oturmuştu tahtının en güzel yerine.
Gözlerimiz aynı güzellikte mavi ve yeşilin en derininde buluşmuştu yine.
Nefesim karışmıştı nefesine.

Öyle güzel bakıyordu ki bir süre öylece kaldık. kendimi açıklayamamıştım.

Ömrüme ömür katan ömrümden ömür çalan, gülüşüyle hayat veren, üzülmesi kıyamet olan, benim umudum, hayalim, geçmişim, geleceğimdi bu adam.

Belimdeki elleriyle beni yavaştan koltuğa oturttu. O da yanıma geçti. Hasret dolu bakışlarının yerini sorgulayıcı bakışlar almıştı. Evet herşeyi anlatmanın sırası gelmişti sanırım.

"Evet biliyorum benden duymak istediğin onlarca şey var."

Dudağının kenarı hafiften masumca kıvrıldı . Gülümsüyordu. Bu manzara su an beni cesaretlendiren tek şeydi.

"Nereden başlasam bilmiyorum. Öncelikle sana yaşattığım  onca acı var. Hepsi icin özür diliyorum."

Söylediğim cümlenin sonunda çatallaşan sesimle başımı öne eğdim. Ağlamamaliydim. Şayet anlatmam gereken birçok konu vardı.

Yeniden göz temasimi kurdum Aldebaranla. Kaşları bu sefer çatılmış  dikkatini bende odaklamisti.

Bogazimi temizleyip devam ettim.

"Kaan olayı tamamen bir duzenlemeydi.  Kaan denilen kisi aslinda Tuncarasin adamiymis. Beni o gun kayboldugumda kaçırdı. Böyle bir oyuna zorladı."

Aldebaranin kasları daha da çatıldı .  Yanındaki duvara bir yumruk geçirdi. Yumruğu atmasıyla

"Yapma"  diye bağırdım.

Kendini kaybediyordu. Onun canı benim en kıymetli şeyimdi. Zarar gelsin istemiyordum.

Hemen vurduğu yumruğunu tuttum. Çenesi kasılmıştı.

"Bana bak gözlerime " diye bağırdım.

Yavaştan başını kaldırıp bana baktı. Öfkeden yanak içlerini isiriyordu.

"Kendine zarar vermeni istemiyorum" dedim ve sıktığı yumruğunu öptüm. Yavastan gevsetti parmaklarini. Yeniden optum açılan avcunun icinden.
Sonra tekrar gözlerinde buluşturdum gözlerimi. Bakışları yumuşamıştı.

Ama tek kelime etmiyordu.

Devam ettim.

"Tehdit edildim. Seni öldürmekle tehdit etti beni. Yaşadığım en berbat günlerdi."

Bu sefer ben sıktım yumruğumu. Sonra devam ettim

"Buraya geldiğimde ise o pislik yapıştı bana. O da her seferinde tehdit etti. Sana bu yüzden birşey soyleyemedim. Sen benim herseyimsin.  Sana ihanet edebilir miyim. Sana yapabilir miyim bu kahpeliği. Sen dünyamsin benim. Seninle nefes alıyorum."