Birden duyduğum ses ile gözlerimi araladim. Kapı zilim çalmıştı.
Kim olabilir diye düşündüm. Beklediğim kimse ya da evin adresini bilen hiçbir arkadaş yoktu çevreden.
Uzandığım yerden doğruldum ve ağır adımlarla kapıya yöneldim.
Kimdi bu gelen?
Aklıma gelen şey ile midemde karıncalanma olmuştu. Oldukça heyecanlanivermiştim.
Yoksa bu o muydu?
Kapıyı usulca açtım.
Gördüğüm şey ile olduğum yerde donup kalmıştım.
Bu oydu. Tam karşımda bana o iğrenç gülüşü ile bakıyordu Tunçaras.
Anında kapıyı çarpıp yüzüne kapadım ve koşarak odama girdim. Onun da kapısını kilitleyip kapının önüne çöktüm.
"Allahım lütfen gitsin lütfen."
Dış kapının çarpdığını duydum. Içeri girmişti.
Korkuyordum. Korkudan titreyen bacaklarımı gövdeme doğru çekip kollarimı sardım ve başımı da kalan boşluğa gömdüm.
Keşke yine her zamanki gibi kurtarıcım gelseydi yanima.
Adını andığım an yanımda olan kurtarıcım .
Onun varlığının verdiği huzur, güven duygusu kaplamıştı içimi.
"Venüs bu kapıyı da açamayacağımı mı sanıyorsun? "
Iğrenç ses tonu tüm vücudumun kaskatı kesilmesine sebep olmuştu.
"Git buradan"
Korkudan incecik çıkan sesim kendime olan güvenimi daha da yerle bir etmişti.
Kendime gelmeliydim. Zaten onunla yüzleşmek istemiyor muydum?
Yüzüne yüzüne carpmalıydım içimdekileri.
Yavaşça gömüldüğüm yerden kalktım. Elimi kapının kilidine götürüp birkaç kez çevirdim ve açtım. Sonra kapının kolunu da indirip kapıyı kendime doğru çektim ve ışte o korkunç yüz tam karşımda duruyordu.
Gülerek bana bakıyordu.
"Iyi oldu geldiğin. Benim de konuşmam gerekenler var " dedim tüm cesaretimi toplayarak.
Arkasını döndü ve rahat tavırlarla koltuğa attı kendini. Bacaklarını açmış sırtını yaslamiş kendi evi gibi davranıyordu.
"Önce bir toparlan karşında insan konuşuyor."
Kocaman bir kahkaha attı.
"Ahahah insan tabi ya"
Kollarımı önümde caprazlayip gözlerimi üzerine diktim. Kaşlarımı catmış her an öldürecekmiş gibi baktığımın farkındaydım.
"Neden bunu bize yapıyorsun " sorgulamak istediğim şey tam olarak buydu.
Olduğu yerde toparlandı ve suratindaki ifade ciddi bir hal aldı.
"Öncelikle " dedi durakladı ve sonra devam etti.
"Seni onunla görmeye tahammül edemiyorum. "
Başını öne eğdi ve gözlerini gözlerimden cekip konusmaya devam etti.
"Ama o şerefsiz her şeyin en iyisini yaşıyor. Buna katlanamiyorum."
Yavaşça tam karşısındaki koltuğa oturdum.
"Bu onun ya da benim suçum değil." Dedim. Yaptıkları için geçerli bir neden olmadığını düşündürerek.
"O herif bana o lanet taşı biraz daha erken verseydi herşey daha güzel olabilirdi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgilim Bir UZAYLI (YILDIZLARARASI AŞK) (Tamamlandı)
Teen Fiction"Biz ayrı dünyaların insanlarıyız" dedim klişece. "Hayır benim dünyam sensin" dedi. O an dünyalar benimdi.
